سرزمین های شمالی ایران که مابین رشته کوه های البرز و بزرگترین دریاچه جهان قرار گرفته اند،دارای منابع ارزشمند خدادادی است و مردمان این ناحیه از کشور پهناور ایران در مقابل نعمتهای فراوانی که به آنها داده شده، مسئولیت سنگینی را بر عهده دارند.

بهینه سازی مصرف نعمتهای خداوندی در این بخش از جغرافیای ایران، با افکار و عقاید سطحی و کم عمق میسر نیست و برای استفاده هر چه بهتر از منابع خدادادی، بایستی به افکار و ایده های سنگین و عمیق مراجعه کرد. آنچه تا کنون در این مناطق اتفاق افتاده نه تنها رضایت بخش نیست بلکه بسیار هم نگران کننده است و برای رفع این نگرانی همه باید دست بکار شده و چاره ای اندیشیده و برای ساماندهی اوضاع ناگوار آن، اقدامات مفید و موثری را انجام دهند، زیرا زمان برای جبران خسارات ناشی از مصرف بی رویه و غلط نعمتهای داده شده از طرف پروردگار، بسیار محدود است و اگر به سرعت به سمت برنامه های کارآمد و اجرایی حرکت نکنیم، جبران کمبودها شاید غیر ممکن نیز تلقی شود.

در سال های گذشته افراد زیادی آمدند و در قالب های مختلف مسئولیت را بر عهده گرفتند و در ابتدای راه شعارهای امیدوار کننده ای را هم مطرح کردند و مردم را به خود و آنچه در افکار خود داشتند امیدوار ساختند اما نتیجه با آنچه انتظار می رفت برابری نداشت و همین موضوع باعث بی اعتمادی مردم نسبت به مسئولان شان شد.

اکنون ما علاوه بر نابسامانی های موجود در مقابل مشکلی به مراتب بزرگتر از آنچه فکرش را بتوان کرد قرار گرفته ایم و آن عبارت است از: "بحران مشروعیت مسئولان منطقه ای"

 در کوچه و بازار این عبارات زیاد شنیده می شود که فلانی اعتبارش را از دست داده است و یا فلان شخص دیگر دارای اعتبار زیادی است و خودمان هم بارها و بارها اعتبارمان را از دست داده و یا آن را بازیافته ایم بنابر این خوب می دانیم که تفاوت افراد بی اعتبار و دارای اعتبار در چیست.

گذشت سه دهه از عمر انقلاب اسلامی ایران و آزمایش و خطاهای فراوانی که مسئولان کشور در فعالیتهای مدیریتی خود بکار برده اند شاید صدمات زیادی را به باورهای مردم وارد ساخته باشند اما برای افرادی که برای نخستین بار مسئولیت می پذیرند پند آموز خواهد بود و آنان با مطالعه رفتار های درست و اشتباه مسئولان گذشته به راحتی می توانند مسیر صحیح را شناخته و به برنامه های سازنده ای روی آورند.

نقاط مختلف شمال کشور که از شرقی ترین تا غربی ترین نقطه بزرگترین دریاچه جهان و به موازات آن رشته کوههای البرز را شامل می شود دارای منافع مشترکی از جنبه های متنوع می باشند که همین اشتراکات مرزهای مابین این سرزمین ها را که در تقسیمات کشوری از آن به عنوان استان یاد می شود فاقد معنی ساخته است چرا که مشترکات فرهنگی و امکانات زیرساختی برای توسعه و پیشرفت هر گونه تفاوت ظاهری را کم رنگ و یا حتی بی رنگ می سازد.

به حساب نیاوردن مرزهای ظاهری و در مقابل آن درک دقیق اشتراکات در حوزه های مدیریتی شمال کشور در زمان حاضر بعنوان یکی از فرصتهای طلایی و چشمگیر می تواند مد نظر مدیران این منطقه قرار گیرد و از این امکان بزرگ برای یکپارچه سازی برنامه ها استفاده شود.

در سال های گذشته برنامه ریزان بخش کشاورزی کشور معتقد بودند که مرزبندی و تقسیم زمینهای زراعی به قطعات کوچک آسیبهای فراوانی را به حوزه کلان کشاورزی مملکت وارد ساخته و جهت نتیجه گیری بهتر در مراحل کاشت،داشت و برداشت می بایست زمینهای قطعه قطعه شده را بصورت یکپارچه و بزرگ درآورده و آنها را با دید وسیع تری در برنامه های اصلاحی در نظر بگیریم که این موضوع بسیار هم منطقی و قابل حل به نظر می آید زیرا زمینهای کوچک امکان برنامه ریزی کلان را در مکانیزه کردن مراحل سه گانه کشاورزی از برنامه ریزان سلب می کند و در مجموع دچار خسارات فراوان در سطح ملی می شویم.

از بدو انقلاب اسلامی، همه کسانی که در ناحیه شمال کشور مسئولیت پذیرفتند و علاقه مند به حل مشکلات مردم بودند اما نتیجه معکوس دریافت کردند، آدم های بدی نبودند بلکه در مسیر حرکت خود به این نکته هیچگاه توجه نداشتند که حل مشکلات مردم که بسیاری از آنها مشترک هستند تنها با تعریف درست برنامه های اصلاحی و در سطحی وسیع قابل حل است که البته در سالهای اخیر این موضوع روشن تر از گذشته خود را نشان داده است.

