مازندنومه؛ سرویس مهرورزان، رضاشریعتی: محمدرضا پهالی 19 ساله معلول جسمی و حرکتی است که ساکن روستای کنسکو بخش نشتای شهرستان تنکابن است. او که در دوران کودکی به بیماری نادر "ای. ال. اس" مبتلا شده و قادر نیست عضلات گردن به پایین خود را حرکت دهد، در کنج خانه‌ای خلوت و به دور از هیاهوی شهرنشینی با سرودن اشعاری به زبان فارسی و محلی روزگار می‌گذراند .

پدر پهالی حدود 10 ماه است که فوت شده و مادر سختی‌های زندگی را به دوش می‌کشد. محمدرضا بیش‌تر از سنش می‌فهمد و علی رغم آنکه از گردن به پائین فلج است، دنیای شیرینش در شعرها خلاصه می‌شود.

او دوست دارد کتاب شعرهایش را منتشر کند و چشم‌انتظار حمایت‌های پزشکی است تا به وضعیت رنجور و جسم بی‌تحرکش رسیدگی کند. می‌گوید: اگر به این آرزوهایم نرسم، دوست دارم به‌سوی خدا پرواز کنم. او قدردان است، ساختار شعر را به دلیل آنکه تا کلاس سوم درس خوانده نمی‌داند اما تلاش می‌کند تا شعرهایش در اصول و قواعد شعری قرار گیرند. به دلیل ناتوانی جسمی و حرکتی توان نوشتن سروده‌هایش را ندارد ناچار است شعرهایش را حفظ کند. او برنامه دل گپ صدا وسیمای مازندران را دوست دارد و در دنیای شعر یک پدیده است.

* شاعری از جنس معلولیت

بابک شمس ناتری، رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان تنکابن محمدرضا را یک هنرمند به تمام معنا می‌داند و می گوید: محمدرضا پهالی یکی از مظلوم‌ترین هنرمندان معلول شهرستان تنکابن است، این هنرمند پدیده عجیبی است که با وجود معلولیت از گردن به پائین توانسته چند صد بیت شعر بگوید.

شمس ناتری با بیان اینکه هنرمند معلول از ضریب هوشی بالایی برخوردار است، افزود: توانایی‌های وی در بخش شعر خلاصه نم‌ی شود و این شاعر توانسته است تا نام روستای کنسکو را در شهرستان و حتی استان زبانزد کند.

رئیس اداره فرهنگ وارشاد اسلامی شهرستان تنکابن با بیان اینکه با هماهنگی‌های انجام گرفته با بخشدار منطقه قرار است تا نام کوچه محل زندگیش به نام این شخصیت برجسته ثبت شود، اظهار کرد: این شاعر نامدار آینده تنکابن است و برای اینکه بتوانیم به او کمک کنیم تا ساختار شعر را بیاموزد نشست انجمن شعر را در منزل وی برگزار کردیم.

*معلولیت محدودیت نیست

شمس ناتری با تاکید بر آنکه محمد رضا پهالی ثابت کرده معلولیت محدودیت نیست، خاطرنشان کرد: من مسئول اگر نتوانم خدمات شایسته‌ای را به محمدرضا بدهم معلول هستم.

رئیس اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی شهرستان تنکابن با بیان اینکه به دلیل آنکه پلاتین‌های پای محمدرضا نیاز به عمل دارد و چون خانواده‌اش درآمد اقتصادی ندارند از درمان فرزند عاجزند اظهار کرد: از صدا و سیمای مازندران به دلیل ضبط برنامه‌ای با حضور عوامل برنامه دل گپ در منزل محمدرضا قدردانی می‌کنیم و دست نیاز را به سوی پزشکانی که می‌توانند به این شاعر معلول تنکابنی کمک کنند، دراز می‌کنیم.

شمس ناتری با قدردانی از زحمات ورزشکاران، شهرداری و شورای شهر برای محمدرضا پهالی گفت: این هنرمند علاقه زیادی به پیمان حسینی -دروازه‌بان اول تیم ملی فوتبال ساحلی- داشت که این ورزشکار با حضور در منزل محمدرضا سبب خوشحالی این شاعر شد.(عکس مربوط به همین گزارش)

* فضای جامعه برای حضور معلولان آماده شود

با محمدرضا که حرف زدم، از دردهایش گفت، از اینکه چطور شاعری پیشه کرد و چگونه دنیایش در ابیات خلاصه شد.

او می‌گوید: وقتی یک معلول به مکان عمومی می‌رود، همه نگاه‌های ترحم‌آمیز به او دارند، این نگاه‌ها معلولان را اذیت می‌کند و به انزوا وا می‌دارد. محمدرضا از جامعه به ویژه مسئولان چیز زیادی نمی‌خواهد و اظهار می‌کند: انتظار داریم در جامعه فرهنگ‌سازی شود و فضای جامعه برای حضور معلولان مهیا و آماده باشد.

