*باز دست ها را بالا برديم!

حفظ تعادل و پرهیز از افراط و تفریط گرایی در تمامی امور و در راستای تعالی جامعه همواره مورد تاکید است. تعادل موجب ثبات اجتماع می شود و افراد با لمس اثرات مثبت آن در قوانین و مراودات سیاسی و اجتماعی، خود را ملزم به رعایتش می دانند و به تدریج به این قانون اجتماعی پایبند می شوند، اما گاهی اوقات با به هم خوردن این نظم منطقی و درست اجتماعی آرامش از جامعه رخت بر بسته و سررشته کار از دست خارج می شود و بی ثباتی و نبود تعادل در جامعه پدیدار شده و در نتیجه هویت افراد دچار خدشه می شود.

 بدیهی است همان طور که نباید فردی را ازانجام کاری به شدت منع کرد،به امری بیش از انداره نیز نباید واداشت، چرا که در هر دو صورت شبهه ای از مجموع علت ها در ذهن ایجاد می شود و فرد به انجام کار منع شده حریص تر می شود و از امر تشویق شده امتناع می کند و به قولی یا از این ور بوم می افتیم، یا از اون ور بوم!

حکایت طرح تفکیک جنسیتی در دانشگاه هم از حکایت هایی است که ظاهرا اکنون پس از اینکه در اجتماع با بروز افسار گسیخته وضعیت حجاب زنان و مردان و معضلات اخلاقی از اون ور بوم بی تفاوتی افتاده ایم اینک نوبت آن رسیده که با جمع و جور کردن خودمان در اقدامی ضربتی از این ور بوم تعصبات خشک هم، افتادن را تجربه کنیم!چرا که اساسا معتقدیم در همین افتادن ها و به پاخاستن ها ،کسب تجربه کرده و می توانیم روی پای خود با اقتداری مثال زدنی بایستیم!

 ما معمولا" در مازندران در انجام کارهایی بدون تفکر و بررسی جوانب و پیامدها پيشگام هستيم! عادت کردیم برای پذیرش هر مسولیتی بدون توجه به توان، امکانات و اثرات آن زودتر از همه دست مان را بالا می گیریم،مصداق این مساله  دانشگاه مازندران است که در طرح جدا کردن دختران و پسران دانشجو،دستش را بالا گرفت و سریع به دانشجویان اعلام کرد:از مهر ماه پسران از دختران جدا مي شوند.

البته طرح تفکیک جنسیتی در دانشگاه مصوبه شورایعالی انقلاب فرهنگی در سال 66 است که اکنون پس از 24 سال دانشگاه صنعتی شریف و بعد دانشگاه مازندران، آن را برای دانشجویان ورودی سال جدید اجرایی می کند.

 دانشگاه صنعتی شریف در نظر دارد از چیزی که به قول رئیس این مجموعه "شوک بزرگ" به دانشجویان ناشی از حضور در محیط مختلط آموزشی است، پیشگیری کند و آنها را در کلاس های جداگانه آموزش دهد.

مسئله ای که به گفته برخی از صاحب نظران و استادان دانشگاه، توهین آشکاری به دانشجو و شان محیط علمی است ،لیکن دکتر احمد پور- سرپرست دانشگاه مازندران- در تصمیمی از اجرای طرح تفکیک جنسیتی در دانشگاه مازندران به صورت گسترده خبر داد.

در چند روز گذشته بیش از 10 بار در ساعت های مختلف با جناب دکتر احمدپور تماس گرفتیم تا هدف اجرای این طرح گسترده را جویا شویم و حتی سوال مان را به صورت پیامک هم ارسال کردیم، لیکن وی پاسخگو نبوده و علی رغم اطمینان رییس دفترش به برقراری ارتباط همچنان تلاش مان بی نتیجه بوده است!(تلاش دو روزه همکار ديگرمان نيز در برقراري ارتباط با دکتر احمدپور بي نتيجه بود)    

البته وي چند روز پیش در گفتگو با ایسنا با بيان اين که از مهرماه اجرای طرح تفکیک جنسیتی در دانشگاه مازندران با جدیت بیشتری پیگیری و این طرح برای تمامی دانشجویان جدید الورود نیز اجرا می‌شود ،افزود:علاوه بر تفکیک جنسیتی در کلاس های دروس عمومی این دانشگاه، سایر دروس و واحدها نیز در دستور کار اجرای این طرح قرار دارند و اگر تعداد دانشجویان دروس تخصصی به حد نصاب لازم برسد و امکانات وجود داشته باشد، کلاسهای این دروس هم تفکیک می‌شود .

