اگر چه سی سال برای انقلابی که داعیه دار تحولی نوین در نظام کشور داری آن هم مبتنی بر رویکرد دینی است ،عمر زیادی محسوب نمی شود لیکن در همین مدت هم اگر منصفانه و به دوراز حب و بغض قضاوت کنیم در می یابیم که علی رغم فشارهای نظامی، اقتصادی و سیاسی که از سوی استکبار جهانی بر سرکردگی آمریکا به این انقلاب و نظام بر خاسته از آن تحمیل شده و در این صف آرایی نا جوانمردانه حتی برخی گروهک های معانه و دشمنان دوست نما نیز شرکت داشته اند ، انقلاب اسلامی توانست به بخشی از شعارها و آرمانهای اولیه اش جامعه عمل بپوشاند؛ آن چنان که اکنون که کشور عزیزمان ایران از استقلال ،آزادی و حکومتی دینی متکی به آرائ مردم بهره مند است.

اکنون نيز دولت اصولگرا و پایبند به ازرش های انقلاب ، تلاش و جدیدت ویژه ای را در جهت توسعه و سرافرازی کشور وایستادگی در مقابل مطامع سیری ناپذیر استکبار به نمایش گذاشته است.

 نظام جمهوری اسلامی ایران درواقع پرچمدارنگاهی نو و رویکردی سیاسی به دین دراداره ی امور جامعه است و این دقیقا همان نکته ظریفی است که موجب هراس دشمنان انقلاب اسلامی شده و آنها به تداوم خصوصیت ورزی با این انقلاب با طبع با مردم انقلابی ایران که نگاهبان حقیقی این نهضت اند ، وامی دارد.

 طبیعتا تازمانی که ما به اصول بنیادین انقلابمان پایبند بوده و مدافع ارزش های برخاسته از این خیزش عظیم مردمی باشیم ،عدالت های دشمنان و بهانه جویی های آنان در اشکال و اسماي مختلف ادامه خواهد داشت؛ چنان که تا کنون نیز چنین بوده و در هر مقطع ، موضوعی را بهانه قرار می دهندتا مقاومت مردم ما را در هم شکنند و انقلاب را از درون تهی نمایند به طوری دستیابی ایران به دانش سوخت هسته ای و استفاده صلح آمیز از انرژی یاد شده که حق طبیعی ملت ایران ماست ،دستاویزی شده تا نظام اسلامی را در معرض تبلیغات سوئ خود قرار دهند و با هدف منزوی ساختن ایران اسلامی در دنیا ،تلاش گسترده ای را آغاز نمایند .

 قدرتهای غربی بویژه آمریکا طی سالهای اخیر و در پی بازرس های مکرر آژانس بین المللی انرژی اتمی ،به خوبی در یافته اند که دولت ایران هیچ گاه در راستای ساخت سلاح هسته ای گام بر نداشته چرا که این امر اساسا با آرمانهای والای انسانی و دینی جمهوری اسلامی ایران در تعارض است؛ اما با این وجود حاضر نیستند به سادگی از بهانه ای که قادر است انکار عمومی دنیا را علیه ایران تهیج نمایند دست بر دارند.

در هر صورت دشمن با تمسک به این قبیل بهانه های واهی ،رویای نابودی نظام اسلامی را در سر می پروراند غافل از این که ملت غیور ایران ،مردم عراق و افغانستان نیستند و در زمان مقتضی ،رویاهای آنان را به کابوس وحشتناک مبدل خواهد ساخت .

تردیدی نیست که نظام و انقلاب اسلامی اکنون بیش از هر زمان دیگری دارای ثبات ،اقتدار و مشروعیت مردمی است و لذا و آنچه که سبب نگرانی و سوزان نظام می باشد ،چنگ و دندان نشان دادن دشمنان و تهدیدات آنان نیست بلکه هدر رفتن فرصت هایی است که می تواند به بهبود اوضاع اقتصادی کشور بینجامد زیرا کشور ما دارای ثروت ها و منابع قابل توجهی است که اگر به درستی مدیریت و هدایت شود قطعا موجبات رفاه و آسایش مردم را فراهم خواهد ساخت .

چنانکه در همین سه سال و اندی از عمر فعالیت دولت اصولگرا ،با تحولی که در روش های مدیریتی ایجاد شده ،بسیاری از منابع را امکانات به نفع مردم به کار گرفته شد و دولت نهم ثابت نمود مدیریت عملگرا قادر خواهد بود امکانات و اعتبارات را بیشتر ،سریعتر و هدفمندتر در خدمت توسعه قرار داده و به سمت بهبود معشیت مردم سوق دهد .

