مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، احسان شریعت: شنیده ایم برخی مدارس در کشور و حتی استان وجود دارند که با تعداد کمی دانش‌آموز به فعالیت تعلیم و تربیت مشغول‌اند. برای مثال در مازندران 7 مدرسه تک نفره وجود دارد. یا مدارس غیرانتفاعی که چند دانش‌آموز کم‌بضاعت را بورسیه می‌کنند. اما این‌که مدرسه‌ای با هدف نیکوکارانه و کمک به نیازمندان تأسیس شود از اتفاقات قابل توجه و ارزشمند است. به ویژه آن‌که در قالب مدارس غیر دولتی راه‌اندازی شود که طبق قاعده یکی از مهم‌ترین اهداف آن برای بانیان همواره بحث درآمدزایی است.

 در قائمشهر یک مدرسه غیردولتی نه برای درآمدزایی، بلکه برای دستگیری از کودکان خانواده‌های ضعیف و کم‌درآمد راه‌اندازی شده است. از طرف دیگر شاید این ایده برای فردی که از درآمدی بسیار بالایی برخوردار باشد کمی طبیعی به نظر رسیده و بتوان آن‌را باور کرد، اما برای یک آموزگار بازنشسته که دارایی چندانی ندارد کمی غیرطبیعی به نظر می‌رسد. تا از نزدیک با چنین مدرسه‌ای روبه‌رو نشده باشید نمی‌توانید باور کنید چنین افرادی وجود دارند.

«علی یعقوبی خانقاهی» آموزگار بازنشسته‌ای است که در سن 60 سالگی با گذشت چند سال‌ از بازنشستگی، تصمیم می‌گیرد برای کمک به اقشار کم‌درآمد مدرسه‌ای غیر دولتی راه‌اندازی کرده و کودکان خانواده‌های ضعیف را در این مدرسه به‌طور رایگان مورد تعلیم و تربیت قرار دهد. مدرسه‌ای که نه تنها به تعلیم و تربیت می‌پردازد، بلکه گویی یک انجمن خیریه است که از در و دیوارش می‌توان آثار مهربانی و انسانیت را دید.

خودش می‌گوید 30 سال آموزگار مقطع ابتدایی، مدیر و معاون بوده و در شهرستان‌های قائمشهر و سوادکوه خدمت کرده است. او اکنون دومین سال راه‌اندازی این مدرسه را در حالی پشت سر می‌گذارد که از مهر ماه 94 با 20 دانش‌آموز این فعالیت خیرخواهانه را آغاز کرد. مدرسه غیردولتی پسرانه حافظ 20 دانش‌آموز در مقاطع پیش‌دبستانی و پایه اول دارد که 17 دانش‌آموز به‌طور کاملاً رایگان و 3 نفر از آن‌ها با شهریه‌ای اندک در این مدرسه تحصیل می‌کنند.

آغاز فعالیت خیریه از سال 52

این آموزگار فداکار در گفت‌وگو با همشهری به پیشینه فعالیت خود در این زمینه اشاره کرد و گفت: سال 52 در روستاهای نیشابور عضو سپاه دانش بودم و از آنجا با فقر مردم روبه‌رو شدم. آن‌ها حتی در حسینیه‌های‌شان قند و چای برای مراسم‌ها نداشتند. مردم روستا به شدت محروم بوده و از نظر خوراک و پوشاک در مضیقه بودند. با روحانیون و اهالی به سراغ نیازمندان می‌رفتیم و برای‌شان مواد غذایی و لباس تهیه می‌کردیم. خوب یادم هست نخستین حقوق معلمی‌ام را به همین کار اختصاص دادم. پس از انقلاب اسلامی به قائمشهر آمدم و همین رویه را ادامه دادم.

یعقوبی با بیان این‌که فعالیت خیریه در قائمشهر را با کمک نیکوکاران شهرستان دنبال کردم، افزود: طی این سال‌ها همواره بخش اعظمی از کارم این بود که با کمک نیکوکاران نیازمندان شهر و روستا را شناسایی می‌کردیم و به آن‌ها در زمینه‌های مختلفی همچون کمک نقدی، کمک هزینه جهیزیه، سبد کالا، ساخت و تعمیر منازل و خرید لباس یاری می‌رساندیم. در همین چند سال اخیر توانستیم 11 خانه برای نیازمندان در قائمشهر و سیمرغ بسازیم و برای 38 عروس تا سقف 5 میلیون تومان جهیزیه مهیا کنیم. حتی برای ساخت یکی از منازل که فرد بسیار نیازمندی بود، از هزینه حج تمتع خود گذشتم و آن‌را برای ساخت منزل آن فرد به کار گرفتم.

وی درباره دیگر فعالیت‌های خود در این زمینه ابراز کرد: شناسایی و دستگیری از بیماران نیازمند و پرداخت هزینه‌های درمانی و دارویی از دیگر فعالیت‌هایی است که به آن می‌پردازم. رایزنی‌های مختلفی با پزشکان انجام می‌دهم تا بتوانم هزینه‌های عمل جراحی افراد نیازمند را به حداقل برسانم. برای افراد نیازمند سالی دو بار در ماه رمضان و اسفند ماه سبد کالا در نظر می‌گیریم که شامل گوشت، مرغ، حبوبات، رب، ماکارونی و دیگر اقلام است. همچنین هر سال در شهریور ماه حدود 150 دانش‌آموز نیازمند را شناسایی کرده و برای‌شان کفش و لباس می‌خریم.