به گفته وی با توجه به برگزاری جلسات مشترک با روسای دانشکده‌ها و مدیران گروه‌ها، این طرح تا جایی که در حد امکانات دانشگاه باشد، اجرا می‌شود.

به باور ما طرح تفکیک جنسیتی در دانشگاه در واقع توهین به شعور دانشجویان است؛آناني که عاقل و بالغ شده اند و می توانند در محیط دانشگاه با حفظ حد و مرز برای زندگی آینده خود تصمیمات سرنوشت ساز بگیرند،چه در وادی ارتقای سطح علمی و اندوخته های شان که در سایه تبادل نظر و مشارکت دو جنس متفاوت در مباحث متعدد می تواندبه منصه ظهور برسد و چه در وادی ازدواج و تشکیل زندگی مشترک در زمانی به هنگام!

گرچه طرح تفکیک جنسیتی در دانشگاه، طرح دریا و یا جداسازی در اماکن ورزشی نیست که باید میان آنها چادری ضخیم و یا دیواری فولادین کشید تا از هم فاصله بگیرند و به این صورت اسلامی شدن دانشگاه ها محقق شود، لیکن کامران دانشجو -وزیر علوم- این طرح را به عنوان یکی از مصوبات شورای عالی انقلاب فرهنگی همانند یک قانون می داند که لازم الاجراست.

البته بحث پیرامون این موضوع مستلزم نگاهی کارشناسانه است که سعی کردیم نظرات چند تن از استادان دانشگاه که همگی عضو هیات علمی دانشگاه مازندران هستند را جویا شویم،لیکن در بررسی موضوع با هر کدام از این افراد آنها مخالفت خود را با این طرح با صراحت بیان کردند و حتی معتقدند تمام همکاران شان اجرای طرح را بیهوده می دانند.شايد به همين دليژل باشد که اين طرح از زمان تصويب در سال 66 تا کنون بر زمين مانده و ضمانت اجرايي نداشته است.

*دکتر رهبري:ده سال،بدون خلاف!

مهدی رهبری -دکترای علوم سیاسی و عضو هيئت علمي دانشگاه مازندران-با تاکید بر این نکته که کاملا با طرح تفکیک جنسیتی در دانشگاه مخالفم،اظهار داشت:اجرای این طرح بی فایده است،چرا که اجرای طرح برای مقابله با ناهنجاری های اجتماعی در دانشگاه قوت گرفت، لیکن حتی اگر در داخل دانشگاه بتوان جلوی بروزمفاسد و ناهنجاری ها را گرفت بیرون از دانشگاه چه باید کرد؟!

وی می گوید:معتقدم دو ساعت کنار هم نشستن در کلاس درس و در حضور استاد نمی تواند مفسده ای را به دنبال داشته باشد،بلکه خانه از پای بست ویران است و مسئولان در اصل می خواهند صورت مساله را پاک کنند.

این استاد دانشگاه معتقد است:دانشجویان در کلاس درس کاری به کار هم ندارند،ضمن اینکه با این اقدام مانع آشنایی دانشجویان و ازدواج دانشجویی که بسیار روی آن تاکید می شود ،خواهند شد.

دکتر رهبری برخورد ریشه ای با معضلات اخلاقی را راه حل موثر در کاهش ناهنجاری ها می داند و می گوید:مسئولان به جای طرح تفکیک جنسیتی در دانشگاه باید به فکر فراهم کردن زمینه ازدواج دانشجویی باشند.

