مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، مهندس اسفندیار عشوری: ساری نیاز به سرمایه های تازه دارد. اقتصاد ساری نیازمند جان تازه ای است. مثل پرنده ای که هوای تازه می خواهد، مثل یک شاه ماهی که تشنه آب است.

سرمایه هایی که نه از جیب شهروندان، فروش تراکم یا افزایش مالیات، بلکه با اتخاذ سیاست های اقتصادی و فرهنگی درون زا حاصل شود  و با جذب سرمایه های خصوصی،  ثروت عمومی ساری را افزایش دهد.

باید زمینه ای فراهم کنیم که ساری برای سرمایه گذاری خصوصی جذاب باشد و این میسّر نخواهد شد جز اتخاذ سیاست های آینده نگرانه و پرهیز از اقدامات زودگذر و نمایشی!
این مهم به دست نخواهد آمد جز با افزایش حس مشارکت اقتصادی در شهروندان و حمایت از  واحدهای تجاری موفق، آن هم از طریق کاهش مالیات، آماده سازی زمینه برای دریافت تسهیلات کم بهره و راحت و همچنین ایجاد ساختاری درست و علمی که اجازه ندهد سرمایه های خرد و کوچک این شهر هر یک در مسیری جداگانه هزینه شود و نتیجه مشخصی برای توسعه شهر نداشته باشد. اقتصاد ساری باید چونان دریایی باشد که همه رودخانه های کوچک و بزرگ به آن می ریزد.

باید زمینه های سرمایه گذاری را شناسایی کنیم و با تعریف پیوست های مناسب تابلوی راهنمایی پیش روی سرمایه گذاران قرار دهیم. تابلوهایی که حکم فرش قرمز را دارد این حس را در سرمایه گذار ایجاد می کند که ساری شهری است که امنیت و ارزش افزوده را برای سرمایه های وی فراهم می آورد.

 برای نیل به این هدف سه پیشنهاد دارم که مدت ها آن را با کارشناسان اقتصادی درمیان گذاشتم و نمونه های موفق آن را در دیگر شهرهای ایران و جهان سراغ گرفتم و اگر با اعتماد شما مردمان ارجمند و ساکنان کهن شهر ساری سعادت و افتخار حضور در شورای شهر را پیدا کنم، این سه محور  را با جدیت در حوزه اقتصاد شهری پی خواهم گرفت.
 این سه پیشنهاد به قرار زیر است:

1-کاهش بوروکراسی اداری و تسهیل روند سرمایه گذاری

چه قدر کاغذ بازی؟ چه قدر این اتاق و آن اتاق شدن، چقدر شائبه تخلف و زیاده خواهی؟ آیا وقت آن نرسیده است که قوانین خودساخته دست و پاگیر را که از تنبلی یا بی اطلاعی آب می خورد مثل سدی بزرگ پیش روی سرمایه گذاران قرار ندهیم؟ این نه لازم که ضروری است تا شرایطی را فراهم کنیم که پروسه یافت و جذب سرمایه گذار و آغاز به کارش به کوتاه ترین مدت ممکن برسد. این امر نه تنها به رشد اقتصادی شهر و کاهش بیکاری می انجامد، بلکه ساری را بدل به بهشت سرمایه گذاران می کند.


2-  ایجاد حس توسعه کسب و کار
 
ساروی ها باید ترغیب شوند که مشاغل خود را گسترش دهند تا نام شهرشان همه گیر شود تا این مردمان شهرهای دیگر باشند که برای کار به ساری می آیند، نه اینکه جوانان تحصیل کرده و نجیب این شهر آنچه از دانش و تجربه در این شهر آموخته اند را دو دستی به دیاری دیگر ببرند و به کار بگیرند.

دانش، تجربه، سرمایه و نیروی انسانی سارویها باید با افتخار در  همین شهر به کار گرفته شود. ساروی ها باید هرکدام یک روابط عمومی اقتصادی و فرهنگی باشند و این مهم حاصل نخواهد شد مگر اینکه نهادها و مسئولان شهری فرهنگ کسب و کار را در جامعه ایجاد کنند و با حمایت عملی -نه شعاری- از ایده ها و فناوری علمی جدید و اعتماد  به توانایی های جوانان این شهر این حس را در میان ساروی ها ایجاد کنند که هرکسی می تواند با اتکا به توانایی های خود تغییری شگرف در زندگی شخصی و شهروندی اش ایجاد کند و در این مسیر شورا و شهرداری همراه و یاور آنها خواهد بود.

3- برندسازی

ساری چه چیز از اصفهان و تبریز و رشت و حتی قم کمتر دارد که همه آنها به چیزی شهره هستند اما دست ما کوتاه وخرما برنخیل است؟ ساری با این همه استعداد تجاری و اقتصادی بالقوه و با بیشترین سابقه تجارت شهری در مازندران چگونه از داشتن یک برند مشهور بی نصیب است.

آیا ما نمی توانستیم قنادی های مان را گسترش دهیم و امروز صاحب کیک و کلوچه کاوه باشیم؟ آیا نمی توانستیم با حمایت از بخش خصوصی و ایجاد فرهنگ الگوسازی تجاری کارخانه ای شبیه «کاله» در ساری داشته باشیم؟ آیا بسیاری از مشاغل با کیفیت شهر و بسیاری از نام های قدیمی تجارت و اقتصاد ساری ظرفیت بدل شدن به نام هایی استانی، ملی و حتی جهانی را ندارند.

پاسخ من مثبت است. شک نکنید این زمینه ها در ساری فراوان است اما افسوس که کسی یا گروهی یا برنامه ای در کار نبوده که این حس  را ایجاد کند و این زنجیره را تقویت کند. برندسازی نه تنها اقتصاد ما را قوام می بخشد بلکه حس غرور و افتخار را در ساروی ها برمی انگیزد و الگویی می شود برای نسل آینده این شهر.

*این مطلب در سایت گلیماز هم منتشر شده است و برای بازنشر در اختیار ما قرار گرفت.