از شمار دو چشم يك تن كم / وز شمار خرد هزاران بيش

به هنگام آخرين مراحل تدوين كتاب « انقلاب اسلامي در نور » در شهريور 1385 دريافتم، يكي از چهره‌هاي دل‌سوز و انقلابي، آتشفشان پرشور و حماسه‌ي استان مازندران، به خاموشي گراييد.يك سال از آن ماجرا گذشت، دست كم انتظار اداي احترام و ياد بودي. اما دريغ!!

اين يادداشت براي اداي احترام و دين به استاد و معلم خود، استاد ولي الله زماني، نيز هشداري براي مسئولان فرهنگي است كه چرا خادمان خود را در جزو مدهاي گذراي سياسي از ياد مي‌برند و هم‌چنين هشداري به همه‌ي مردم است كه چنين زود حافظه‌ي تاريخي خود را به طاق نسيان نسپارند.

سال 1357 سال خروش و خشم ملت ايران عليه قدرت‌هابي سلطه، اطلاعيه‌اي در دو سطر در سطح شهر نور منتشر شده بود كه برادر مجاهد و انقلابي، ولي الله زماني  در مسجد جامع شهرستان نور سخنراني دارد. در آن اجتماع جمع زيادي آمده بودند. سخنراني باشور و هيجان زياد در مسجد ايراد شد. متاسفانه از سخنان ضد حكومتي استاد زماني چيزي در خاطرم نمانده است، همين قدر بگويم كه استاد از غارت منابع ايران گفت، از قيام ابو مسلم و بهره بردن ديگران گفت و از ... گفت.

سخنراني‌هاي او را جوانان پرشور آن زمان در شهر‌ها مختلف به ياد دارند.  به راستي او فخرالدين حجازي مازندران بود، ‌هر كه پاي صحبت او نشسته باشد اين سخن را تاييد مي‌كند.

1360 در كلاس درس درس‌هاي علوم تربيتي و تاريخ اسلام در مركز تربيت معلم بابل  با سخنان پرشور و جذاب استاد زماني روبرو بوديم، ساعت‌ها فراتر از ساعت‌هاي درس و كلاس در اجتماع دانشجويان سخن مي‌گفت و آموزس مي‌داد. بي‌ترديد از محبوب‌ترين استادان آن مركز بود.

استاد متولد شهميرزاد بود، اما عمده فعاليتش در قائم‌شهر و بابل نمود داشت. پيش از انقلاب اسلامي مورد تعقيب ساواك بود، دستگير و زنداني شد. به خاطر دارم در كلاس كفته بود بعد از واقعه پانزده خرداد، براي انجام عمليات تخريبي از امام(ه) كسب تكليف كردند، امام اجازه ندادند.

در دوره‌ي دوم انتخابات مجلس از سوي مردم بابل بر گزيده شد. سخنان از سر درد او را و حتي سيلي خوردن او و نقش موثر او در مجلس را بسياري به ياد دارند.

بسياري از خدمات او به جوانان در به دست آوردن كار و داشتن زندگي و حتي پرداخت خرج تحصيل دانشجويان كم بضاعت اطلاعي ندارند. شايد نيازي نباشد. اجرش با خدايش.

به خاطر روحيه انقلابي و سازش ناپذيريش سخت مورد هجوم قرار گرفت،  ترو شخصيت، آسيبي سخت بر او وارد كرد. دل‌شكسته، اما با اشتياق در كلاس‌هاي درس در قائم‌شهر، بابل، سمنان و تهران حاضر مي‌شد، اما آيا  قلب شكسته‌ي اين استاد دل‌سوز، انقلابي، مطلع و آگاه به زمان آرامشي يافت؟

اميد آن كه اين يادداشت يادآوري براي دست‌اندركاران فرهنگي و صدا و سيماي مركز مازندران شود، تا چهره‌هاي فرهنگي و انقلابي را از ياد نبرند.

شهريور 1386

ايزد‌شهر-  قوام‌الدين بينايي