مازندنومه، سرویس سیاسی: بهروز برومند متولد 1319 قائمشهر، پزشک شهیری است که به تازگی مراسم تجلیل اداره آموزش و پروش قائمشهر از او که پدر علم نفرولوژی ایران است، با حاشیه هایی همراه شد.

در این مراسم کلیپی از پروفسور برومند -از مبارزان ضد رژیم سابق و عضو حزب ملت ایران- پخش شد که در آن پرچم رژیم گذشته به نمایش درآمد.

همین موضوع دستاویزی برای یکی از نماینده های منطقه ایجاد کرد تا در صحن علنی مجلس نسبت به این موضوع و علیه رییس اداره آموزش و پرورش قائم شهر –که البته مورد حمایت نماینده دیگر است- موضع تندی اتخاذ کند.

تذکرسیدعلی ادیانی راد در مجلس با واکنش سریع عبدالله رضیان روبه رو شد و او توهین به نظام را در آن مراسم را تکذیب کرد.

نماینده مردم قائمشهر، سوادکوه و جویبار در مجلس گفت: مسئولان شفافیت و صداقت را در امور و کارهایشان لحاظ کنند. رضیان در تذکر شفاهی خود در صحن علمی مجلس با اشاره به اینکه در دو جلسه گذشته مجلس مطالبی در خصوص توهین به نظام در همایشی در شهرستان قائمشهر مطرح شد که تلویحا نسبتی به بنده داده شده است، گفت: براساس ماده 75 آیین نامه مجلس باید اذعان کرد تریبون امانت ملت است از این رو خطای سهوی در خصوص موضوع ذکر شده رخ داده بود و دستگاه امنیتی نیز این موضوع را گزارش دادند.

او با اشاره به اینکه اگر با مدیر شهرستانی میانه خوبی نداریم نباید آن را نکوهش کنیم، اظهار کرد: در این بین اگر رخدادی بود حتما امام جمعه شهرستان دلسوزتر از بقیه افراد است و با این موضوع برخورد می کرد؛ باید شفافیت و صداقت را در کارهای مان لحاظ کنیم.

امام جمعه قائم شهر البته مساله را اتفاق مهم و قابل پیگیری ندانست و از هر دو نماینده خواست تا پایان دوره نمایندگی شان، اتحاد داشته باشند. آیت الله علی معلمی در خطبه های نماز جمعه گفت که کشاندن این موضوع به صحن علنی مجلس و سراسر کشور کار درستی نبوده است.

با وجود این که همه مسئولان شهری و نهادهای امنیتی، ماجرا را اتفاقی معمولی و غیرقابل پیگیری دانستند، سیدعلی ادیانی راد ترجیح داد با خبرگزاری فارس مصاحبه کند و دوباره واکنش نشان دهد.

وی گفت: شایعاتی که علیه من در روز‌های اخیر توسط افراد معلوم‌الحال ترویج شد، به دلیل موضع‌گیری و مخالفتم با حرکت ضدمردمی و ضدارزشی در مراسم هنجار‌شکن در قائم‌شهر و متعاقب آن تخریب بنده توسط رسانه‌های فارسی‌زبان خارج‌نشین بود و علاوه بر آن عدم انصرافم درباره سوال از رئیس‌جمهور در 5 موضوع مهم رکود اقتصادی ، بیکاری، قاچاق‌کالا ، افزایش قیمت ارز، کاهش و سقوط ارزش پول ملی و افزایش تحریم‌ها با ذائقه سیاسی و باندی برخی افراد افراد ‌سازگاری نداشت که اقدام به نشر شایعه‌ای کثیف و شیطانی کردند.

نماینده قائم‌شهر، سوادکوه، جویبار، سیمرغ و سوادکوه‌شمالی خاطر‌نشان کرد: جریان اقلیت و افراد وابسته به ضد‌انقلاب و افراط‌گرایان بر علیه بنده و خانواده من شایعاتی بی‌اساسی را مطرح کردند که شایعه‌پردازان توسط عوامل امنیتی و انتظامی در حال پیگیری هستند.

