خرداد پرحادثه در محیط سیاسی امروز ایران، خردادماه ماهی پر از حوادث گوناگون، غمبار و نشاط آور و تلخ و شیرین شناخته شده است.

 ماهی که اصلاح طلبی دوم خرداد 76، مقاومت و پیروزی آزادی خرمشهر در سوم خرداد، رحلت اسفبار و تألم برانگیز بنیانگذار فقید انقلاب اسلامی حضرت امام خمینی(ره)در 14 خرداد، قیام استبدادستیز 15 خرداد و حضور هدفدار و حماسی خواستاران تغییر در 22 خرداد 88 همگی این ماه را شایسته عنوان ماه پرحادثه نموده است. 

 امروز سیزدهمین سالگشت دوم خرداد 76 است. این روز اگر فقط نماد جابجایی قدرت سیاسی در فرایند گردش قدرت ریاست جمهوری اسلامی در ایران بود چندان سزاوار یادکرد نبود،همانگونه که روزهای مشابه در تاریخ سی ساله انقلاب اسلامی چندبار رخ داده است.

 آنچه دوم خرداد را از سایر تاریخ های مشابه متمایز می سازد رفتار مبتنی بر خودباوری سیاسی و جهت گیری تغییرطلبانه رأی مردم برای استفاده از حق تعیین سرنوشت سیاسی و نه گفتن به اراده هایی بود که احیاناٌ به حضور نمادین مردم فقط به منظور صحه گذاشتن بر انتخاب پیشینی خود نیاز داشتند.

 دوم خرداد 76 نشانه تمایل قاطبه مردم برای انجام اصلاحات درونزا در چهارچوب نظام جمهوری اسلامی و تأکید آنان بر ضرورت پیگیری توسعه متوازن و همه جانبه برای نیل به ایرانی آباد و آزاد بود.

توسعه ای که آزادی را به قربانگاه پیشرفت اقتصادی و سازندگی نسپارد، عدالت را با آزادی در نیاویزد، فرهنگ را به ورطه فراموشی واننهد و زندگی مستقلانه و عرتمندانه را در محیط بین المللی تنش زدوده و مسالمت جویانه دنبال نماید.

این خواست مردم که در رأی شگفت آور و بهت برانگیز به سیدمحمد خاتمی متجلی گردید در تحلیل روندشناسانه تاریخی ایران پدیده غریبی نبود بلکه تداوم تمایلات اصلاح طلبی آزادیخواهانه مردم ایران بود که در طول تاریخ معاصر هرگاه که یکی از عناصر و مؤلفه های پویایی بخش هویت ملی ایران مغفول واقع می شد خواست ملی خود را می نمایاند و این بار برای به میدان آوردن توسعه سیاسی و آزادی های مدنی که از جمله شعارها و آرمانهای اصیل اما مغفول انقلاب اسلامی به شمار می رفت در جامه رأی قاطع به نماینده راستین آن ظاهر گردید.

 رأیی که با تکرار خود در دوره بعد نشان داد صرفاٌ از سر توده گرایی سیاسی و شور بی شعور نبود بلکه اختیاری و ارادی بود و از جریانی پاینده در لایه های زیرین اجتماع حکایت می کرد که با اراده سیاسی مخالفانش از ریشه های جامعه رخت برنمی بندد بلکه همانند آب روان علیرغم تمایل بدخواهانش در بسترهای اجتماعی جریان پیدا می کند. این دیدگاه در مشارکت مسئولانه و رأی آگاهانه خواستاران تغییر در 22 خرداد 88 به مهندس میرحسین موسوی صحت خود را اثبات می کند.

 دوم خرداد یک روز نیست بلکه نماد تداوم جریان اصلاح طلبانه تاریخی مردم ایران و نقطه عطفی برای تکوین مسیر سیاسی نوینی است که بالندگی و سرزندگی آن با برخوردهای سیاسی مخالفانش به میرایی و سستی مبدل نخواهد شد.

پس به نفع همگان به ویژه صاحبان قدرت است که به جای انکار این واقعیت عیان تاریخی و سیاسی و بی ارج نمایی رهبران آن و تشویه چهره این پدیده، حقیقت آن را دریابند و مجاری طبیعی بروز و ظهور آن را تمهید کنند؛که چنین امری ضامن بقای انقلاب اسلامی، اعتماد سیاسی و اجتماعی، افزایش نشاط و امیدمندی سیاسی، ارتقای کارآمدی و مألاٌ تقویت بنیانهای مشروعیت نظام جمهوری اسلامی خواهد بود.

ايميل نويسنده: (akm102000@yahoo.com)