مازندنومه؛ سرویس فرهنگی و هنری، کلثوم فلاحی: گیتی باقری متولد سال 1323 است. در سال 1342 وارد آموزش و پرورش شد و در کنار 30 سال معلمی، آموزشگاه چهره‌آرایی راه‌اندازی کرده است. اگرچه از آموزش و پرورش بازنشسته شده، چهره‌آرایی را در چهل و سومین سال تاسیس موسسه‌اش همچنان ادامه می‌دهد. این معلم با تجربه ساکن ساری در گفت‌وگو با ما به اشتغال زنان، شیوه‌های آموزش، لزوم یادگیری و مسائلی از این دست اشاره کرده است. بخوانید.

  از شروع کارتان بگویید.

سال 42 وارد آموزش و پرورش شدم و سال 72 به بازنشستگی رسیدم. در بیشتر مقاطع تحصیلی، کار کردم، پیشنهادهای خوبی به مسئولان وقت در حوزه آموزش و پرورش ارائه می‌کردم. چون جوینده بودم می‌خواستم بدانم اشکال کار کجاست و سپس این مسائل در قالب تمرین و بازآموزی، به معلمان ارائه می‌شد.

از سال 54 در زمینه چهره‌آرایی کار کردم و می‌توانم در هر شرایطی به کار مشغول باشم، نه اینکه شرایط نامطلوب را بپذیرم ولی به عنوان یک معلم، کار خودم را انجام می‌دهم.

 در مورد فعالیت در زمینه گریم سینمایی توضیح دهید.

حدود 2 سال قبل، نمایشگاهی از آثارم در زمینه گریم سینمایی برگزار کردم که از استقبال خوبی برخوردار بود. اکنون مجوز موسسه گریم را دریافت کرده‌ام اما باید فضای دیگری برای این کار درنظر بگیرم و این کار را کمی بر من مشکل کرده است.

 کار کردن در فضای امروز چه تفاوتی با گذشته دارد؟

همیشه از محیط کاری‌ام لذت بردم و راضی بودم، نسبت به گذشته فقط اخلاق و روحیه ما تغییر کرده است. اگر مسائل اجتماعی را رعایت کنیم می‎‌توانیم در فضای بهتری به کار ادامه دهیم.

 برخی تصور می‌کنند برای کار کردن باید سرمایه کلان داشت، در این زمینه چه نظری دارید؟

به شاگردانم توصیه می‌کنم با سرمایه‌های کوچک و با هم شروع به کار کنند چون یک دست کمی بی‌صداست، دولت از مشاغل اینچنینی حمایت می‌کند و سازمان فنی و حرفه‌ای هم آموزش‌هایی را در این زمینه ارائه می‌دهد که بسیار کارگشاست.

 چه حمایت‌هایی از کارآموزان دارید؟

چنانچه کارآموزانم موفق به دریافت مدرک از سازمان فنی و حرفه‎‌ای شوند و نیاز به کار داشته باشند و تشخیص دهم که باید به آنها کمک شود در آموزشگاهم به‌کارگیری می‌کنم و تجربیاتم را در اختیار اینها می‌گذارم.

در موسسه چهره پردازی‌ام، این امکان وجود دارد برخی کارآموزان، شهریه کمتری بپردازند و یا اینکه رایگاه آموزش ببینند. اصرارم بر آموزش به خانواده‌های زیرپوشش بهزیستی است تا با یادگیری مهارت، بتوانند کسب و کاری برای خود راه‌‌اندازی کنند. از 30 سالگی تاکنون صندوقی دارم به نام «صندوق راه خدا»، با این صندوق، کمک‌هایی را برای نیازمندان جمع‌آوری می‌کنم و معتقدم نیکی به دیگران، انسان را در مسیر درست زندگی که همان راه خداست قرار می‌دهد.

 برخی تصور می‌کنند پس از یادگیری یک حرفه دیگر نیازی به آموزش ندارند. شما چه نظری دارید؟

چهره‌پردازی نیازمند مربیان دلسوز است تا علاوه بر دریافت دیپلم مهارتی، به آموزش هم توجه کند و بازده کار افراد را افزایش دهد. مهارت همیشه برنده است.

اطلاعات جوانان امروز به دلیل ارتباطات مجازی، بیش از یک کتاب و معلم است و به معنوان یک معلم، معتقدم سازمان فنی‌و حرفه‌ای فضای مناسبی برای آموزش به جوانان و نوجوانان است و می‌توان بسیاری از مشاغل و مهارت‌ها را از این طریق به دانش‌آموزان انتقال داد.

 در دیگر زمینه‌های اجتماعی هم فعالیت دارید؟

علاقه‌مند هستم با عنوان «مادربزرگ قصه‌گو» به مراکز نگهداری از کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست بروم و برای آنها قصه بگویم، کتاب‌هایی هم تهیه کرده‌ام که برای کودکان ببرم. همچنین رسیدگی به مراکز نگهداری از سالمندان هم یکی از کارهایی است که علاقه‌مند هستم انجام دهم.

 خاطره‌ای که از دوران معلمی دارید و خاطره‌ای ماندگار است را برای ما تعریف کنید.

دومین سالی که مشغول به معلمی بودم در یک مدرسه که کودکان پرورشگاه در آن تحصیل می‌کردند کار می‌کردم، نصف بیشتر حقوقم را برای بچه‌ها اسباب‌بازی می‌خریدم. آن موقع 22 ساله بودم و بچه‌ها به من می‌گفتند «مادر».

 فضای فعالیت برای بانوان فراهم است؟

امروز فضا برای فعالیت بانوان، فراهم است و بانوان می‌توانند در این فضای آماده کار کنند. بهزیستی در زمینه مشاغل خانگی و اشتغال بانوان بسیار پیش‌رو است. محبت را باید گسترش دهیم و این فرهنگ به نسل‌های آینده منتقل شود، از کسانی که زمینه اشتغال فراهم می‌کنند حمایت کنیم و جلوی سنگ‌اندازی‌ها را بگیریم.