بر آنچه پیشتر رفت :
چندی قبل و در همین ( نومه ) عزیز ، به خبری برخوردم که گفته شد تنی چند از ( هنرمندان) بحضور فرماندار محترم ساری بار یافتند و مستدعی تخصیص قطعه زمینی برای گورستان هنرمندان شدند - قطعه هنر مندان !
دوست فاضلی در مراسم خاک سپاری زنده یاد سرهنگ زندی - شاعر حماسه سرای ما ، در اعتراض به کسی که مرگ را ( حق ) میدانست ، فرمود مرگ بی هیچ پس و پیش و سوخت و سوز، امری بدیهی و افتد و دانی است اما ، ( زندگی ) حق است و حقوق گسترده ای دارد که متاسفانه هیچ کس را آشنائی با آن نیست ....!
تمام قوانین بشری برای حفظ امنیت حیات و حضور ماست ولی از آنجائیکه به مدامِ خود در ستیزِ تفهیمِ این واقعیت بودیم و توفیقی نداشتیم ، از ( حقوق زندگی ) گذشتیم و مرگ را به حق گرفتیم....!
تا که هستیم در میان ، یادی به الحمدی کنید - اَمِه سرِّ بَخره ، بَمردِ روزِ صلوات..!

تشکر از کادر بیمارستان و رییس بیمارستان نیمه شعبان و دکتر عزیز که به هنر ارج می نهند

به تعبیرِ نگارنده محترم خبر ، اگر( استاد خوشرو باشی و خواننده و نوازنده برجسته موسیقی مازندران ) ، توقع گزافه و اضافه ای نیست که بخواهیم متولیان فرهنگ و هنر ما ، به تَبِ استاد تب بکنند و چنان سر در پیِ درمانِ او ، که مجالی برای آن جراّح شریف و آن بیمارستانِ همیشه پیشقدم در اینگونه امور پیش نیاید که درمانِ استاد را به عهده و به کیسه خود بگیرند.....!!!!!
و چه روی خوشی دارد این خوشرو که حتّی بر تختِ بیمارستان هم با نیِ خوش دست اش دهن به دهن میشود و انگار طلب اش از کسی نیست و توقعی هم....!
دارم زمزمه میکنم یادِ استاد را با ترانه معروفش که به ایام شنوایی، بارها شنیدم و به باره باره گریستم....:
یارون بیاردنه مه سفری رِ
گلیله بوِردِه ونِه پَلی رِ......