مازندنومه، کلثوم فلاحی: ساخت و ساز تالار مرکزی ساری در سال 86 شروع شد، تالاری که قرار بود سه ساله ساخته شود سه رئیس‌جمهور و هفت استاندار به خود دید و چهار دوره مجلس را تجربه کرد!

وزرای ارشاد و مدیران استانی ارشاد را دیگر نمی‌شماریم. طولانی شدن پروژه‌های عمرانی در مازندران، مساله امروز و دیروز نیست، پروژه آزادراه تهران شمال با 40 سال، رکورد دار تاخیر در پروژه‌هایی است که پای دولت در میان است.

نمی‌دانیم پروژه‌ای که 15 سال قبل طراحی شده آیا برای نیاز امروز پاسخگوست یا خیر. چه اتفاقی رخ می‌دهد که برنامه‌ریزی سه ساله برای بهره‌برداری از پروژه به پنج برابر تبدیل می‌شود، همین را در رقم برآورد پروژه هم درنظر بگیرید که البته خیلی بیشتر از پنج برابر است چرا که در همین ماه‌های اخیر قیمت‌ها چند برابر شده است. در سال 86 هر تن سیمان دولتی 37 هزار و 500 تومان بود و حالا هر کیسه سیمان 50 کیلویی 50 هزار تومان.

تالاری که در مراسم افتتاحیه آن عنوان شد 140 میلیارد تومان هزینه دربرداشته، 60 میلیارد از سال 86 تا سال گذشته و 80 میلیارد از سال گذشته تا افتتاح؛ می‌دانیم چقدر فرق دارد 60 میلیارد آن 14 سال با 80 میلیارد یک سال اخیر.

در این سال‌ها بارها وعده داده شد تالار مرکزی به زودی افتتاح می‌شود اما آن «به زودی» به عمر مدیرانش قد نداد. پروژه‌ای که در میانه راه و زمانی که هنوز تکمیل نشده بود دعوا بر سر انتخاب نامش بود، عده‌ای نام سلیم بهرامی کاندیدای انتخابات مجلس را بر تالار می‌گذاشتند و عده‌ای دیگر نام کردان وزیر دولت احمدی‌نژاد را! در نهایت شد تالار مرکزی ساری که آدم را یاد تالارهای عروسی و آشپزخانه‌های مرکزی می اندازد!

پروژه مشابه تالار مرکزی که سال‌ها زمین‌گیر شده، کتابخانه مرکزی ساری است، پروژه‌ای که در سال 91 یعنی 10 سال قبل با اعتبار 10 میلیاردی شروع به کار کرد و وزیری که امروز وعده بهره‌برداری از آن را به سال 1402 احاله داد.

نادیده گرفتن ضرورت‌های فرهنگی استانی مانند مازندران از سوی دولت‌های مختلف، مساله‌ای است که در طول حداقل دو دهه اخیر دیده‌ایم، تالار مرکزی نخستین این پروژه‌ها نبوده و آخرین آن نیز نخواهد بود. پروژه‌ها در مازندران رنج دوران می‌بینند تا شاید وقتی دیگر به بهره‌برداری برسند.