آورده اند که شیخ احمد احسائی، گرفتار قرض و قوله شد، خبر به" محمد میرزا قاجار" رسید، وی به شیخ عرضه داشت که اگر غرفه ای در بهشت به او بفروشد، حاضر است در قبالش هزار تومان پرداخت کند و شیخ نیز سندی به دست خطّ خود نوشت و مُهر کرد و به شازده داد و هزار تومان از او گرفت و قرض های خود را پرداخت کرد!!

نمونه ای که آوردم، شاید همان یکبار این چنین بی رودرباسی و بدون پوشش و توجیه انجام شد و صد البته برخواسته از فهم ناقص قول دهنده و رندی قول گیرنده ، شاید هم بر عکس، اتفاق افتاده است

نمونه هائی به مانند مورد فوق به شکل عریان و آشکار کم اند، اما اگر در گوشه و کنار رفتار مذهبی مان دقت کنیم از این دست معامله گری ها متاسفانه کم نیست

زاویه ی پنهان برخی رفتار مذهبی، همین داد و ستد هاست که یک سو می خواهد به نام و نان برسد، بهترین راهش بهره گیری از احساسات مذهبی است و یک سو می خواهد بی زحمت و دردسر چندانی و بی آنکه از راه شرعی و  درستش وارد شود، برای خود بهشت الهی را داشته باشد، از این رو اقدام به داد و ستد با انسانی همچون خود می کند

ناگفته پیداست هیچ انسانی واسطه ی بین انسان و خداوند، حق بخشش و خرج کردن از کیسه ی خداوند را ندارد، چه رسد به اینکه بخواهد از ناحیه باری تعالی به دیگران قول و وعده دهد، حتی مسئله" شفاعت" به عنوان یکی از اصول باورهای شیعه نیز آنگونه نیست که امامان جدای از اراده ی خداوند، خود می بخشند و خود می گذرند؛ بلکه آنان فقط به عنوان انسان هایی کمال یافته، واسطه درخواست مصلحت و دعا برای بندگان خدا می شوند و واسطه ای برای فیض الهی ، همین و بس و اراده، فقط اراده خداست

جای تاسف است که بسیاری از این معارف، کج فهمیده و کج فهمانده  می شود و آنگاه تاسف بیشتر اینکه رفتار عوام نیز طبق همان کج فهمی شکل می گیرد و کم کم می شود از اصول خدشه ناپذیر جامعه دینداران !!

خدائی که شایسته عشق ورزیدن بندگان به اوست، طرف داد و ستد و معامله گری نیست که چیزی از دنیای بندگانش بستاند و در قبالش بهشت را نصیب آنان کند و یا آنکه اشک ، آه ، ناله و گریه را بگیرد و در برابرش ببخشایدشان ، هر چند که آنان همان باشند که بودند و بروند دنبال کار خودشان و باز روزی دیگر و معامله ای دیگر تا در نهایت با دستانی پُر از سود به دیدار او روند !!!.....نخیر ..اینگونه نیست و چه بد می فهمند و کج می اندیشند، کسانی که این نوع خداباوری را می پرورند !!

خداوند در مواجهه  با بندگانش دارد، روح و جان آنان را پاک و بی آلایش می پسندد تا همچون گلی روئیده از درخت، باطن و حقیقت رفتار خویش را در رضوان خداوند مشاهده کنند، بی آنکه داد و ستدی باشد و تضمینی به مانند آنچه که بین فروشنده و خریدار عرفی اتفاق می افتد، رُخ داده باشد

آنچه که اتفاق می افتد، ظاهرش دنیا و باطنش آخرت است، حقیقتی نهفته در باطن رفتار بندگان که در آن سوی، آشکار می شود به گونه ای که فقط و فقط همه چیزش بسته به نیّت و  عمل بندگان و فضل خداوندگار است، به قول قرآن کریم  که می گوید

".....و آن روز آنچه که کرده اند را نزد خود حاضر می بینند ..."

داد و ستدی نیست تا کسی  واسطه باشد و تضمین بدهد و تضمین گرفته نیز با خیال راحت هر چه که می خواهد و می پسندد، انجام دهد و آنگاه که لازم دید باز مراجعه کند و تضمین های قبلی را مُحکم سازد.(shahiniviews)