در آستانه تشکیل دوره هشتم مجلس شورای اسلامی قرار گرفته ایم و نمایندگان شهرهای مختلف استانهای گیلان،مازندران و گلستان با تفکرات مثبت و سازنده، خود را آماده کرده اند تا یک دوره چهار ساله را در خدمت مردم که البته نه فقط مردم حوزه انتخابیه خویش بلکه ملت ایران باشند و بی شک روزها و ماههای دوره چهارساله همچون دوره های گذشته با سرعت زیاد خواهد گذشت و آنچه باقی می ماند،کارنامه این عزیزان در نزد ملت خواهد بود.

 بدیهی است که هیچ انسانی دوست ندارد، هنگام مشاهده کارنامه خود با نتایج منفی مواجه گردد و میل به پیروزی و موفقیت خواست طبیعی همه انسانها به شمار می رود.

نکته حائز اهمیت در این مقطع زمانی توجه به این مطلب است که منافع و اهداف نمایندگان مردم سه استان مذکور در مجلس شورای اسلامی تا چه اندازه با دغدغه های مردمی که به آنها چشم دوخته اند مشابهت داشته باشد و آیا نمایندگان مذکور توان آن را دارند که در پایان دوره چهار ساله خود،کارنامه موجهی را به مردم نشان دهند؟

پیمایش راه چهارساله نمایندگی مجلس با درک صحیح مشکلات مردم کار ساده ای است اما چگونگی هموار سازی راه پر فراز و نشیب سازندگی و اصلاح امور فرهنگی،اجتماعی،اقتصادی و سیاسی مردم پرسشی است که قصد داریم در این مقوله به آن پاسخ دهیم.

 امروزه دیگر توان قوه مقننه در حل مشکلات یک کشور بر کسی پوشیده نیست و همه بخوبی می دانند که اگر مجلس بخواهد و برای خواسته های خود برنامه های خوبی داشته باشد، حل مشکلات مردم و مملکت دور از ذهن نخواهد بود، پس مشکل در خواستن و آنگاه برنامه داشتن است و بی مورد نبوده که از قدیم الایام می گفتند خواستن توانستن است.

 افرادی که خود را برای نمایندگی مردم در هشتمین دوره مجلس شورای اسلامی کاندیدا کرده اند و سپس از رای و اعتماد مردم شان برای اشغال کرسی نمایندگی در مجلس برخوردار شدند باید بدانند که کار برای آنها تمام نشده و راه سخت و پر دست اندازی را پیش رو دارند و برای طی طریق باید از توانمندی بسیار بالایی برخوردار باشند؛ زیرا وضعیت مردم از جنبه های مختلف دارای بحران است و رفع بحران با برنامه های معمولی امکان پذیر نمی باشد و تنها با اندیشه و ایده های برتر است که می توان بحران را از زندگی مردم زدود.

 از سوی دیگر مردم آماده اند تا از همین ابتدای راه نمایندگانشان را یاری دهند و نمایندگانی موفقتر ظاهر خواهند شد که برنامه های بهتری را برای ایجاد و برقراری مشارکت مردم در حل مشکلاتشان داشته باشند و اساسا قرار نیست که همه مشکلات مردم را نمایندگان آنها یک تنه حل کنند بلکه نمایندگان،تنها مسئولیت کار را پذیرفته اند و یکی از برنامه های نماینگان مجلس را می توان توان بخشی مردم در زمینه های فرهنگی،اجتماعی،اقتصادی و سیاسی دانست که این امر تنها با ایجاد و برقراری وحدت و یکپارچگی مابین آنها میسر خواهد بود.

 وحدت و یکپارچگی یکی از صفات بارز ایرانیان از گذشته بوده است و تاریخ این ملت مملو از حوادث ناگواری است که بصورتهای طبیعی و مصنوعی دچار آنها می شدند و تنها با همین ابزار به جنگ مشکلات می رفتند اما در سالهای اخیر با بوجود آمدن مشکلات در معیشت مردم تفکر اجتماعی مردم ما دچار صدماتی گشته است که اگر به خود نیاییم و با ریشه های آن مبارزه نکنیم دچار افسوسی سنگین در آینده خواهیم شد.

 ایجاد و برقراری وحدت و یکپارچگی در مردم و برقراری چتر تفکر اجتماعی بر آنها، تنها با وحدت و یکپارچگی مسئولان آنها ممکن خواهد بود و اگر مسئولان مردم از تفکر اجتماعی برخوردار نباشند هیچگاه به نتایج مطلوب مورد نظر خود دست نخواهیم یافت.

نمایندگان مردم در مجلس شورای اسلامی مسئولان پارلمانی آنها تلقی می گردند و چون قوه مقننه نقش قانونگزاری و نظارت بر اجرای صحیح و دقیق قوانین را برعهده دارد، اعضای آن نقش سازنده ای را می توانند داشته باشند و اگر نمایندگان استانهای شمالی کشور با وحدت و یکپارچگی و بهره مندی از تفکر اجتماعی قوی و کارآمد به حل مشکلات مردم بپردازند، نتایج غیر قابل توصیفی عاید کشور و منطقه خواهد شد.

 از آنجایی که سرزمین های شمالی کشور یعنی استان های گیلان،مازندران و گلستان، دارای مشترکات زیادی در حوزه چالشها و فرصتها می باشند، اتحاد و یکپارچگی نمایندگان آنها در برنامه ریزی و پیگیری مشکلات مردم چه در مجلس و چه در منطقه، نقش بسزایی را در تقویت توانمندی های آنها می تواند ایفا نماید که برای رسیدن به این منظور، تشکیل و فعال سازی "اتحادیه نمایندگان مردم ناحیه شمال کشور در مجلس شورای اسلامی" ضروری به نظر می رسد.

 (drmohaqeq@gmail.com)