آنــان کـه خــاک را به نظــر کیمیــا کنند      آیا بود که گوشه چشمی به ما کنند

  گر سنگ از این حدیث بنالد عجب مدار    صاحبدلان حکایت دل،خوش ادا کنند 

استعداد منابع انسانی مازندران در هر عرصه مدیریتی، مهارتی و فعالیتی،غرورانگیز، موثر و بسیار قابل اعتناست و به همین خاطر سهم مازندرانی ها از مواهب کشور،ستودنی و نیز حتی می توان گفت که  دست نیافتنی است ولی این همه در حالیست که مازندرانیها،فرامازندرانی عمل کرده و علی رغم حضور تاثیرگذار مازندرانی ها در صحنه های مختلف،متاسفانه مازندران بهره ی چندانی نبرده و بر خلاف اهالی سایر استانها که در مصادر و مناصب ملی و مسئولیتهای مهم اند و اولویت دوم آنها، استان زادگاهی شان می باشد، مازندرانی ها عمدتاً از این اندیشه،تهی و مازندران از این سهم کم بهره است.

اگردر صحت ادعای نگارنده تردید دارید،کافی است که اولاً به تناسب آماری منابع انسانی ملی مازندرانی در عرصه مدیریت عالی با میزان توسعه مازندران توجه کنید و ثانیاً این تناسب را به استان هایی مانند یزد، اصفهان، کرمان، آذربایجان شرقی، خراسان، سمنان، قم، خوزستان و ....بسط دهید تا درنگرید که چرا مازندرانی که قبل از پیروزی انقلاب در ردیف استانهای برتر بوده،امروز در بهره های ملی به رده هجدهم و یا حتی پایین تر سقوط می کند! تا جایی که رهبری معظم انقلاب در سفر مبارک سال ۷۴ به مازندران اشاره می فرمایند که محرومیت مزمن مازندران در پشت سرسبزی استان پنهان شده است! و یا اینکه نماینده مقام معظم رهبری در استان در مراسم استقبال از رئیس جمهور وقت در سال ۷۵ اشاره می کند که این روزها دیگر از مازندران برتر گذشته خبری نیست و مازندران فقط در اخبار هواشناسی اول است!

مازندران، که تا زمان انقلاب در گروه استانهای مهاجر پذیر قرار داشته،امروز به دلیل فقدان فرصتهای شغلی و کثرت بیکاران و تعطیلی فرصتهای شغلی گذشته،به گروه استانهای مهاجر فرست سقوط کرده است و در یکی از مقایسه های زیبای آماری معلوم شد که آمار بیکاران فقط در شهر ساری(مرکز استان مازندران) بیش از آمار بیکاران کل استان اصفهان است و این همان تاسف بسیار بزرگی است که نمی توان آسان و بی تفاوت از کنار آن گذشت!

روزهایی که مازندران پناهگاه سمنانی ها،دامغانی ها،شاهرودی ها،آذری ها،خراسانی ها،کردها،لرها، زابلی ها و بلوچ ها و دهها هموطن دیگر جهت اشتغال بوده،گذشت و کار به جایی رسید که امروز، مازندرانی های مقیم همین شهرها،جمعیت مهمی از مهاجران آن شهرها را تشکیل می دهند!

تاسف اینجاست که مازندران قوی ترین عناوین مدیریتی ملی و غیر ملی را در سراسر کشور به خود اختصاص داده و تاثیرگذاری هر کدام در توسعه مازندران غیر قابل انکار است،ولی معلوم نیست که چرا احساس مازندرانی بودن به آن شکلی که در اصفهانی ها هست،در آقایان رویت نمی شود؟!

فقط کافی است به این عناوین عنایت شود تا معلوم گردد که چقدر حق با نگارنده است که این عناوین برای ایجاد یک اعجاز در عرصه توسعه هم کفایت می کنند :

1-حجت الاسلام و المسلمین علی اکبر ناطق نوری مشاور ویژه ورئیس دفتر بازرسی رهبر معظم انقلاب

2-آیت الله صادق لاریجانی ریاست قوه قضائیه

3-دکتر علی لاریجانی ریاست قوه مقننه

3-دکتر محمدجواد لاریجانی مشاور بین الملل قوه قضائیه

4-اسفندیار رحیم مشایی رئیس دفتر ریاست محترم جمهور و ....

5-دکتر حسینی وزیر امور اقتصاد و دارایی

6-شیخ الاسلامی وزیر کار و امور اجتماعی

7-محمد جعفر بهداد مدير خبرگزاری جمهوری اسلامی

8-دکتر حسامی رئیس سازمان هواپیمایی کشور

9-سردار محمد رویانیان رئیس ستاد سوخت کشور

10-سردار اسکندر مومنی معاونت راهنمایی و رانندگی و پلیس راه کشور

11-سردار ميرفیصل باقرزاده رئیس ستاد حفظ و نشر آثار دفاع مقدس

12-دکتر احمد توکلی رئیس مرکز پژوهشهای مجلس شورای اسلامی

13-استانداران استان های بوشهر،گیلان،سمنان و گلستان

14-....

در این میان شخصیت های مطرحی نيز هستند،چهره هايي چون:

1-آیت الله جوادی آملی

2-علامه حسن زاده آملی

3-آیت الله سیدجعفر کریمی

4-نمایندگان محترم ولی فقیه در استان های سیستان و بلوچستان و لرستان

5-......

این سیاهه را در کنار نام های بزرگ نمایندگان ۱۲ گانه شهرهای مازندران،امثال دکتر شجاعی و دکتر یوسف نژاد از ساری،دکتر اکبری و دکتر ادیانی از قائمشهر و سوادکوه و جویبار،مهندس نریمان از بابل، آقای نجف نژاد از بابلسر،دکتر یوسفیان ملا از آمل،آقای ناطق نوری از نور و محمودآباد و دکتر محسنی از نوشهر و نیز استاندار مجربی که فراز و فرود اجرایی کشور را به خوبی طی کرده،قرار دهید و بنگرید که کفه استان مازندران در ترازوی مدیریت ملی چقدر سنگین است؟!

آیا به نظر شما تاسف بار نیست که ما :

1-75 بازیکن مازندرانی در تیم های برتر داشته باشیم اما خودمان در لیگ برتر تیمی نداشته باشیم؟!

2-سه فرودگاه بین المللی داشته باشیم،اما خودمان مثل کرمان شرکت هواپیمایی نداشته باشیم؟!

3-این همه شالی و شالیزاز و شالیکار داشته باشیم،اما بازهم برنج خارجی وارد کشور و استان کنند؟!

۴-این همه باغ مرکبات و میوه داشته باشیم،اما میوه های مصری و غیره بازار مازندران را تسخیر کنند؟!

۵-....

امیدواریم که مازندرانی های فعال در عرصه های مدیریت ملی به خود آیند و همانند مرحوم حاج علی کردان، ضمن انجام رسالتهای ملی، گوشه چشمی هم به مازندران داشته و حداقل نگذارند که مازندران از سهم دریافت های ملی خود محروم بماند و یا کمتر از دیگر استانهای برخوردار،دریافت نماید و در گامی فراتر  سهم سال های محرومیت کشیده را نیز استرداد نماید.