در گیر و دار دعوای دولت و مجلس که نگاه رسانه های داخلی و خارجی و دوست و دشمن را در پی داشته و عده ای از سر دوستی و لطف و دیگرانی هم از روی شیطنت اظهار نظرهایی روانه کرده اند؛گویا دوست داریم  همواره در معرض لبخند و ابهام باشیم.

در همین گیر و دار طرح تفکیک جنسیتی در دانشگاه ها هم مطرح می شود و باز هم دل مان می خواهد سوژه برای اطرافیان مان داشته باشیم،مثل قضيه اسب هاي ميدان امام ساري که وضعيت کنوني اسب ها در کشتارگاه، در روزهاي گذشته دوباره خبرساز شده است.

در مورد طرح تفکيک جنسيتي در دانشگاه ها،بالادستي ها هم هنوز اتفاق نظر ندارند، یکی اصرار بر اجرای طرح دارد و دیگری آن را انکار می کند.

وزیر علوم به قانون سال 66 در این زمینه استناد می کند و می افزاید:«در این خصوص "قانون داریم" که «مصوبه 121 جلسه مورخ 6/5/66 شورای عالی انقلاب فرهنگی که برای زمان این دولت هم نیست درباره حدود اخلاق اسلامی در برخوردها و معاشرت ها در دانشگاه تاکید کرده که دانشجویان زن و مرد لازم است در کلاس های درس در دو ردیف جداگانه بنشینند.شورای عالی انقلاب فرهنگی در امور دانشگاه ها و آموزش عالی اگر مصوبه ای داشت عین قانون است و باید رعایت شود.»

شاید لازم باشد اینجا روي جمله دانشجو در خصوص این مصوبه که گفته " برای این دولت هم نیست " کمی  تامل کنیم؛همان انداختن توپ به زمین دیگران.

البته نظر رئیس کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس شورای اسلامی مخالف نظر جناب وزیر است.عباسپور معتقد است " این‌كه همه دانشگاه‌هایی كه هم دختر و هم پسر پذیرش می‌كند را تفكیك كنیم، مطرح نبوده و نیست."

 به گفته وی، "بحث‌هایی درباره تفكیك جنسیتی در چارچوب موازین اسلامی و قالب مذكور مطرح شده است و این امر فراتر از آن چارچوب امكان‌پذیر نیست، نمی‌توانیم كل دانشگاهی مثل دانشگاه تهران را تفكیك جنسیتی كنیم، چون به ویژه در سال‌های آخر دوره لیسانس یا دوره‌های فوق لیسانس و دكترا تفكیك جنسیتی امكان‌پذیر نیست."

معاون فرهنگی و اجتماعی وزارت علوم گفته اصطلاح "تفکیک جنسیتی"، حرف مخالفان و دشمنان نظام است.

دکتر غلامرضا خواجه سروی گفته است: "ما به دنبال اجرای طرح تفکیک جنسیتی در دانشگاه‌ها نیستیم، ضمن اینکه در اجرای طرح عفاف و حجاب به دنبال پرده‌کشی، دیوار کشیدن و اقدامات خشن و برخورد فیزیکی نیستیم."

با همه این حرف ها و حدیث ها و موافق ها و مخالف ها اما انگار قدرت موافقان طرح بر مواضع مخالفان آن می چربد و اجرای طرح تفکیک جنسیتی در بعضی از دانشگاه ها در حال اتفاق افتادن است.

 اما اجرای این طرح هم با چند سوال مواجه است. آیا همه اتفاق های غیر شرعی و غیر اسلامی میان جنس دختر و پسر در کلاس های درس اتفاق می افتد که البته استاد گزینش شده مدیریت آن کلاس را بر عهده دارد؟

 آیا دانشجویان در خارج از فضای کلاس دانشگاه ، در کافی شاپ ، سینما ، کوچه و بازار و ... همدیگر را نمی بینند ؟

 آیا وظیفه ما این است که موازین اسلامی را صرفا در سر کلاس درس اجرایی کنیم؟

آیا برخوردهای غیرمنطقی و پلیسی و محدودیت های غیر کارشناسانه ، ملاقات جوانان را به پستوها نخواهد کشاند؟

چه نتیجه ای از طرح های مقطعی و ضربتی مانند جمع آوری ویدئو در دهه 60 و جمع آوری ماهواره در سال های اخیر گرفته ایم؟

 بی گمان طرح تفکیک جنسیتی در دانشگاه ها یک طرح از پیش شکست خورده است، چرا که صدارت مآبان ما صورت مسئله را پاک کرده و جوابی برای آن نوشته اند.