عضو هيئت علمي دانشگاه مازندران افزود: بهترین سن ازدواج زمان دانشجویی در سنین 18 تا 25 سال است که در این صورت دختر و پسر چنان از نیازها اشباع می شوند که ضرورت چنین طرح هایی نخواهد بود.

استاد علوم سياسي دانشگاه مازندران با انتقاد از رویه برخی از مسئولان در برخورد با دانشگاه می گوید: بنده 10 سال به عنوان استاد در دانشگاه مشغول تدریس هستم و تاکنون مورد خلافی ندیده ام، متاسفانه هر بلایی که می خواهند اول سر دانشگاه دولتی در می آورند، در حالی که در دانشگاه آزاد و پیام نور و بیرون از این عرصه در اجتماع، مشکلاتی به مراتب حادتر وجود دارد.

دکتر رهبری معتقد است: طرح تفکیک جنسیتی در دانشگاه مشکلی از اجتماع را حل نمی کند،مشکلات اساسی جامعه بیکاری جوانان ،تورم ، نبود توانمندی در تشکیل خانواده و مشکلات اقتصادی است اما همیشه با مسائل حاشیه ای برخورد می کنیم،در حالی که مسائل اصلی به قوت خود باقیست. 

وی می گوید:باید به مساله حجاب در دانشگاه بیشتر توجه شود و مسئولان مواظب حجاب دانشجویان در هر دو جنس باشند ضمن اینکه اجرای طرح تفکیک جنسیتی با توجه به هزینه های فراوان طرح و نبود تعادل تعداد دانشجویان دختر و پسر عملا در اجرا مشکلات زیادی را به وجود خواهد آورد.

* دکتر ابهري:مشکلي حل نمي شود

دکترحمید ابهری-دکترای حقوق خصوصی و عضو هیات علمی دانشگاه مازندران- نیز ضمن اظهار مخالفت با اجراين طرح،گفت:هیچ یک از استادان با این طرح موافق نیستند، چون مشکلی را حل نمی کند.

وي با اشاره به اين که این طرح باید در اماکنی اجرا شود که امکان سوء استفاده مطرح باشد، لذا تفکیک جنسیتی در کلاس درس که مسائل اخلاقی وجود ندارد نمی تواند معنایی داشته باشد،افزود:وضعیت فعلی دانشگاه رضایت بخش است و نیازی به اجرای این طرح در محیط دانشگاه نیست چرا که اگر مانع اختلاط دانشجویان در کلاس های درس شوند،در محیط دانشگاه و بیرون از آن در اجتماع با هم هستند، آیا می توانند این طرح را بیرون از دانشگاه هم اجرایی کنند؟

این استاد دانشگاه معتقد است:با اجرای این طرح دانشگاه ها با مشکلات عدیده اي مواجه می شوند،به طوری که اکثر دانشجویان دختر هستند و با توجه به تعدادکم دانشجویان پسر تعادل برقرار نمی شود و علاوه بر این تعداد استادان و اعضای هیات علمی کافی نیست، در صورتی که کافی هم باشد هزینه های بیشتری به دانشگاه تحمیل می شود.

*دکتر فاضلي:آمار دوست پسر و دوست دختر داشتن به سنین راهنمایی رسیده است

محمد فاضلی- دکترای انسان شناسی و جامعه شناسی و دیگر عضو هیات علمی دانشگاه مازندران- هم با رد طرح تفکیک جنسیتی معتقد است:این طرح ضمن اینکه مشکلی را حل نخواهد کرد مشکلات اجرایی هم دارد،چون باید تعداد امکانات در دانشگاه همانند کلاس درس، آزمایشگاه، استاد، عضو هیات علمی و زمان به دو برابر افزایش یابد.

وی می گوید:در بسیاری از دوره های مقاطع کارشناسی ارشد و دکترا،میانگین مجموع دانشجویان 5 نفر است که از این تعداد 3 تا 4 نفر دانشجویان دختر هستند و یا در کلاس های درس رشته های علوم انسانی از مجموع 38 نفر دانشجو 32 نفر دختر هستند و گاهی برخی از کلاس ها فقط یک دانشجوی پسر دارد لذا این طرح نمی تواند به درستی اجرا شود.

