مازندنومه، سرویس اجتماعی: در روزهایی که گذشت شایعه ای عجیب در مازندران طوری دست به دست شد که نمود عینی آن را به خوبی می توانستیم در پمپ بنزین ها ببینیم؛ شایعه قطع شدن بنزین یا گران شدن این محصول، آن هم بدون اعلام رسمی آن قدر قوی بود که باور بسیاری از مردم شد..

در همین استان مازندران شخصی را دیدیم که با بشکه 220 لیتری زنگ زده که این سالها معمولا به عنوان داربست گچ‎کارها کاربرد دارد برای سوخت‎گیری به یکی از جایگاه‎های ساری مراجعه کرده بود، اما ماجرا چیست؟

در هفته‎های گذشته دو پالایشگاه کشور در حال بروزرسانی و ارتقای تاسیسات بود و به دلیل خارج شدن موقت (چند روزه) از مدار، شاید این شایعه نخستین مرتبه از دوستان مطلع درز کرد که بنزین کم خواهد شد و پس از آن بود که موضوعاتی مانند گران شدن بنزین، ادامه اعتراض صنفی رانندگان نفتکش و ... نیز مطرح شد تا آشفته بازاری را درست کنند.

حقیقت این است که مخازن ذخیره بنزین در مازندران به اندازه مصرف عادی چند روز مردم استان درنظر گرفته شده بود اما با این هجوم چند روزه قطعا انتقال بنزین به دلیل مدیریت شرایط با کندی روبرو می شد که همین مساله نیز بر ابهام ماجرا افزوده بود.

به ویژه اینکه گاهی ممکن بود از هر چند جایگاه به یک جایگاه تنها یک ساعت دیرتر محموله بنزین برسد و مردم با جواب منفی برای سوختگیری مواجه شوند...

البته با توضیحات میدانی و رسانه‎ای مسئولان خوشبختانه این مساله روشن شد که کشور کمبود بنزین ندارد و نیازی نیست در صف‎های بی مورد چند ده خودرویی منتظر بمانیم!

اما صرف نظر از ضعف مسئولان برای مدیریت فضای شایعات و رسیدن دامنه آن به رسانه‌های خارجی، یک انتقاد هم به ما مردم باز می‎گردد...

فرض کنید قیمت بنزین در محدوده اختیارات حکومتی نبوده و قانون عرضه و تقاضا تعیین کننده نرخ سوخت بود، آن موقع با این صف‎های طولانی ما چه می شد؟ مطمئنا قیمت این کالای مصرفی نیز مانند دیگر اقلام جهش یافته و شاید الان با بنزین 5 هزار تومانی مواجه بودیم.

و باز می‎توان تصور کرد که الان باید دولت را به جرم ناتوانی از کنترل قیمت بنزین مقصر افزایش قیمت آن می دانستیم و نقش شهروندان متمدن، قانونگرا، مظلوم و مطالبه‎گر را هم برای خودمان رزرو کرده بودیم غافل از اینکه خودمان بدون دولتی‎ها پتانسیل افزایش قیمت ها را داریم... بدون آنکه تحریم شویم ...