به ضرس قاطع باید گفت که چاره مواجهه شدن با مشکلات عدیده اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی و معضلات روحی و روانی بشریت در دین نهفته است، به شرطی که کلیت و شاکله حضور دین در همه عرصه های زندگی پذیرفته شده و نومن ببعض و نکفروا ببعض بدان عمل نشود؛یعنی همان طور که قسمت های شیرین و تشویقی و بشارتی دین مورد توجه قرار می گیرد و صدای احسنت احسنت مستمعین و گیرندگان پیام دین بلند می شود، به همان نسبت نیز باید قسمت های تلخ و دردآلود جراحی گونه دین نیز مورد پذیرش و عمل واقع شود تا تاثیر مثبت آن ظاهر شود.

دین اصولاً این گونه عمل می کند که اگر مثلاً در یک اندام یکی از کلیه ها فاسد شده و قابل درمان و التیام نباشد، الزاماً برای جلوگیری از فساد سایر اندام ها و از بین نرفتن کل سیستم آن کلیه را باید جراحی کرده و حذف نمود.

 دین هم برای کلیت موجودی به نام اجتماع به این شکل رفتار می کند که اعضاي فاسد شده اجتماع را در صورت عدم امکان اصلاح جراحی نموده و از محیط سالم اجتماعی دور می کنند تا بقیه اعضا به فساد کشانده نشوند.

البته دین در تعهد خود این گونه رفتار می کند که اعمال ظلم را ممنوع دانسته و عمل خود را بر مبنای عدالت و با چاشنی رحمت و رافت تنظیم می نماید.

 حال این دین در معتقدان خود باورهایی را به وجود می آورد که نباید به فرد مقابل خود (هرچند مخالف) ظلم روا دارد، علی الخصوص آن فرد مسلمان و به ویژه شیعه بوده و فقط به لحاظ سلیقه های سیاسی آن هم در جزئیات در تعارض با شیوه های انتخاب و گزینش سایرین باشد.

 قضیه اصلاح طلبان و اصولگرایان هم از این دست مسائل است. مشترکات فوق العاده بالای ميان این دو جمعیت آن قدر هست که توان کنار هم نشستن و رد و بدل نمودن سلائق و رسیدن به فهم مشترک از یک مسئله را داشته باشند، لیکن منافع جمعی و گروهی و بعضاً فردی و سلیقه ای مانع از این امر می شود که اراده ای آنها را از حالت تقابل به حالت توافق تغییر موضع دهد.

 رد و بدل کردن اتهامات در حد خروج از دین و یا اتهام وابستگی به اقطاب قدرت های خارجی و جاسوسی و ... اغلب به عنوان حربه و ابزار بیرون راندن حریف و از صحنه خارج کردن رقیب استفاده می شود ولی در صورت حاکمیت دین و وجود ترس از خداوند نمی توان بی پروا به این شیوه ها دست یازید.

گاه تندروی ها آن قدر ادامه می یابد که دین را از کف انسان خارج کرده و انسان مومن خداجوی را در صف کفار بی دین و بی انصاف قرار می دهد. بدتر اینکه این مومن غافل خود با طمع کسب ثواب مرتکب ظلم و تعدی و ستم به همنوع و همکیش و هم مسلک خود می شود.

 این سناریو به انسان منصف و عادل نقش ظالم و ستمگر را داده و در پشت چهره مومنانه و دوست داشتنی، باطنی پر از نفرت و خشونت نسبت به هم دین متفاوت السلیقه از لحاظ سیاسی را اعطا می کند.

 در روزهای اخیر وضعیتی به مراتب بدتر از این در حال وقوع است که باید اعلام خطر برای دین داران باشد. عجیب است که دین داران بی محابا به متدینان دیگر اتهامات سیاسی غیر واقع وارد کرده و خود برای آن حکم هم صادر می کنند.

 از موارد زشت و ناجوانمردانه ای که بر علیه شخصیت دوم کشور پس از رهبری معظم انقلاب و رئیس مجلس خبرگان رهبری در زمان انتخابات ریاست جمهوری دامن زده شده بود، وارد کرده اتهام مافیای قدرت و ثروت بر علیه ایشان بود؛ چیزی که منجر به تبلیغ علیه نامبرده شده و با تخریب ناجوانمردانه این چهره خدوم و جزء السابقون السابقون انقلاب، پر کردن صندوق های رای را به سمت رقیب انتخاباتی ایشان هدایت نمود.

در این دوران نیز همان سناریو با ابعاد وحشتناکی در حال وقوع است منتهی الآن خود ایشان مدعی برای شرکت در انتخابات نیست ولی به دلیل اینکه اظهار نظرهای ایشان غالباً تاثیر گذار است، نسبت به تخریب این چهره دست به اقدام مستقیم زده شد.