این استاد دانشگاه معتقد است:بزرگ ترین معضلات اجتماعی در بیرون از دانشگاه به وجود می آید و ناهنجاری های هولناک اجتماعی تاکنون در دانشگاه ها به وجود نیامده است که مسئولان بخواهند این طرح را از دانشگاه شروع کنند.

وی اجرای این طرح را مانع ازدواج دانشجویی می داند و می گوید: نمی توان در محیط دانشگاه میان دانشجویان دیوار کشید و آنها را از از با هم بودن در کلاس درس منع کرد،در جامعه کنونی بالا رفتن سن ازدواج معضلی اساسی است که با اجرای طرح تفکیک جنسیتی دانشجویان نمی توانند با هم آشنا شوند و ازدواج کنند.  

دکتر فاضلی معتقد است: باید مطالعات درستی از اجرای طرح در دانشگاه هایی که تفکیک جنسیتی کامل شده اند، انجام شود و نتیجه آن منتشر گردد تا بدانیم آیا اساسا" این طرح در دانشگاه هایی مثل دانشگاه الزهرا یا امام صادق بازخورد مثبت داشته است؟ و آیا در چنین دانشگاه هایی معضلات اجتماعی کمتر است و دختران و پسران دانشجو به همان میزان دانشگاه های دیگر دوستی از جنس مخالف ندارند؟!

عضو هيئت علمي دانشگاه مازندران با بيان اين که باید در رابطه با جداسازی دختران و پسران در دانشگاه‌ها اقدامی کارشناسانه صورت گیرد و تحقیقات لازم انجام شود،گفت:گمان نمی کنم کسی مخالف طرح ایجاد امنیت اخلاقی باشد،لیکن دانشگاه جزء پاک ترین محیط های جامعه ایران و جامعه دانشجویی از پاک ترین جوامعی است که حریم ها را رعایت می کنند و رفتاری مودبانه و با نزاکت دارند.

این عضو هیات علمی دانشگاه معتقد است:علت جریانات از دانشگاه به سمت بیرون نیست، بلکه سرریزهای بیرون به سوی دانشگاه می آید و کنترل ناهنجاری ها باید از بیرون محیط دانشگاه صورت گیرد، چنانچه اگر نتیجه معضلات از دانشگاه باشد می توان برای اصلاح امور از دانشگاه شروع کرد.

وی با اشاره به تفکیک جنسیتی کامل در آموزش و پرورش می گوید:بر اساس آمار در آموزش و پرورش  که 12 سال تفکیک جنسیتی کامل دارند معضلاتی مثل داشتن دوست جنس مخالف و اعتیاد کم نیست، حتی آمار دوست پسر و دوست دختر داشتن به سنین راهنمایی رسیده است،اما باز مسولان اصرار دارند همان تجربه را در دانشگاه تکرار کنند.

دکتر فاضلی معتقد است:اجرای این طرح علاوه بر هزینه اقتصادی ،هزینه اجتماعی هم دارد و در اصل وزارت علوم آبرویش را به میدان آورده است و باید بیندیشد که اگر این طرح نتیجه نداد چه جوابی برای افکار عمومی خواهد داشت؟!

وی می گوید :علت معضلات اخلاقی کنار هم بودن دو جنس در محیط علمی نیست،چرا که در ورزشگاه ها تفکیک کاملا جنسیتی انجام شد اما انواع معضلات اخلاقی در این محیط ها وجود دارد و به طور مثال رکیک ترین فحش ها و توهین ها در ورزشگاه ها هست.

وی می گوید :گروه مدافع طرح تفکیک جنسیتی باید پاسخگوی انواع معضلات اجتماعی در آموزش و پرورش و ورزشگاه هایی که این طرح را انجام دادند،باشند و بعد به تکرار این تجربه در محیط دانشگاه اقدام کنند، البته اگر در پی پاسخ گویی باشند و هدف شان طرح مساله باشد چرا که امیدوار نیستیم هدف آنها طرح مساله است!