مازندنومه؛ سرویس اجتماعی، دکتر محمود شارع پور، عضو هیات علمی دانشگاه مازندران: اکنون تمام دنیا به این نتیجه مهم رسیده که در این شرایط که ویروس کرونا در همه جا گسترش یافته، یکی از موثرترین استراتژی ها برای مقابله با ویروس، ایجاد فاصله اجتماعی بین افراد و خانه نشینی است.

طی چند روز اخیر شاهد تلاش دولت برای شروع اجرای این استراتژی در کشور بودیم ولی تاکنون موفقیت بزرگی در این زمینه حاصل نشده است.

اجرای موفقیت آمیز سیاست فاصله اجتماعی مستلزم جدیت دولت و همکاری اقشار مختلف جامعه است. بنظر می رسد اکنون بخشی از جامعه ایران وضعیت را به خوبی درک کرده و قرنطینه خانگی و خانه نشینی را رعایت می کند، ولی هنوز بخش دیگری از جامعه تن به این فاصله اجتماعی نداده اند که شاید بتوان این دسته از افراد را به دو گروه متمایز تقسیم کرد:

گروهی که هنوز وخامت اوضاع و اثربخشی فاصله اجتماعی را باور و قبول ندارند. (چون این پیام از سوی مرجعی صادر شده که آنها اعتبار و صداقت این منبع و مرجع را قبول ندارند.) و گروهی دیگر که وخامت اوضاع را پذیرفته و حاضر به همکاری هستند ولی به خاطر شرایط نامساعد اقتصادی خود و نبود حمایت لازم دولت، مجبورند بیرون بروند تا بتوانند لقمه نانی برای خانواده خود تهیه کنند.

اینجاست که هر یک از ما به سهم خود علاوه بر اینکه خودمان قرنطینه خانگی و خانه نشینی را اجرا می کنیم، باید در مورد هر دو گروه فوق دست به کار شویم. زیرا تا زمانی که آنها نیز همانند ما همکاری نکنند خانه نشینی به نتیجه کامل نخواهد رسید.

رمز موفقیت سیاست خانه نشینی، در همراه کردن اکثریت جامعه با این سیاست است. به گفته دبیر ستاد ملی کرونا، یک فرد آلوده به این ویروس می تواند در یک ماه بیش از 400 نفر را آلوده کند.

سوال مهم این است که علاوه بر خانه نشینی، چه کار می توانیم انجام دهیم؟

هر یک از ما دارای حلقه ای بزرگی از دوستان، همسایگان، اقوام و خویشاوندان، همکاران، و افرادی هستیم که در طول سال برای رفع نیازهای روزمره خود با آنها در ارتباط مستمریم. بخشی از اعضای این شبکه ما، همان افرادی هستند که بنا به دو دلیل فوق، کماکان در خیابان ها یا جاده ها رفت و آمد دارند. از همین امروز دست به کار شویم و با آن دسته از افرادی که شماره تماس آنها را در گوشی تلفن خود داریم صحبت و سعی کنیم از قدرت سرمایه اجتماعی خودمان برای متقاعدسازی آنها جهت همراهی با قرنطینه خانگی، استفاده کنیم. به نظر می رسد دولت فاقد چنین قدرتی باشد.

به علاوه، اگر در بین اعضای شبکه خود، افرادی داریم که به خاطر شرایط بد اقتصادی مجبور به خروج از منزل هستند، سعی کنیم متناسب با توان اقتصادی خود، از آنها حمایت مالی کنیم تا مجبور نشوند بیرون بروند.

برخی از ما می توانیم هزینه یک ماه زندگی او را، بلاعوض یا به او قرض دهیم، یا به تعبیر یکی از دوستان از روش نسیه معکوس استفاده کنیم. راه های زیادی برای کمک به این افراد وجود دارد. کمک به این افراد، کمک به خود ما، کمک به نظام بهداشت و درمان کشور و در نهایت کمک به ایران عزیز است.

اکنون زمان استفاده از سرمایه اجتماعی است. تا دیر نشده از قدرت سرمایه اجتماعی خود برای کمک به کشور استفاده کنیم.

🔹️برگرفته از گفتگوی ایرنا
🔹️گفتگو از کلثوم فلاحی