مازندنومه، سرویس فرهنگی و هنری: 1- کنسرت گذاشتن شاید در همه جای جهان کار سختی باشد، ولی در ایران کاری سخت تر است.

شاید تصور این باشد که برای اجرای کنسرت، فقط گرفتن مجوز اجرا کفایت می‌کند و احتیاجی به طی سایر مراحل نیست، اما برای هر کنسرت باید برای سالن، پوستر، شعر، فیلمبرداری، تمامی اعضای گروه، آهنگ و قطعات، سرپرست کنسرت و کنسرت‌گذار اجازه گرفت و استعلام کرد.

البته در کنسرت های بومی و محلی، حمایت ها اندکی بیشتر و نظارت ها اندکی کم تر است؛ چه، گروه های محلی در استان و شهر خودشان شناخته شده اند و تازه کنسرتی با شعرها و سازهای بومی و پوشش مناسب محلی، مفسده ای نخواهد داشت.

2- شرکت نسیم مهرآوا از معتبرترین و پرکارترین شرکت های تولید آثار هنری در مازندران محسوب می شود. پیشینه کاری این شرکت نشان می دهد که دلسوزانه در پی احیا، تولید و حمایت از هنرمندان منطقه و آثار هنری بومی است. مهرآوا سال هاست هم آلبوم های محلی انتشار می دهد، هم کنسرت های محلی برگزار می کند و هم با برپایی جشنواره هایی چون لیلم، درصدد ترویج و زنده نگه داشتن فرهنگ و موسیقی مازندرانی است.

3-سینا دلشادی رییس حوزه هنری مازندران، از خردادماه سال 1392 در این سمت قرار دارد. حمایت از اجراها و برنامه های بومی همواره مورد تاکید این مسئول بوده است. او زمانی گفته بود: «برای جهانی شدن باید از بوم شروع کرد.» و یا گفته بود: «بهترین راه برون رفت از مشکلات فرهنگی، پر رنگ کردن حوزه فرهنگ و خرده فرهنگ‌هاست.» و در زمانی دیگر به صراحت گفته بود: «حوزه هنری با حمایت از موسیقی بومی و ورود در حوزه های پژوهشی موسیقی بومی، به دنبال معرفی موسیقی پاک و انتقال پیام های ارزشی و انسان ساز به جامعه هنر دوست مازندران است.»

  حمایت از فرهنگ و زبان و موسیقی مازندرانی، حداقل لقلقه زبان مسئولان فرهنگی و غیرفرهنگی مازندران بوده است و در این بین جایگاه ارشاد و حوزه هنری بالاتر و نقش آن ها در حفظ و اشاعه فرهنگ تبری پررنگ تر است.

4-در هفته های اخیر شرکت نسیم مهرآوا بر آن شد کنسرتی محلی در سینما سپهر ساری برگزار کند. پیش فرض اجراهای زنده محلی چنین است: تبلیغات پایین، قیمت کم تر بلیت و پرنشدن سالن و استقبال محدود مردم. بسیاری از کسانی که در سالن برای اجرای کنسرت محلی حاضر می شوند، با دعوت و بلیت رایگان آمده اند و برگزاری این کنسرت ها توجیه اقتصادی ندارد.

به هر روی مهرآوا بر اساس تجربه های پیشین و اهداف فرهنگی خود، در صدد برآمد این برنامه را در سینمایی که زیرنظر حوزه هنری مازندران است، به اجرا درآورد. برنامه ریزی ها و هماهنگی های لازم صورت گرفت، اما حوزه هنری بعد از سه هفته معطلی، به دلیل حضور دو بانوی زن نوازنده، از دادن سالن به گروه خودداری کرد.

در حالی آقای دلشادی این قضیه (ندادن مجوز به گروه هایی که نوازنده زن دارند)را روند عادی و همیشگی حوزه هنری می داند که در همین سالن و در زمان مدیریت او بارها کنسرت هایی با حضور بانوان نوازنده برگزار شده است و جالب تر این که در برخی کنسرت ها خودش حاضر بوده است!

جهت یادآوری به این مسئول باید بگوییم که:

* گروه موسیقی«رستاک» 24 و 25 شهریور ماه سال 1392 دو شب در سینما سپهر ساری به اجرای برنامه پرداخت که چند نفر از اعضای این گروه را بانوان تشکیل می دهند. همین گروه 16 تیرماه سال گذشته نیز با حضور دو بانوی نوازنده در سینما سپهر کنسرت برگزار کرد.

*15 اسفندماه سال 1392 کنسرت موسیقی محلی گروه تبری، با حضور چند بانوی نوازنده و کر، در سینما سپهر ساری برگزار شد.

* کنسرت گروه «کایر» دی ماه 1394 با حضور چند بانوی نوازنده در سالن سینما سپهر ساری برگزار شد که رییس حوزه هنری مازندران نیز در آن برنامه حضور داشت!

اسفندماه سال 1393 نیز کنسرت علیرضا قربانی با حضور بانوان نوازنده در سینما سپهر ساری برگزار شد.

5-سیاست های سلیقه ای و جزیره ای در حوزه فرهنگ و توجیهات غیرمنطقی مسئولان در این زمینه انگار تمامی ندارد.

تهیه کننده یک کنسرت محلی را دو هفته معطل کردن و سپس عذر بدتر از گناه آوردن که سیاست همیشگی حوزه هنری این بوده که به اجراهایی است که نوازنده بانو دارد، سالن ندهد، شاید برای حفظ موقعیت و جایگاه اداری مسئولی جواب دهد، ولی افکار عمومی و جامعه هنری را اقناع نخواهد کرد.

حداقل همان ابتدا پس از دریافت درخواست مجوز، توضیح داده می شد که سالن را به شرط حضور نداشتن نوازنده زن در اختیار قرار می دهیم که وقت و انرژی چندین نفر اعم از گروه و تهیه کننده و کنسرت گذار گرفته نشود.

نمی دانیم کنسرت محلی چه تالی فاسدی دارد که نباید با حضور بانوان باشد. در مرکز مازندران نماینده محترم ولی فقیه حتی یک بار نسبت به اجرای موسیقی محلی تذکر نداده است، چه برسد که از اجرای آن جلوگیری کند. شاید نیاز باشد از این پس بانوان هنرمند اینجا به مانند کوهنوردان استان شرقی، از پدرشان اجازه نامه بیاورند!