ادیانی راد با اشاره به اینکه در زمان آغاز شایعه در زادگاهم در ولوپی سوادکوه مشغول کار بودم و به عقل و دین شایعه‌پردازان تردید دارم، اظهار‌ کرد: برای آنانی که در میدان دفاع از حقوق مردم و ارزش‌های نظام اسلامی قرار دارند این شایعات عادی است و مردم سال‌هاست مرا می‌شناسند و در دامن پر مهر و مهربانی خویش رشدم دادند و به خوبی می‌دانند که ادیانی سرباز کوچک‌شان در دفاع از حقوقشان با احدی مماشات نمی‌کند و بدخواهان هم بدانند مردم به راحتی شایعات را باور نمی‌کنند و در خصوص شایعات علیه بنده باید گفت؛ «عدو شود سبب خیر‌ اگر خدا خواهد.»

پس از این اتفاقات و در همین راستا «حسن حیدری سوادکوهی» مطلبی را برای مازندنومه ارسال کرده که در زیر می آید:

میشل فوکو -فیلسوف سرشناس فرانسوی- در مجموعه درس گفتارهای خود بحثی ارائه می دهد تحت عنوان« باید از جامعه دفاع کرد».

 گفتمانی تاریخی و سیاسی که جنگ را به منزله طرح اندازی حقیقت و به مثابه یک سلاح می داند و در چارچوب اندیشه او، رهایی از شرّ بازنمایی حقوقی قدرت که مبتنی بر انگاره های قانون، ممنوعیت و حاکمیت و همچنین ارزیابی موشکافانه تر تاریخ جهت آشکار ساختن قدرت در جوامع مدرن است، بیان می شود.

 تحلیلی که انکشاف در اندیشه فوکو را با صراحت و وضوح هویدا کرده و این گونه برای مخاطب بازنمایی می شود که « باید برای یکبار و برای همیشه، ضمن ارائه نظریه دیگری درباره قدرت، شبکه ی دیگری از رمزگشودگی تاریخی را ایجاد کرد و ضمن نگاه دقیق تر به کل ماده تاریخی، اندک اندک به سوی انگاره دیگری از قدرت گام برداشت.»

حال با کمک گرفتن از اندیشه فوکو، مایلم نگاهی به وضعیت حوزه انتخابیه قائمشهر و سوادکوه انداخته و به بهانه وقایع اخیر یعنی جدل دو نماینده مجلس شورای اسلامی بر سر موضوع برگزاری یک همایش و کشاندن آن به صحن علنی مجلس و تبدیل آن به بحران ملی بدون هیچگونه تأمل، تدبّر و تعقّلی و صرفاً با نگاهی اغراق آمیز وغرض ورزانه و معطوف به بازی قدرت، سخن خود و هم نسلان و هم سلکان خودم را بازگویم و این بودگی انتزاعی آنان را با چندگانگی انضمامی واقعیت ها که همان نبودشان است تشریح و اینگونه بگویم که آقایان، من و نسل من به دنبال انگاره ای دیگر است که شاخص های این انگاره هیچ سنخیتی با مقیاس شما والامقامان ندارد.

 طی سالیان متمادی وقتی نگاهی به ترکیب نمایندگان راه یافته به مجلس شورای اسلامی و منشأ اجتماعی شان می اندازیم، به حقیقتی برمی خوریم که به قول حضرت حافظ « وان می که در آن جاست حقیقت نه مجاز است » و بعضاً بابت این حقیقیت خود را سرزنش کرده و مقصر اصلی می پنداریم. قصور خود را آنجایی مشاهده می کنیم که می بینیم برگزیدگان ما از کدام قشر و یا گروه اجتماعی هستند و اینکه چه نقش و اثری در تحول جامعه در طول حضور داشته اند.

