انتقال آرامگاه به بام شهر ساري
گزارش ربابه حسينپور از انتقال جنجال برانگيز آرامگاه ساري
بيترديد يكي از مهمترين مولفههاي توسعه هر شهر منوط به تدبيري عاقلانه و انديشهاي ژرفبينانه مبتني بر آيندهنگري مسئولان و مديران شايسته شهري، استاني و نهايتا كشوري است تا شهروندان به فراخور برخورداري از مواهب خدادادي توسعهيافته، ضمن بهرهمندي از امكانات و رفاهيات لازم احساس آرامش و امنيت كنند، ويژگي مهمي كه اميد است مسئولان شهري استان نيز از آن برخوردار باشند تا شهرهاي استان بهخصوص مركز مازندران، از آن بهرهمند شوند.
شكي نيست كه بسياري از مشكلات فقط بهدليل بيتدبيريها و عدم برنامهريزيهاي مدون و اساسي رخ ميدهد كه باعث ميشود شهروندان متحمل مشقات، رنجها و لطمات زيادي شده و تاوان سنگيني براي آن پرداخت كنند. متاسفانه برخي از اين مصاديق را ميتوان حتي در شهرهاي استان هم بهوضوح ديد.
ساخت و سازهاي بيرويه و متراكم در هسته مركزي شهرها، همچون احداث ساختمانهاي اداري بلندمرتبه بهرغم تاكيد بر ساخت شهرك اداري در حاشيه شهر، احداث زيرگذر و صرف ميليونها تومان اعتبار و سپس تبديل آن به روگذر و... از ديگر مصاديقي است كه هركدام گاهي اعتراض كارشناسان ذيربط را نيز به دنبال داشته است.
يكي از طرحهايي كه هماكنون مورد مناقشه برخي از مسئولان و كارشناسان شهري در شهر ساري است، احداث آرامگاه در تنها تپه مشرف به اين شهر است.
در 2-3 كيلومتري شرق شهرستان ساري تپهاي سرسبز و زيبا موصوف به «بام شهر» واقع شده كه از بلنداي آن تمام شهر با منظرهاي زيبا و ديدني، بهويژه در شب، پيداست. در روي اين تپه، پارك جنگلي شهيد زارع و بيمارستان سوانح و سوختگي و روانپزشكي نيز وجود دارد، البته وجود چنين بيمارستاني كه از 3 الي 4 استان همجوار بيماراني با ضايعات سوختگي بالا پذيرش ميكند، در كنار مكان تفريحي و توريستي كه بالطبع محلي براي آرامش روح و روانهاي خسته و پريشان است، جاي حرف و حديث و تعجب داشت كه ناگهان تصميم عجيب ديگري بر شگفتيهاي ديگر افزود.
چند سالي است كه برخي از مسئولان شهري قصد احداث آرامگاهي تحت عنوان «بهشت رضا» و انتقال آرامگاه ملامجدالدين به اين مكان را دارند، تاكنون 5ميليارد تومان هم براي احداث سالن اجتماعات، غسالخانه و قبرهاي آماده، هزينه شده است، كه همين امر اخيرا واكنش دكتر شجاعي نماينده مردم ساري در مجلس را در پي داشت.
وي در نامهاي سرگشاده به استاندار مازندران، ضمن انتقاد از اين تصميم برخي از مسئولان شهري، از مهندس كريمي خواست جلوي اين اقدام را بگيرد.
شجاعي كه نسخههايي از اين نامه را براي ثبت در تاريخ شهر و قضاوت آيندگان به مركز ساريشناسي ارسال كرده، از نوع تصميمگيري برخي از مسئولان، شكوه كرده و خطاب به استاندار تصريح كرد: در اكثر شهرهاي بزرگ و كوچك از تپه مشرف به شهر جهت مكان تفريحي و توريستي استفاده ميكنند، مانند دربند تهران، تپه شيراز، تپه اروميه، كوهسنگي مشهد و...