 البته ما منکر وجود برخی ناکامی ها نیستیم که اگر بخشی از آن را ناشی از صنف در مدیریت و برنامه ریزی بدانیم ، یقینا تحریم ها و تهدیدات خارجی و نیز مانع تراشی ها و مخالفت ها وکارشکنی های برخی عناصر داخلی که همدلی را با دعواهای سیاسی معارضه کرده اند نیز سهمی در این امردارند .

در حالی که اتحاد وهمدلی نه تنها نقشه های دشمن را کور وتهدیدها را به فرصت بدل خواهد کرد بلکه تعامل نیروهای درون نظام فضای آرام و بستری مناسب را جهت موثر واقع شدن تدبیر و مدیریت و باز نشستن صرف دقت و انرژی ،منابع مادی و نیز برنامه ریزی های گوناگون فراهم خواهد کرد .

 اما متاسفانه شاهد هستیم که عده ای ،منافع ملی و مصالح عالیه کشور را قربانی اختلافات فکری و سیاسی و منافع گروهی می کنند و لذا بیش از آنکه سیاسی باشند ،سیاست زده شده اند وهمه چیز را از پشت شیشه ی عینک به بینی و سیاست زدگی می بیند و گویی جز سیاه نمایی اوضاع جامعه ،وظیفه دیگری ندارد و فکر می کنند جزاز لحاظ دیدگاه سیاسی با دولت یا مجلس اختلاف دارند ،باید با هر نوع عملکرد این نهادها ولو مثبت باشد ،مقابله نمایند و آن را ضعیف ،غیر کارشناسی ،شتابزده و...جلوه دهند .

عمل این عده بسیاری اوقات از تهدیدهای بیگانگان رنج آورتر است طوری که گاهی بدبینی را به بی نهایت می رساند و مثلا اگر مجلس در راستای انجام وظیفه نظارتی اش وزیری را استیضاح کند ،به جای توجه به دلایل استیضاح و ثمرات آن ،پی سرنخ سیاسی می گردندواگر در راستای تعامل با دولت ،نظارت مجلس بر کار یک دستگاه اجرایی با تذکر و توصیه همراه شود ،فریاد رامصیبت سر می دهندکه نظارت مجلس صحیح است یا با دولت مدارا می کند و... ویا اگر قوه قضایی روزنامه ای رابه جرم تشویق اذهان غربی توصیف نماید آن قدر در قلمفرسایی برای آزادی قلم و بیان پیش می روند که نا خود آگاه از آن سوی بام افتاده و آب به آسیاب دشمن می ریزند و اگر مثلا شورای نگهبان بر اساس مستندات قانونی و در انجام وظایف ذاتی اش،کاندیدایی را در صلاحیت نماید عمل این شورا را در مخالفت با آرا و دموکراسی و یا با دخالت اعزاض سیاسی تعبیر می کنند و نتایج دلخواه را از آن استنتاج می نمایند .

 به همین ترتیب و در مقیاس وسیعتر این رویارویی ناخوشایند متوجه دولت دکتر احمدی نژاد می باشد .دولتی که علاوه بر انجام وظایف عادی توام با جدیت در پاسداری از قانون اساسی وحفظ ارزش ها و ترویج مدیریت انقلابی و عملگرا ،شجاعت قابل ملاحضه ای نیز در اجرای طرح های ریسک پذیر بر زمین مانده نشان داده است .

با این حال اگر دولت بنا به دلایلی طرحی را اجرا نکند ،به کم کاری و ضعف متهم می شود ،اگر طرح بدیعی را اجرا نماید ،به عدم برنامه ریزی و اگر طرحی را سریع اجرا کند به عدم کارشناسی متهم می گردد. اگر در میان مردم باشد می گویند این امر باعث افزایش مطالبات مردم می شود و قطعا اگر به میان مردم نمی رفت طور دیگری ایراد می گرفتند .

اگر به مردم کمک کند به گدا پروری متهم می شود ،اگر به طبقات محروم کمک کند احتمالا بحث شکایتهای طبقاتی را به میان می کشند و... و در هر حال برای هر رویکردی که اتخاذ شود ،ایرادی در آستین دارند ،چرا؟چون اساسا قصد مخالف و کارشکنی دارند . اما باید دانست که در برهه کنونی آنچه که ما در مقابل دشمنان سرافراز می سازد، دوری از تفرقه می باشد .

همان عنصر و هدف که حضرت امام (ره) همواره بر آن تاکید داشتند ومقام معظم رهبری نیز همواره نیروها را بر آن توسعه می نمایند . پس بجای سیاست زدگی ،همدلی پیشه کنیم که خیر کشور ،نظام ،انقلاب و ملت در همین است .