منوچهر شيباني در سال 1303 در كاشان متولد شد و دوران تحصيل را در هنرستان صنعتي تهران گذراند و براي ادامه تحصيل به هنرستان شبانه روزي نساجي در شاهي ( قائم شهر ) نقل مكان كرد .

 او كار شعر و شاعري را از همين را از همين دوره آغاز كرد . اولين دوره مقارن با سال هاي 1318 تا1320 است . معلمان هنرستان صنعتي كه از نيروهاي متفقين بودند باعث آشنايي شيباني با ديوان ابوالقاسم لاهوتي مي شوند. لاهوتي در آن زمان در روسيه زندگي مي كرد. از آن جا كه اشعار كارگري و مردمي لاهوتي با محيط زندگي و كار شيباني همخواني دارد، بسيار او را تحت تأثير قرار مي دهد و او را به نوشتن شعر وا مي دارد .

شيباني اولين مجموعه خود را تحت عنوان « جرقه » منتشر مي كند . شيباني در حوالي سال هاي 1320 با نيما يوشيج آشنا مي شود و نيما با خواندن اشعار شيباني و آشنايي با نوآوري هاي او در شعر لقب «وليعهد من » را به او خطاب مي كند .

شيباني در همين دوره با عبدالحسين نوشين نيز آشنا مي شود . اين آشنايي سبب ورود او به هنرستان هنرپيشگي گرديد . وي كه با كار رنگ و چاپ در هنرستان آشنا شده بود به كار دكوراسيون مي پردازد و در ادامه وارد دانشكده هنرهاي زيبا مي شود و در رشته ي هنر نقاشي تحصيل مي كند و در ضمن تحصيل كارمند دفتري همين دانشكده مي شود كه صادق هدايت به عنوان مترجم با آن همكاري مي كرد و اين آشنايي شيباني را با هدايت تسهيل مي كند . در انتشار « خروس جنگي » شيباني نيز از گردانندگان آن محسوب مي شود و در كنار هوشنگ ايراني فعاليت مي كند .

 شيباني در اوايل دهه ي سي بيشتر وقت و انرژي خود را صرف نقاشي مي كند و براي آموزش بيشتر به اروپا سفر مي كند اما سرودن شعر را نيز كماكان ادامه مي دهد . شيباني با  به كارگيري واژگان معمولي و ادبيات كوچه و بازار و كارخانه تحولي در شعر نو ايجاد مي كند كه بعد ها مورد تقليد شاعران قرار مي گيرد.

 در همين زمان نمايشنامه هاي منظوم خود را مي نويسد. آتشكده ي خاموش ، جرقه و سراب هاي كويري از مجموعه هاي شعر او محسوب مي شود و از آثار نمايشي او « دلاور سهند » - كه نخستين اپراي ايراني محسوب مي شود - چادر ، تراژدي سهراب ، رؤياي چهل ستون ، آتوسا همسر داريوش ، سمندر ، جشن دهقاني و ... را مي توان نام برد .

 شيباني بسيار از نمايشگاههاي نقاشي خود را در ايران و اروپا برگزار كرد و نام خود را به عنوان يكي از نقاشان بزرگ ايران در فرهنگ لاروس به ثبت رساند. شيباني در شاعري نيز با اشعار مردمي و انديشه مضمون گرا از اوزان قراردادي كلاسيك سرپيچي مي كند و او را طراح تنوع وزني در شعر امروز مي شناسند . منوچهر شيباني در 20 آبان سال 1370 به علت بيماري سرطان درگذشت .