دو-سه سال قبل يكي از دوستان مي گفت :شرايط حاكم بر مصر مشابه سال هاي 56 و 55 ايران و دوران محمدرضا پهلوي است؛ ازيك سوپايه هاي رژيم حسني مبارك بسيارمتزلزل است و از ديگرسو حركات اعتراضي مردم در حال شكل گيري است و دير يا زود خود را نشان خواهد داد .

      با اين زمينه فكري كه از مصرپيداكردم انتظار زايش حركت هاي اعتراضي مردمي را داشتم كه مطلع شدم آقاي محمد البرادعي-رئيس سابق سازمان بين المللي انرژي اتمي-بعداز كنار رفتن از مسوليتش، راهي زادگاهش مصر شد تا در فعاليت هاي سياسي کشورش حضوري فعال داشته باشد.

او براي كسب مقام رياست جمهوري خودش را نامزد کرد و وارد چالش جدي با رژيم مبارك شد. با شناختی كه از آقاي البرادعي داشتم تعجب كردم فردي كه بيشتر به يك شخصيت حقوقي اشتهار دارد تا سياسي باچه انگيزه اي وارد عرصه سياسي كشورش شده است؟مي دانيم که او سال ها از مصر دور بود و زمينه فعاليتش حداقل در سال هاي گذشته متفاوت ازموضوعات سياسي کشورش بود .

      همان زمان به خودم گفتم ظاهرا و بر اساس شواهد موجود پايان حكومت مبارك در حال نزديك شدن است. اگر البرادعي خودش مستقلا تصميم گرفته باشد وارد عرصه انتخابات رياست جمهوري مصر بشود،پس مشاورانش  از وضعيت رژيم مصردقيقا اطلاع داشتند و او را درجريان امور قراردادند،به اين ترتيب سقوط حكومت مبارك نزديك شده است.

اگر هم البرادعي با چراغ سبز آمريكا و غرب به اين حركت دست زده باز هم تائيدي است براين كه حكومت مبارك به لب پرتگاه رسيده است و حاميان خارجي مبارك مي خواهند او را قرباني كنند تا منافع شان در خاورمیانه در خطر قرار نگيرد.

      فراربن علي -رئيس جمهور تونس- انگيزه اي شد تا مردم مصر به خيابان ها بريزند و سرنگوني حكومت خودكامه 30 ساله حسني مبارك را خواستارشوند .

     این احتمال وجود دارد آمریکا و غرب آقاي البرادعي را به عنوان آلترناتيو آماده کردند تا بلافاصله جايگزين نمايند و آقاي البرادعي با يك سري تحركات رفرميستي از تندشدن مخالفت ها كه مي تواند منافع آمريكا وغرب و اسرائيل را در مصر- به عنوان بزرگ ترين كشورعربي- و در پي آن در جهان عرب به مخاطره اندازد،جلوگيري کند.

     به هرحال بايد منتظر بود و ديد در روزهاي آينده چه اتفاقي رخ خواهد داد.البته در خیلی از مواقع تحرکات اصیل مردمی به آمریکا و غرب اجازه نمی دهد به اهداف از پیش تعریف شده خود دست پیدا کنند .