به گزارش مازندنومه،زنده ياد طبري تيرماه 1320 در بابل به دنيا آمد. پدرش از مهاجران بخارا بود كه به همراه ديگر افراد فاميل به ايران مهاجرت كرد و در بابل ساكن شده بودند.

او دوران دبستان و متوسطه را در دبيرستان اتحاد(آليانس) ادامه داد. در سفري به آمريکا به مدرسه عكاسي جرمياس كه دانشكده‌اي تجربي بود رفت و پس از دو سال و نيم موفق شد تحصيل در اين دانشکده را در رشته‌ي عكاسي و فيلمبرداري به پايان برساند.

مقصد بعدي طبري مدرسه ژولاپس بود که مدرسه‌اي حرفه‌اي در عكاسي و فيلمبرداري بود. دوره دو ساله اين دانشكده نيز با موفقيت طي شد و منوچهر براي اقامتي كوتاه به ايران بازگشت با اين اميد که در بازگشت تحصيلات خود را به پايان برساند؛ولي مرگ پدر، او را براي هميشه ناگزير از ماندن در ايران کرد؛ مگر سال هاي آخر عمر.

پاي او به‌ کانون فيلم باز شد و آشنايي با فرخ غفاري عاملي شد تا او به‌عنوان فيلمبردار به استخدام تلويزيون درآيد.

اين هنرمند مازندراني براي خيلي از کارگردانان سينماي ايران فيلمبرداري کرد: خسرو سينائي، هژيرداريوش، ذكريا هاشمي و نيز براي شاعر نام‌آور فقيد ايران احمد شاملو.

اين فيلم ها با هر کيفيتي که ارائه شده باشند يک نتيجه‌ي قطعي را در خود داشتند: شيفتگي بيشتر منوچهر به فرهنگ ايران زمين.

  طبري در سال 1354 در سفري به سنندج موفق شد فيلم لحظاتي با دراويش قادري را به طريق سياه و سفيد و در زماني 10 دقيقه‌اي بسازد.

 موفقيت فيلم باعث شد تا او به فکر بيفتد آن را در نسخه کامل‌تري به شيوه‌ي رنگي بسازد؛ و چنين شد که «مطرب عشق»(1356) شکل گرفت.

 از آن پس طبري به کارگرداني روي آورد. فيلم هايي چون: سفرنامه نطنز(1361)، دانه‌هاي روغني(1370) و قطعه‌اي براي شبانان دشت کودکي(1375) 

 منوچهر طبري اواخر هفته جاري بر اثر بيماري سرطان درگذشت.