اما متاسفانه در شهر ما تنها تپه مشرف بر شهر در كناره پارك جنگلي شهيد زارع تبديل به قبرستان ميشود، يعني از اين پس مسافران و استفادهكنندگان از پارك شهيد زارع هر لحظه بايد صداي آژير آمبولانس و فرياد و ناله مصيبتديدگان را بشنوند، ثانيا از نظر شريعت مقدس اسلام قبرستان مومنين بايد در جوار و محل زندگي آنان باشد تا عبرتي و تذكري باشد و همچنين تشييع جنازه و فاتحهاي جهت تكريم اموات صورت گيرد.
در ادامه اين نامه آمده است: آيا قبرستان بقيع بيشتر از 300 متر با خانه رسولالله كه مضجع شريف هم آنجاست، فاصله دارد؟ بزرگان در گذشته محل دفن اموات خود را در نزديكترين مكان جهت فاتحهخواني انتخاب ميكردند، اخيرا هم حضرت آيتالله حسنزاده آملي همسر مكرمه خود را در حياط منزل خود در روستاي ايرا به خاك سپردند. بنابراين مطالب تقاضامندم از ادامه و انجام اينكار جلوگيري شود.
سپس شجاعي براي رفع اين مشكلات پيشنهادهايي را خطاب به استاندار مطرح كرد و افزود: پيشنهاد ميشود بهجاي هزينه سنگين در احداث «بهشت رضا» اولاً ساختمانهاي مجاور آرامگاه ملامجدالدين را كه ساكنان آن هم آمادگي واگذاري دارند، به دو منظور توسعه آرامگاه و بازگشايي خيابانهاي مجاور در آن كه فعللا ترافيك سنگيني ايجاد ميكند، خريداري شود، ثانيا از زمينهاي مجاور شهر كه زير كابل فشار قوي قرار دارند، براي اين كار استفاده شود و تنها مكان مشرف به شهر را جهت اجراي طرحهاي توريستي و گردشگري و تفريحي براي مركز استان در اختيار سرمايهگذاران بخش خصوصي با حمايت همهجانبه خويش قرار دهيد تا اين شهر نزد مهمانان سربلند باشد.
اما در جواب نامه نماينده مردم ساري به استاندار، اظهارات برخي از اعضاي شوراي شهر ساري هم در نوع خود جالب است. برخي از اين اعضا معتقدند زماني كه شجاعي مدير در صدا و سيماي مازندران بود، درست در همان زمان طرح انتقال آرامگاه به بام شهر مطرح شده، اما ايشان اقدامي نكرده است.
فرامرز نقيبي در جلسه علني شوراي شهر گفت: رمضان شجاعي در گذشته مديركل صدا و سيماي مازندران و يكي از مديران برجسته استان بوده و درست همان زمان طرح پيشنهادي مكان آرامگاه صورت گرفته، پس چرا در دهه گذشته وي به فكر تفريح و تفرجگاه شهروندان نبوده است؟ اكنون حدود 5ميليارد تومان هزينه براي احداث آرامگاه صرف شده، لذا جبران اين اعتبار فشار مالي زيادي را در بر دارد، بنابراين بهتر است و بايد حرفهايي زده شود كه پشتوانه داشته باشد.
نقيبي در بخش ديگري از سخنانش هم به ناچار بودن شورا اشاره كرد و گفت: شورا چارهاي ندارد جز اينكه جابهجايي اين مكان با فراهم آوردن زمين مناسب صورت گيرد.
جمال باقري سخنگوي شوراي شهر نيز در اين خصوص اذعان داشت: احداث آرامگاه بهشت رضا در مجاور پارك جنگلي شهيد زارع از مصوبههاي شورا نيست و حل و فصل اين قضيه نيازمند مداخله فرماندار ساري است.
وي مشكل اصلي شهرداري براي جابهجايي زمين آرامگاه را تهيه زمين 10هكتاري در اطراف شهر ساري خواند كه البته در توان شهرداري هم نيست چنين زميني را آزاد كند.نادعلي رمضانپور رئيس شوراي شهر ساري هم با اذعان به اين قضيه زمان آمادهسازي آرامگاه 20 هكتاري در بام شهر ساري را سال 74 بيان كرد كه البته در اين 13سال هزينههاي زيادي را شهرداري تقبل كرده است.