دکترسعید آرام -مدیرکل بهزیستی مازندران- نیز ضمن انتقاد از نگاه جامعه به معلولان، وعده داد در اولین فرصت پیگیر حمایت و رسیدگی به این جوان شود.

* مرگ تدریجی یک رویا

سال گذشته خبرگزاری ایرنای مازندران در این باره از زبان یک پزشک فوق تخصص مغز و اعصاب درباره بیماری "ای ال اس " نوشت: این بیماری بدخیم سلول‌های اعصاب رابط مغز و ماهیچه‌ها را به تدریج از کار می‌اندازد و در نتیجه اعصاب، علائم مغزی را نمی‌توانند به ماهیچه‌ها برسانند و بدین ترتیب ماهیچه‌ها که ایجاد کننده حرکت در بدن هستند به تدریج لاغرتر و کم قدرت‌تر می شوند و کارایی خود را از دست می‌دهند.

دکتر هوشنگ عبدالملکی به علائم این بیماری اشاره کرد و افزود: علائم این بیماری ضعیف شدن ماهیچه‌ها و همچنین خستگی مفرط است که می‌تواند از دست یا پا و یا ماهیچه‌هایی که برای حرف زدن و بلعیدن به کار می‌روند، شروع شود. وی اظهار داشت: این بیماری معمولا بدون درد بوده و به قوای پنج گانه چشائی، بینائی، بویائی، شنوائی، لامسه و همینطور سیستم گوارشی، جذب و دفع غذا، روده‌ها و مثانه آسیب نمی‌زند.

عبدالملکی با بیان اینکه سرعت پیشرفت این بیماری نسبت به افراد مختلف، متفاوت است، خاطرنشان کرد: متوسط طول عمر این بیماران بین سه تا پنج سال پیش بینی می‌شود اما افرادی هم هستند که بیش از 10 سال با این بیماری زندگی کرده‌اند که نمونه شاخص آن پروفسور استفان هاوکینز 69 ساله دانشمند انگلیسی و استاد فیزیک است که از 22 سالگی دچار این بیماری شده و اکنون 47 سال است که علیرغم داشتن این بیماری به زندگی پربارش ادامه داده است.

به گفته این پزشک، تاکنون راه علاجی برای این بیماری کشف نشده است و هیچ داروی موثری نیز جهت متوقف کردن یا معالجه این بیماری وجود ندارد. وی یادآور شد : در حال حاضر تحقیقات عملی زیادی در مورد این بیماری در سراسر جهان صورت می گیرد که مهمترین آنها سه مرکز پزشکی و تحقیق" ای.ال.اس" در سه بیمارستان آکادمیک کشور هلند است که علاوه برانجام کار علمی و تحقیقاتی متمرکز بر روی این بیماری، در زمینه تشخیص بیماری ای ال اس و هدایت، راهنمائی و کنترل مستمر افراد مبتلا به این بیماری نیز تخصص دارند.

* سخن پایانی

دنیای آرزوهای محمدرضا در شعرها خلاصه می‌شود و در کتاب‌ها، هرچند قواعد شعر نمی‌داند و شاید از نظر ساختاری شعرهایش مشکل داشته باشند، اما مگر او از دنیا چه می‌خواهد؟! سهم او از دنیا چقدر است؟ یک کتاب شعر، یک عاشقانه آرام و یادی از او که در ذهن‌ها بماند.

محمدرضا کسی را می‌خواهد تا به او قواعد شعری را بیاموزد و دست‌هایش را بگیرد.

 پهالی ثابت کرده است که معلولیت محدودیت نیست و به قول بابک شمس ناتری ما ناتوان و معلولیم که نمی‌توانیم به امثال محمدرضا خدمات ارائه دهیم.

محمدرضا از نگاه‌های ترحم آمیز خسته است، او نماینده قشری است که با هنر خود توانستند معلولیت را به سطوح بیاورند. شاید نوشتن این جمله درست نباشد و دردناک باشد، اما باید بپذیرم عمر گل ها کوتاه است، محمدرضا حالا با پلاتین‌هایی که در پاهایش نیاز به عمل جراحی دارند چشم انتظار خیرین حوزه سلامت است. دست‌هایش نمی‌نویسند تا خاطرات را برایش در دفتری ثبت کنند اما حافظه‌اش قدردان است. بیایید پنجره‌ای به روی آسمان بگشاییم و برای محمدرضا پهالی کاری کنیم تا شاید او به آرزوهایش برسد، قبل از آنکه دیر شود.

*شماره حساب

پیمان حسینی -دروازه‌بان اول تیم ملی فوتبال ساحلی- با گذاشتن عکس دیدار خود با محمدرضا، به کمک او شتافته است. او در صفحه اینستاگرام خود این متن را نوشته: