چند سالی است که با تشکیل ستاد دائمی تسهیلات سفر در استان مازندران و تقسیم این ستاد به کمیته های 9 گانه ، که هر کدام از این کمیته ها شامل 10 الی 15 دستگاه اجرایی استان می شود ، امور مربوط به خدمات رسانی به گردشگران و مسافرانی که در ایام نوروز و فصل تابستان ( در قالب طرح سالم سازی دریا ) وارد این استان می شوند ، انجام می گيرد.

تا این جای کار و این که خدمات دهی به گردشگران ، در راستای توسعه گردشگری صورت پذیرد بسیار پسندیده و عقلانی است، امّا با چه روش و امکاناتی !؟

این که  بدون بودجه و اعتبار مشخص و مکفی ، بیش از 30 دستگاه اجرایی استان را وارد صحنه نموده و از وقت و اعتبار اندک و نیروی انسانی آنها در این راستا بهره برداری شود ، آن هم بیشتر به صورت رفع تکلیف،چه بازده ای خواهد داشت ؟

معمولاً دستگاه هایی که مسئولیت کمیته های این ستاد را به عهده دارند باید جور دیگر اعضا را بکشند؛ علت هم معلوم است ؛ اولاً : مسئولان کمیته ها در قبال وظایف شان باید پاسخگو باشند ، نه سایر اعضا، ثانیاً : با کدام اعتبار مشخص و کافی !؟

 سالانه ، یک اعتبار اندک ، آن هم به صورت استانی ، در اختیار این ستاد قرار می گیرد ( که البته این اعتبار اندک هم هنوز با گذشت نزدیک به نیمی از تابستان در اختیار این ستاد و کمیته ها قرار نگرفته ! ) که حتی جوابگوی امور جاری ستاد هم نیست !

  امّا در خصوص طرح سالم سازی دریا ؛ عملاً نزدیک به 2 ماه از آغاز طرح سالم سازی دریا در استان مازندران می گذرد و متاسفانه شاهد غرق شدن بسیاری از هموطنان مان در دریا بودیم .

 البته به گفته مسئولان امر ، بیش از 80 درصد آنان در خارج از محدوده های طرح های سالم سازی دریا غرق شده اند ! این موضوع قابل تأمل است ؛ علت شنا کردن افراد در خارج از طرح های سالم سازی دریا چیست ؟ نکته ای که کمتر به آن پرداخته شده است !

 با نگاهی گذرا به طرح های سالم سازی دریا می توان دریافت که مقصر اصلی مردم نیستند ! بیشتر این طرح ها ناقص بوده و عملاً کسی رغبت نمی کند که در آن مناطق شنا کند ؛ کسی که از راه دور خود را به ساحل رسانده ، با یک حصاری مواجه می شود که در آن نه رختکن ، نه دوش آب شیرین ، ونه سرویس بهداشتی وجود دارد ! نمونه آن ؛ طرح های سالم سازی دریا در شهر بابلسر است ، که علاوه بر موارد ذکر شده ، فاصله محل شنای آقایان و خانم ها شاید به 2 کیلومتر برسد!

 پر واضح است که رغبتی به وجود نمی آید که به طور مثال ؛ مرد خانواده در یک محل ( آن هم با نبودن مکانی برای حفظ لوازم شخصی ) شنا کرده و زن خانواده در 2 کیلومتر آن طرف تر !؟ در نتیجه ؛ مسافران به مناطقی روی می آورند که خارج از محدوه طرح دریاست و متأسفانه خطرات بیشتری در کمین آنها می باشد !

 حال مشکلات دیگر بماند ؛ بستن قرار دارد مالی ناکافی با مجریان طرح ها ، که باعث می شود آنها به جهت کسب درآمد و سودآوری ، طرح ها را ناقص اجرا نمایند ، استفاده از منجيان غریق کمتر ، به دلیل کمبود اعتبار ، البته منجیان غریق نیز داستانی غمبار دارند !

 این تلاشگران بی ادعا که واقعاً صادقانه و عاشقانه ، در گرمای طاقت فرسای تابستان در سواحل ، جان خویش را برای نجات جان دیگران در کف دست گرفته اند ، ماهانه 300 الی 350 هزار تومان دستمزد می گیرند،که البته بسیاری از آنان می گویند هنوزمقداری از دستمزد سال گذشته را نیز دریافت نکرده اند !؟ و قس علی هذا ... و اما نکته قابل تأمل اینجاست ؛ در هفته های اخیر در رسانه های مختلف شاهد درج مطالبی با عنوان" عدم کار فرهنگی در سواحل دریا"بودیم .

 به راستی ؛ کار فرهنگی باید چه گونه و در چه بستر و امکاناتی انجام پذیرد که اثر بخش باشد ؟ بیاییم با مردم صادق باشیم ! آیا زیرساخت های کار فرهنگی در سواحل فراهم است ؟ اصلاً ؛ آیا بستر مناسب برای بهره مندی گردشگران از سواحل دریا وجود دارد ؟! کار فرهنگی در اولویت دوم قرار دارد . اولویت اول ایجاد زیرساخت های مناسب جهت بهره مندی مردم از دریا و حفظ جان آنهاست ! به قول معروف توپ را در زمین دیگران نیندازیم  و بیاییم واقعیت ها را صادقانه به مردم بگوییم .

 با این تفاصیل باید به اداره کل فرهنگ وارشاد اسلامی مازندران ، به عنوان مسئول کمیته فرهنگی طرح دریا و دیگر اعضاي این کمیته ، دست مریزاد گفت که بدون داشتن اعتبار خاص ، جزء محدود کمیته هایی بودند که در حد توان شان نسبت به انجام وظایف شان اقدام نمودند .

 در پایان چند نکته ، جهت برون رفت از این وضعیت قابل ذکر است : 1. تلاش مسئولان استان ، به ویژه نمایندگان استان های شمالی ، جهت متقاعد کردن دولت و مجلس که به سواحل و طرح سالم سازی دریا  ویژه و ملی نگاه کنند.

2. مشخص شدن یک متولی برای طرح دریا و درگیر نکردن دیگر دستگاه های اجرایی، جهت صرفه جویی در وقت و هزینه واز همه مهم تر بازدهی بیشتر .

 3. واگذاری طرح ها به افراد لایق و به صورت بلند مدت ، جهت اطمینان از سرمایه گذاری و ایجاد زیر ساخت های مناسب .

 البته نکته ضروری تقبل مسئولیت طرح دریا توسط استانداری مازندران ، با مسئولیت هادی ابراهیمی ؛ معاون سیاسی و امنیتی استاندار، در سال جاری است که با روحیه تلاشگر و پی گیری های مداوم وی و گنجاندن طرح سالم سازی دریا در برنامه های سفر سوم ریاست جمهوری به استان ، که با رویکرد فرهنگی می باشد ، امید آن می رود تا پس از سال ها ، در آینده ای نزدیک، شاهد تحولی در این راستا باشیم.