مدرسه‌ای برای زندگی

این آموزگار قائمشهری با بیان این‌که همیشه آرزویم راه‌اندازی مدرسه غیردولتی کاملاً رایگان بود، گفت: از آنجایی که 30 سال در مقطع ابتدایی خدمت کردم و با وضعیت اغلب خانواده‌ها آشنا بودم، با این نیت مدرسه حافظ را تأسیس کردم که بتوانم گوشه‌ای از مشکلات خانواده‌های ضعیف را بر عهده بگیرم. این‌ها بچه‌های خانواده‌هایی بودند که به دلیل ضعف بنیه مالی نمی‌توانستند فرزندان‌شان را حتی به مدارس دولتی بفرستند. وقتی آن‌ها را در مدرسه ثبت‌نام کردم تصمیم گرفتم بهترین فضای تعلیم و تربیت را برای‌شان به وجود آورم.

وی افزود: سعی می‌کنم این مدرسه جایی برای زندگی آن‌ها باشد. به مباحث پزشکی و درمانی بچه‌ها توجه کرده و همواره خدمات پزشکی و دندان‌پزشکی برایشان مهیا می‌کنیم. دندان‌های اغلب این دانش‌آموزان به دلیل سوء‌تغذیه خراب است. سعی می‌کنیم محیط مدرسه تمیز و مرتب باشد که در این زمینه حائز رتبه 4 ستاره شدیم. کلاس‌ها را موکت‌کاری کردیم. دانش‌آموزان در این فضا احساس آرامش می‌کنند حتی گفته‌ایم برای این‌که احساس راحتی کنند، در ساعت‌های تفریح  با دمپایی‌های تمیز در محیط مدرسه بازی کنند.

مدیر مدرسه حافظ تصریح کرد: علاوه بر ساعات مقرر تحصیل در ساعات فوق برنامه برای‌شان کلاس‌های هنر و زبان نیز راه‌اندازی کردم. هزینه آموزگاران را از جیب می‌دهم. نیکوکاران هم به مدرسه کمک می‌کنند که البته تعدادشان کم است. برخی آموزگاران نیز با دیدن وضعیت مدرسه از دریافت شهریه امتناع می‌کنند که کمک بزرگی به مدرسه است. اگر نیکوکاران بیشتری به مدرسه کمک کنند می‌توان ظرفیت کنونی را به 50 نفر هم رساند.

مشکلات و موانع موجود

یعقوبی با اشاره به برخی مشکلات موجود عنوان کرد: بیشتر خانواده‌های ضعیف جزو افرادی هستند که در حاشیه شهر زندگی می‌کنند و با مدرسه فاصله زیادی دارند. به همین خاطر باید از سرویس برای دانش‌آموزان استفاده کنیم که هزینه آن برای ما سنگین است. خانواده‌ها نیز نمی‌توانند از پس این هزینه برآیند. اگر ما برای دانش‌آموزان سرویس نگیریم، آن‌ها نمی‌توانند به تحصیل ادامه دهند. اگر نیکوکاران یا نهادهای اجرایی همچون شهرداری‌ها در این زمینه به ما یاری برسانند بخش مهمی از مشکلات رفت‌و‌آمد دانش‌آموزان حل می‌شود.

وی با بیان این‌که با رایزنی‌های فراوان توانستم برای دانش‌آموزانم سهمیه شیر رایگان بگیرم، خاطرنشان کرد: میز و صندلی آموزگار نداریم و برای نیمکت دانش‌آموزان نیز با کمبود مواجه هستیم. همچنین برای هوشمندسازی مدرسه و استفاده از کامپیوتر به هزینه بالایی نیاز است که اکنون در توان ما نیست. دانش‌آموزان این مدرسه بسیار بااستعداد هستند و اگر حمایت شوند می‌توانند در آینده افراد موفقی باشند.

این نیکوکار مازندرانی با اشاره به کمبود عاطفی اغلب دانش‌آموزان مدرسه گفت: این بچه‌ها دانش‌آموزان بسیار مستعدی هستند، اما از نظر عاطفی کمبود دارند. وقتی به آنها توجه کافی شود می‌توانند استعدادهای‌شان را بروز دهند. گاه که آموزگار به کلاس می‌آید چادر معلم را گرفته و می‌بوسند. این نشان می‌دهد که تا چه حد از لحاظ عاطفی دچار کمبود محبت هستند. به همین خاطر فضای صمیمانه‌ای در مدرسه برقرار کرده‌ایم و بین همه اعضا ارتباط عاطفی خوبی جریان دارد. سعی می‌کنیم برای دانش‌آموزان فضایی شاد ایجاد کنیم. چندی پیش یک گروه موسیقی از یک دبیرستان به این مدرسه آمد و برای دانش‌آموزان جشن فارغ‌التحصیلی پایه اول گرفتیم. اعضای گروه تا سر کوچه رفتند و بازگشتند و هدیه‌‌ای که به آن‌ها داده بودم را پس دادند.

گویی تازه استخدام شدم

یعقوبی با اشاره به احساس خود در انجام این کار، گفت: با این‌که در سال 82 بازنشسته شدم و سال‌ها از دوران تدریس می‌گذرد، اما وقتی این مدرسه را بنا کردم گویی تازه استخدام شدم. صدای بچه‌های مدرسه برایم زیباترین صداست. بزرگ‌ترین آرزویم این است که تعداد دانش‌آموزان مدرسه را به 100 نفر برسانم. همسر و خانواده‌ام در این راه کمک شایانی به من کردند. همین ساختمان مدرسه نیز متعلق به همسرم بوده که در اختیار ما قرار داد.

وی با بیان این‌که دلم نمی‌خواهد هیچ کودکی به دلیل فقر مالی از تحصیل محروم شود، افزود: هیچ چشمداشتی ندارم و فقط می‌خواهم به افراد ضعیف کمک کنم. انتظار دارم مسئولان از این مدرسه حمایت کنند تا خانواده‌های ضعیف بتوانند فرزندان‌شان را به این مدرسه بفرستند.