مازندنومه؛ سرویس سیاسی، لطف الله آجدانی، پژوهشگر تاریخ و معاون ستاد دکتر روحانی در مازندران: یکی از مهم ترین الزامات اخلاق انتخاباتی، اجتناب از دادن وعده های دروغین و تو خالی برای به دست آوردن آرای کثیف است.

بر هیچ یک از اهالی دانش و عقلانیت پوشیده نیست که وعده های انتخاباتی برای آن که به شایبه دروغ و عوام فریبی و ناکارآمدی آلوده نشود باید توامان از دو ویژگی « مطلوب بودن» و « ممکن بودن» برخوردار باشد.

قالیباف اما نشان داده است با وعده هایی هم ناممکن و هم نامطلوب قدم به میدان رویکردهای پوپولیستی و کوبیدن بر طبل های توخالی عوام فریبی نهاده است.

قالیباف در حالی بر اساس رویکرد پوپولیستی خود بر طبل وعده هایی چون: دو و نیم برابر کردن درآمد کشور؛ ایجاد پنج میلیون شغل؛ سه برابر کردن یارانه ها و پرداخت کارانه ۲۵۰ هزارتومانی به هر بیکار، می کوبد که بر آن است تا شاید با این وعده ها، به هر قیمتی که شده است، حتی توهین به شعور مردم، از صندلی شهرداری تهران و اداره شهری که از مدیریت آن ناتوان نشان داده است، به صندلی ریاست جمهوری کشور ایران دست یابد.

وعده های شهردار تهران پوچ و عوام فریبانه است زیرا:

۱_قالیباف در حالی مدعی مدعی دو و نیم کردن درآمد کشور است که اولا: وی در مسند شهرداری تهران نه تنها از ایجاد درآمد پایدار شهری برای تهران ناتوان مانده است، بلکه بسیاری از کارشناسان به سبب بدهکاری ها و کسر بودجه شدید شهرداری تهران، ادامه حضور قالیباف در مسند شهرداری را برای تهران زیانبار می دانند‌.

ثانیا: نمی توان این تعجب و تاسف را پنهان کرد که قالیباف و مشاورانش حتی نمی دانند که  برای دو و نیم برابر کردن درآمد کشور نیاز به رشد اقتصادی سالانه بالای ۲۵ درصد است؛ در حالی که متوسط رشد اقتصادی سالانه کشور در دو دهه گذشته تاکنون فقط ۳ درصد بوده است.

۲_قالیباف در حالی مدعی سه برابر کردن یارانه ها است که:

اولا: افزایش یارانه ها مغایر قانون هدفمندی یارانه ها است.

ثانیا: آیا قالیباف و مشاورانش نمی دانند که افزایش یارانه ها موجب تحمیل افزایش هزینه های تورمی ناشی از افزایش فروش ارز با قیمت بالا و افزایش مالیات ها و افزایش قیمت حامل های انرژی و موجب افزایش مشکلات و فقر اقتصادی در جامعه خواهد شد؟

ثالثا: هرگونه افزایش یارانه ها منوط و مشروط به مصوبه  قانونی و اجازه مجلس شورای اسلامی و خارج از صلاحیت و اختیارات قانونی رییس جمهور است.

۳_ شهردار تهران در حالی مدعی پرداخت ۲۵۰ هزارتومان کارانه به هر بیکار است که:

اولا: در جامعه علاوه بر وجود ۷ میلیون شغل ثبت نشده ؛ با احتساب زنان خانه دار، بیش از ۲۳ میلیون نفر می توانند ادعای بیکاری کنند که پرداخت کارانه آنها در سال نیازمند ۶۸ هزار میلیارد تومان، معادل حدود یک و نیم برابر مبلغ یارانه ها است که تحقق آن نه ممکن است و نه به سبب افزایش هزینه های تورمی آن مطلوب.

ثانیا": پرداخت هرگونه کارانه بیکاری، منوط و مشروط به مصوبه  قانونی و اجازه  مجلس شورای اسلامی و خارج از صلاحیت و اختیارات قانونی رییس جمهور است.

۴_قالیباف در حالی مدعی ایجاد پنج میلیون شغل در کشور است که هیچ مکانیسم کارشناسانه و برنامه مدون و کارآمدی برای چگونگی تحقق این ادعای خود به کارشناسان و مردم ارایه نداده است.!

او حتی اگر کمی صداقت و شجاعت هم داشته باشد، خوب است برای دادن وعده های پوچ پوپولیستی خود به مردم، و از اینکه بسیاری این وعده ها را توهین به شعور خود می دانند، از مردم عذر خواهی کند.