دردمندانه تر آنکه وقتی که وزن، نقش و خط و مشی های آنها را در ادوار مختلف به موازات سیر جامعه و دگرگونی نظام اجتماعی و سیاسی در مقایسه با هم صنفان آنها صورت بندی می کنیم به حقیقتی عریان خواهیم رسید که آن هم بی وزنی و بی نقشی آنها در صحنه سیاست محلی، منطقه ای و ملی بوده است.

تقلیل راهبردهای نجات بخش حوزه انتخابیه به نظریات و دغدغه های شخصی نمایندگی، نداشتن اهداف عالی و برنامه های عملی، فقدان نگاه های علمی به مسایل و دشواریهای موجود در کشور و به خصوص حوزه انتخابیه، ماحصل و ثمره حضور این منتخبان در این مدت بوده است که برای اثبات این مدعا بینه ای متقن تر از وضعیت شهرهامان نیست.

حال اگر بخواهیم با نگاه فوکویی به ماجرا نظر داشته باشیم می بینیم پارادایم های ذهنی آقایان نماینده و منتخبان حوزه در تمامی ادوار صرفاً ادامه جنگ با یکدیگر با ابزارهای متنوع و در جهت نیل به نفع خود بوده است و در این میان با ایجاد پارادوکس و انتخاب رابطه ای خشونت آمیز، ستیزه جویانه، خارج از اصول اخلاق و غیر حرفه ای، نه تنها به جمیع جنبه های وظایف قانونی و نمایندگی وقعی ننهاده اند، در برابر موکلان و رأی دهندگان حوزه انتخابیه نیز پاسخگو نبوده اند و این موضوعات عامل اساسی در پایین آمدن کیفیت نقش نماینده در اذهان عموم بوده است.

بی شک موارد معنونه و از طرفی دلایل ناکامی منطقه از هدف ها و برنامه ها به شکل مبسوط برای خوانندگان گران سنگ و ماجدمان روشن است، ولی مبحثی که راقم سطور به عنوان حلقه مفقوده توسعه و تعالی حوزه انتخابیه دنبال می کند که در صورت نایل آمدن به مقصود تحول و تطور در سطح حوزه انتخابیه و انتقال از جامعه کهن به نظم نوین و پویایی حیات اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی و حتی نشاط سیاسی رخ خواهد داد، انتخاب انگاره ای نو و متمایز از گذشته است.

در درجه نخست برای تحقق و تجلی انگاره های نوین آنچه نخبگان و دلسوزان راستین متفق القولند عدول از خرافه ها و تعصب هایی است که به تصلب می انجامد و هماره پاشنه آشیل حوزه انتخابیه در دوره های مختلف بوده است. اینکه در انتخاب فرد اصلح به جای تخصص، دانش، تعهد و هویت صرفاً به قومیت و موقعیت نگاه بشود، فرجامی جز شرایط کنونی برای همگان به همراه نخواهد داشت.

در درجه دوم انتخاب افراد رشید و جوان و شخصیتهای داره انگیزه خدمت به اجتماع مورد نظر است. چرا که همانطور که همگان مطلعیم برخی افراد مسئول که در آستانه بازنشستگی قرار دارند با فرصتی و رانتی که در اختیار قرار می گیرد بجای پیگیری وحل مصائب مردم به دنبال انتقال و جابجایی محل خدمتی و سازمانی خود و خانواده محترم و یا در صدد ایجاد هلدینگ های مالی برای فردای بازنشستگی خود خواهند رفت و این قصه ای است پرغصه که همگان از این آفت در رنج و عذابیم و وقتی این مسموعات و مکتوبات در گوش جوانان ما پژواک می شود. اینجاست که حال اولیه و تراژدیک جوانان ما شکل دراماتیک به خود می گیرد و نماینده عزیز به جای تفکر و تدبّر، با تزویر و شمشیر همچنان قصد دارد به ما بقبولاند که در حال دفاع مفید از موکلان است در حالی که او دارد فعلاً ترکتازی می کند.