کمال سّر محبت بین نه نقص گناه / که هر که بی هنر افتد نظر به عیب کند /حضرت حافظ

امروز شروع درس در سال جدید تحصیلی حوزه بود، برنامه ای اجرا شد، جمعی آمدند و حرف هائی زده شد و دست آخر بلند شدیم و رفتیم سر درس و بحث.

من که خودم را برای درس گفتن آماده کرده و در شب قبل درسم را خوانده ام اما چیزی ذهنم را به خودش مشغول کرده است

به نظرم روحانیون امروز بیش از هر زمانی به "تحمّل" دیگران رواداری و مدارا با مردم نیاز دارند، اگر دیگرانی هستند که ما را قبول ندارند دلیل نمی شود که پس عیب و نقصی دارند که ما را قبول ندارند !!و یا با اصل اسلام و دین مسئله داشته باشند مگر تک تک ما با اسلام برابریم که اگر کسی با مثل من مخالف بود مخالف اسلام به حساب آید !!

خیلی ها حرف هایی متفاوت با حرف های ما  دارند که البته باید آن را شنید و به آن حرف ها هم توجه کرد ؛ این گونه نیست که ما قطب عالم امکان باشیم و هر چه ما می خوانیم و می دانیم همه ی حقیقت هستی همان ها باشد

خیلی حرف های تازه و جدیدی هم دیگران دارند که باید گوشهای مان را آماده شنیدن آنها کنیم نه اینکه تا کسی حرفی بر خلاف اعتقاد ما زد؛ چماق تکفیر را محکم بر سرش بزنیم و داد و بیداد راه اندازیم وااسلاماه ...وادیناه کنیم.

تازه اگر عیب و نقصی هم در دیگران هست باید همچون پیامبران گذشت داشت و آن را تحمل کرد و رواداری پیشه کنیم نه آنکه مثل پادشاهان دورشید و کورشید راه اندازیم و با دبدبه و کبکبه و بر برج عاج نشسته ژست قدرت گرفته و مدام یقه این و آن را چسبید که چرا اینگونه گفتی و  چرا آن گونه گفتی ؟!!....

روش پیامبران و اولیاي خدا و عالمان راستین همیشه همین بوده؛ مخالف و منتقد که بماند، بلکه دشمنانشان را هم تحمل می کردند

خداوند در قرآن کریم به موسی دستور می دهد برای هدایت فرعون با او سخن بگو آن هم سخی با ملایمت و نرمی تا شاید به راه آید.