اقدام های غیرکارشناسانه در سال های اخیر جز تیشه زدن به ریشه خودمان نیست و طرحی می نویسیم و دو روزی هم اجرا و سپس به فراموشی سپرده می شود.

در همان مصوبه مورد اشاره جناب وزیر علوم اشاره شده که " هرگاه در دانشگاهی جدا کردن کلاس های مخصوص زنان و مردان میسر باشد و مشکلی از جهت بودجه و کیفیت درسی ایجاد نکند، کلاس ها باید جدا شود."

 مصوبه شورای عالی انقلاب فرهنگی می گوید هرگاه در محیط های تردد و نصب اعلانات در دانشگاه ها احتمال ازدحام باشد باید محیط های جداگانه برای زنان و مردان در نظر گرفته شود.

 همچنین مصوبه شورا تاکید دارد، لازم است دانشجویان زن و مرد از آزمایشگاه ها و کارگاه ها و سالن های تشریح و اتاق کامپیوتر و ... حتی المقدور در نوبت های خاص و به طور جداگانه استفاده کنند.

وزیر علوم اشاره می کند" بنابراین اگر آزمایشگاه ها را خواستیم جدا کنیم، قانون داریم."

 آیا در سال جهاد اقتصادی ، اجرای این طرح که مطمئنا مشکلاتی از جهت بودجه به وجود خواهد آورد ، به صلاح است؟

 در پس صحبت های دولتمردان آیا یافته های صاحب نظران علوم اجتماعی و روان شناسان جز این است که افراد از هرچه منع شوند ، گرایش بیشتری نسبت به آن موضوع خواهند داشت؟

 اعمال محدودیت های مختلف در سال های گذشته جز فوران شدن برخی معضل های اجتماعی ، ره آورد دیگری نداشته است.

هیچکس مخالف اسلامی کردن دانشگاه ها نیست، اما این برنامه نباید بر اساس سلایق شخصی و تفکرات شاید یک ساعته انجام شود.

 نمی توان صورت مسئله را پاک کرد و برای آن درمان نوشت. آسیب شناسی برخوردهای اجتماعی باید به عهده کارشناسان این رشته گذاشته شود تا روابط را در حدود معقول و شرعی نگهدارند.

مسلما دانشگاه ها معضلات و مشکلاتی از جمله نداشتن فضای کافی آموزشی ، ورزشی ، آزمایشگاه،کارگاه و... هستند.

در چند سال گذشته در دانشگاه ها بی محابا به روی قشر پیر و جوان باز شده و این یک به امید افزایش حقوق و دستمزد و آن دیگری هم در جهت مدرک گرایی و شاید هم امید بستن به فردای اشتغال ، به تحصیل مشغول هستند،پس بهتر است مسئولان به جای اجرای طرح های شکست خورده به فکر ایجاد شغل و فضای کار برای دانشجویانی که "سر کاران امروز و بی کاران فردا" یاد می شوند ، بوده و از متشنج کردن فضای علمی دست بردارند.

دوستی که دانشجوی یکی از دانشگاه هایی است که برای برداشتن سد کنکور علی رغم نداشتن زیرساخت های مناسب آموزشی،سینه چاک کرد و چند برابر ظرفیت دانشجو پذیرفت ، می گفت که هنوز برخی از نمره های دو ترم گذشته اش را دریافت نکرده و نمی داند که نتیجه قبولی در آن امتحانات گرفته یا نه .

معتقدیم که در کشور اسلامی باید موازین اسلامی رعایت شود اما عده ای در این میان از رسول اکرم هم خود را مسلمان تر تلقی کرده و در صدد القای اسلام خود ، به جامعه هستند و دریغ که با روش های من درآوردی شرایط اسلامی شدن دانشگاه ها را بیشتر نخواهند کرد.

 اگرچه که در میان همه قشرها و گروه ها ممکن است عده ای رفتارهای بیمارگونه داشته باشند، آن دانشجویی که صرفا به فکر تحصیل و کسب دانش بوده و در هوای دیگری سیر می کند، رفتارهای این چنینی را نوعی توهین به خود دانسته و همانی می شود که می گویند "فرار مغزها".

 آقایان می توانند با کمی استفاده از مغزهای شان ، مغزها را در داخل میهن نگه داشته و نگذارند که متواری شوند.با این تفاسیر آیا بازهم مرغ آقایان در اجرای این طرح یک پا خواهد داشت؟