از جمله تلاش بسیار زیادی می شود که طرح دولت وحدت ملی را به ایشان نسبت داده و ریشه آن را آمریکا و اسرائیل و منافقین و اصلاح طلبان معرفی نموده که مافیای قدرت و ثروت برای ایجاد شکاف در صفوف اصولگرایان این سناریو را طراحی و به عناصری مانند ایشان در مسیر اجرای این سناریو نقش مهمی را داده است.

پس از توضیحاتی که داده شد که اصل این طرح از سوی ناطق نوری ارائه شد و اصلاح طلبان در ریشه و هم اکنون هم مخالف آن هستند که رئیس جمهوري از اصولگرایان و تعدادی از اعضاي هیات دولت آن از اصلاح طلبان باشد، این گونه گفتند که اصلاح طلبان به دنبال سهم خواهی از اصولگرایان هستند و با ایجاد جو متشنج از قبل امکان هر گونه همکاری با اصلاح طلبان را از بین برده و احتمال در کنار هم قرار گرفتن این دو طایفه را تا سر حد صفر تنزل دادند.

 بدتر اینکه یکی از شخصیت های بالای نظام بر این آتش دمیده که ایشان از یک طرف دم از عشق به رهبری و ولایت می زنند و از یک طرف با طرح شورای رهبری ریشه رهبری را می زنند.

 این سخن بسیار گران است و در حد و اندازه هیچ کدام از مقام های سیاسی دولتی نیست که برای استفاده های سیاسی بدان متشبث گردد. این امر فقط در سطح علمای اعلام و اعضاي محترم مجلس خبرگان است و تشخیص صلاح و فساد آن نیز با آنان است.

شروع این بحث ها و سیاسی کردن فضای جامعه برای این بحث به اصل ولایت فقیه هم صدمه وارد خواهد ساخت. ما بهتر است بر سر شاخه ننشینیم و بن آن را قطع نکنیم. این فضای تیره و تار با انتخاب آقای رحیم مشائی به عنوان رئیس ستاد انتخابی آقای دکتر احمدی نژاد تیره تر جلوه داده می شود و با توجه به پتانسلی که برای تبلیغ علیه ایشان وجود دارد، دست اصلاح طلبان و اصولگرایان مخالف آقای دکتر احمدی نژاد را بیشتر باز گذاشته و به احتمال بسیار قوی این انتخاب به ضرر رئیس جمهوری کنونی تمام خواهد شد.

 از طرف دیگر اظهارات اخیر رهبری معظم انقلاب در دانشگاه علم و صنعت و حمایت آشکار از رئیس دولت را نمی توان به قاطعیت تمام حمایت از شخص تلقی نمود و به فرموده رهبر معظم انقلاب هر کس دیگری را هم که مردم انتخاب کنند ایشان متعهد به حمایت از رئیس جمهور منتخب مردم هستند. اما نمی توان خود را به راه دیگری زد و علائم علاقه مند بودن رهبری معظم به تداوم دولت های سالم به مدت دو دوره که سقف تعیین شده در قانون اساسی است را نادیده انگاشت.

پیروان رهبری معظم که خود را تسلیم و مطیع نظرات رهبری می دانند و ملتزم عملی به ولایت فقیه هستند، حق دارند که این گونه برداشت داشته باشند که تمایل رهبری به سمت انتخاب آقای دکتر احمدی نژاد برای یک دوره دیگر نیز می باشد و شاید هم با توجه به معادلات جهانی و مخاطرات و تهدیدهای پیش رو صلاح مملکت در این باشد که مردم به نوعی به سمت چنین گزینشی هدایت شوند؛ لیکن وجود بداخلاقی انتخاباتی و تخریب موجهان و عناصر با سابقه و ارزشمند نظام به خاطر دستیابی به نتیجه مطلوب، یک برخورد اسلامی و مومنانه نیست و قطعاً رهبری معظم با اتخاذ این گونه روش ها مخالف هستند.

 اینکه فردی در این استان طی مقاله ای تحت عنوان بازی در دو نقش متمایل به این می شود که هرچه عنصر فکری از جریان های غیر همسو با رئیس دولت باید از گردونه مدیریت استان حذف شود، یک نوع تندروی غیر خدا پسندانه است.

 مواظب باشید به خاطر منافع گروهی و رضایت رفقای همسو، برای خود در پیشگاه خداوند وبال درست نکنید.

شمائی که مبلغ خدا ترسی هستید باید در عمل این خشیت و خضوع در برابر خداوند را نشان دهید و پسند خدا، پسند رسول الله (ص) و پسند ائمه طاهرین (ع) را بر پسند شیطان مرجح دانسته و از ریختن آتش کینه و نفاق و اختلاف در میان مومنین خودداری ورزیده و با ایجاد زمینه های لازم برای ابراز برادری و تاکید بر لیاقت های مدیریتی و شایستگی های فردی گزینه های برتر را ملاک انتخاب و خدمت به مردم قرار دهید. (ali.ranjbar@gmail.com)