افتتاح چند پروژه جهادکشاورزی بود.به اتفاق حجت الاسلام دادش پور -مسئول دفترنماینده ولی فقیه درجهادکشاورزی آمل- و دو نفر از کارشناسان به طرف روستای ورکاده برای افتتاح چاه آبرسانی حرکت کردیم.

 در طول راه درباره احداث خانه در زمین های کشاورزی صحبت مي کرديم که روزی کشاورز برای تامین مایحتاج دیگران،در گرمای سوزان برنج درو می کرد و حالا یا پیر شده و یا به دیار باقی رفته است و زمین در اختیار جوانان قرارگرفته است.

 متاسفانه به جهت رغبت نداشتن به کار و تلاش و نيز اقتصادي نبودن برخي زراعت ها، زمین های کشاورزی را به قیمت گزاف به افراد متمکن و یا تهرانی ها می فروشند و آنها نيز آن جا به ساخت وساز می پردازند، غافل از اینکه این زمین ها روزی تامین کننده مایحتاج عمومی در کشور بود.بگذريم.

سخن که به اين جا رسيد مهندس ابراهیمی -یکی از کارشناسان جهادکشاورزی- گفت: اخیرا" طرحی در دولت به تصویب رسیده که داخل باغات نمی توان حتی یک اتاقک بنا کرد.

 وی که خود پیگیرساخت وساز بود از بعضی دهیاران گله کرد که به جای جلوگیری از ساخت وساز در زمین های کشاورزی و برای برای اینکه کسب درآمدی ایجاد کنند،با ساخت وساز مو افقت مي کنند.

 وی از قول نماینده ولی فقیه در جهاد استان مي گفت:در آخرت زمین ها از ما سئوال مي کنند که چرا نسبت به این موضوع سهل انگار بودیم.

در طول مسير به جنگلی زیبا برخوردیم که محل پروژه بزرگ توليد درختان میوه بود و با سیستم آبیاری قطره ای آبیاری صورت می گرفت. متاسفانه بزرگ ترین مشکل اين سرمايه گذار نداشتن برق در منطقه بود.

آن روز مناظر بديع و چشم انداز شاليزارها ما رامسحور خود کرد.همه مي پرسيدند:آيا روزي این زیبائی ها به خاطر ساخت و ساز مسکن نابود خواهد شد؟آن روز افسوس برای کسانی می ماند که دوست داشتند روزی خودکفائی برنج را جشن بگیرند.

ايميل نويسنده: (amol_ali2006@yahoo.com)