بحثي كه در اينجا مطرح ميشود اين است كه معمولا براي انجام طرحهاي بزرگ، در وهله بايد كارشناسان حوزههاي مختلف شهري و حتي اجتماعي به بررسي آن طرح بپردازند و بعد از آنكه طرح از نظر كارشناسان در يك اجماع منطقي به تصويب رسيد، به اجرا درآيد. متاسفانه بسياري از طرحها، بيش از آنكه نگاه كارشناسانه در پشت آن باشد، نگاه بخشي و گاه سياسي آن را هدايت ميكند.
در برخي از كشورهاي پيشرفته براي ساخت يك پارك و يك تعريف و اجراي يك گذرگاه در وهله اول سعي ميكنند نظر شهروندان را جويا شوند و سپس با مطالعه درازمدت آن را اجرايي ميكنند.
شايد خواندن ديدگاههاي شهروندان هم خالي از لطف نباشد. بسياري از شهرونداني كه با آنها گفتوگو كرديم، معتقد بودند كه هم فاصله آرامگاه تا شهر بسيار زياد است و هم اينكه پارك زارع ساري، محل تمدد و آرامش شهروندان و حتي مسافران به اين شهر است.
جالب است كه هيچ يك از شهرونداني كه با ما آنها گفتوگو كرديم، از انتقال آرامگاه ملامجدالدين به نقطه ديگر راضي نبوده و معتقد بودند كه بهتر است در داخل شهر و يا اطراف همين آرامگاه فضاي بيشتري را در نظر بگيرند.(hamshahri)
- سه شنبه 20 اسفند 1387-0:0
آقا صادق!
با درود. نخست اینکه با سپاس از شما برای پاسختان. پس این همان تپه است که من گمان می کنم، یا نه؟ سپاسگزار می شوم اگر برای من بیشتر این پاسخ را باز کنید. دودیگر اینکه:آیا در جایی می توان عکسی از ای تپه دید؟ همانگونه که در پیام پیشین خود گفتم، من 26 سال است که ساری را ندیده ام. نوروز بیاید می شود 27 نوروز که من در ساری نیستم. - دوشنبه 19 اسفند 1387-0:0
آقای رشیدی
این تپه در شرق ساری است و چشم انداز زیبایی مانند تلوباغ و میانرود دارد بلکه هنوز زیبا تر - يکشنبه 18 اسفند 1387-0:0
شورای ساری محلی برای کسب درآمد اعضای شورای است نه جایی برای آبادانی شهر
- يکشنبه 18 اسفند 1387-0:0
آیا این محل(این تپه) به "میانرود" و "تلوباع"(تلی باغ) از یک سو و "اِسوِه وَرد" و "گل چینی" از سوی دیگر نزدیک است و در نزدیکی های جشمه آب معنی بنام "پورکِش" است؟ و از آن بالا می توان "آهی دشت"، "پایین دزا" و "بالا دزا" را دید؟
من 26 سال است که ساری را ندیده ام.
اگر این تپه همان است که من گمان می کنم. خاطرات بسیار زیادی از دوران کودکی در کناره های این تپه دارم.
روزگارانی بسیار دور(سالهای 1345-1347) ما آنجا مزرعۀ پنبه داشتیم که همزمان، هندوانه و خربزه(گرمک و طالبی) هم می کاشتیم و همواره در راه رفتن به مزرعه و بازگشت از آنجا در "اسوه ورد" آب تنی می کردیم.
خواهشمندم به من پاسخ دهید.
با سپاس
کیانوش رشیدی - جمعه 16 اسفند 1387-0:0
گزارش خانم حسین پور گرچه درگیری شورا و نماینده مردم در مجلس را ببشتر تصویر می کند اما حاوی این مطلب است که در ساری نماینده های شورا نماینده های مردم نیستند. آنها نماینده جناح های اقتصادی و سیاسی هستند که براساس منویات آنان تصمیم می گیرند. باید دید که با انتقال آرامگاه به بام شهر ساری- که در نوع خود کشتن فضای سبز و نابودی آرامش مردم است و در عین حال نوعی خیانت به کودکان و فرزندان امروز ما است- به سود چه کسانی خواهد بود. مطمئن باشید که اعضای شورا با این دیدگاه وارد طرح تغییر نشده اند، بلکه کس یا کسان زیادی با انتقال آرامگاه منتفع می شوند.