ما ایرانی ها نمی دانم چرا حافظه تاریخی خوبی نداریم. چندی پیش توی جلسه ای دوستانه جناب دکتر تحصیل کرده ای در سخنانش آنجا که می خواست بیان دردها ی جامعه و کشور را کند بنا کرد به تعریف و تمجید اغراق آمیز از جناب رضا خان پهلوی که بله ایشان چه کرد و چه کرد و چه می شد اگر نمی کرد.

راستش بنده عادتم نیست که هر حرفی را به راحتی بپذیرم و بی آنکه دقت در حرف ها کنم وجنات گوینده مرا بگیرد و تعجبم از کسانی بود که می شنیدند و سوالی هم نکردند و از چهره ی بعضی ها خواندم مبهوت و مدهوش و تا حدی هم مجذوب چهره خاص آن آقای دکتر بودند بگذریم من دست بلند کردم و به رسم ادب ابتدا تشکر کردم و آن گاه پرسیدم .....جناب !

 پس پلیس سیاسی در دهه بیست خورشیدی که امان از مردم بریده و هر صدائی را خفه می کرد را چه کسی پایه گذاری کرد ؟ فرخی یزدی و میرزاده عشقی و مدرس و حتی آدم هائی مثل داور و تیمور تاش را چه کسی کشت ؟!! اگر چهار نفر تجزیه طلب بیگانه پرست مثل شیخ خزعل را لت و پار کرد دست مریزاد اما چرا روزنامه نگاران و حق طلبان و عدالت خواهان را به زندان انداخت و کشت ؟

شک نکنیم دیکتاتوری همه نوعش بد است چه آن خودکامه روئیده مو بر صورت و تسبیح به دست باشد و یا کراوات به گردن و موی صورت تیغ زده ....چه فرقی می کند ؟.....خودکامگی بد است حال از هر نوعش باشد چرا وقتی عده ای بر ما ستم می کنند و ظلم روا می دارند دلیل بشود که گذشته تاریک تجربه شده دیگران را نیز فراموش کنیم ؟ و باز بخواهیم تجربه ها را تکرار کنیم و از چاهی رهیده به چاهی دیگر سقوط کنیم !!

نا گفته نگذارم هیچ فردی سیاه مطلق و یا سفید مطلق نیست در همه ی آدم ها سفیدی هائی هست که قابل تقدیر و ستایش باشد اما گاه سیاهی ها و تباهی ها به اندازه ای است که راهی برای دیدن سفیدی ها باز نمی گذارد.