مازندنومه؛ سرویس فرهنگی و هنری، شعبان آزادی کناری: پیشینه نقاشی به قدمت تاریخ بشریت است. مهم ترین عاملی که باعث زنده ماندن این هنر شده، وجود نقاشانی است که برای به تصویر کشیدن زوایای زندگی، طبیعت، صنعت، انسان و مانند آن از هیچ تلاشی دریغ نکرده اند.

در فردونکنار نقاش خودآموخته و گمنامی زندگی می کند که سریع ترین نقاشی است که من در عمرم دیده ام. اگر به تابلوهای نقاشی های «علی سعیدی کناری» توجه کنیم، می بینیم که نه تنها از هنرمندان نامی جهان و ایران چیزی کم ندارد، بسیار شگفت انگیزتر و با چنان سرعتی تابلوها را خلق کرده که چشم هر ناظری را به سوی خود جلب می کند.

او بر حسب اتفاق و سماجت شخصی، همچون مرحوم مکرمه قنبری -نقاش خودآموخته بابلی- پایه گذار سبکی از نقاشی است که به اذعان برخی استادان فن، منحصر به فرد بوده و با وسایل ساده و با سرعت بالا اجرا می شود.

سعیدی کناری روی هر چیزی نقاشی می کشد؛ از بوم گرفته تا روی در منازل، کابینت، پشت تلویزیون، صندوقچه های قدیمی، دیوار و ....

عاشق این کار است و ظرف چند دقیقه با تکه ای ژلاتین، بدون هیچ الگویی، اثری خلق می کند که بسیار چشم نواز است و جذاب.

*خودآموخته و گمنام

علی سعیدی کناری متولد سال 1350 شهرستان فریدونکنار است. در مدرسه فقط توانست تا سوم راهنمایی به ادامه تحصیل بپردازد. با وجود علاقه و توانمندی نسبی اش به نقاشی، عشق زیادی به خوانندگی داشت و تا حدودی هم آن را ادامه داد. اما از سال 1392 به صورت خودآموخته بدون شرکت در هیچ دوره آموزشی، کلاس یا دانشگاهی نقاشی را شروع کرد. در همین سال بود که پی به استعدادش برد.

می گوید: «در سوپرمارکتی فروشنده شیفت شب بودم. تا صبح فرصت زیادی داشتم که خودم را مشغول نقاشی کنم. آن جا روی ام دی اف و مقوا نقاشی می کردم.»

نام او را اهالی هنر نشنیده اند و چندان شناخته شده نیست، اما آثارش موجب شگفتی هنرمندان و بینندگان می شود. رنگی که به کار می برد اکرولیک با چسب دی ام 5 است که بهترین رنگ حال دنیاست. 

سعیدی کناری در حقیقت از لحاظ تکنیکی و کلاسیک، هیچ تعریفی از رنگ و طرح ندارد و به طور فی البداهه کار می کند و اصلاً آثارش را اتود نمی زند.

او به شکل سیری ناپذیری، گرسنه ی نقاشی است و بعد از تهیه ابزار، دغدغه های روحی و ذهنی اش در قالب نقاشی تبلور پیدا می کند و به نشاط و آرامش می رسد. گاهی اتفاق می افتاد که به خاطر نداشتن ابزار کار، پشت و روی نقاشی قبلی اش دوباره نقاشی می کشد.

نمی تواند بگوید و نمی داند که از کدام یک از نقاشان ایرانی و خارجی تاثیر پذیرفته یا الهام گرفته و میزان تاثیر آنان بر آثار او چقدر بوده است، اما می گوید: «برای دل خودم نقاشی می کشم.»

زندگی اش شبیه دیگران نیست و سختی های فراوانی در طول زندگی اش کشیده که همه آنها در آثار او متجلی شده است. به خاطر بی قراری ای که دارد، خلق هر اثر او ظرف 10 تا 15 دقیقه به پایان می رسد و بعد از چند دقیقه دوباره کار جدیدی را شروع می کند.

او برای او نقاشی، حس و حال و شادابی و لذت دوران کودکی را دارد و هر چند رفاه مالی خوبی ندارد، کمتر به مقوله اقتصادی آن در زمان نقاشی می اندیشد.

به یقین به زودی نام این هنرمند گمنام و خودآموخته فریدونکناری مانند مکرمه قنبری، مرزها را درخواهد نوردید.