باز هم قصه تلخ تجمع های کارگری،بازهم داستان شکستن غرور و کشاندن جسم خسته و رنجور به خیابان ها و نگه داشتن پارچه نوشته ها و ماجرای سرخ نگه داشتن صورت با سیلی.

 از زمانی که در خاطر دارم جامعه کارگری مازندران دچار بحران بود. آن روز را هرگز از خاطر نمی برم، یک روز گرم تابستانی که نه، بهاری، راهی بهشهر شده بودم تا از وضعیت کارخانه چیت سازی بهشهر گزارشی تهیه کنم.

 کارخانه مثل شهر مرده ها بود، تارهای عنکبوت دستگاه های کارخانه را در خود نهان کرده بود و جز صدای گنجشک ها صدایی به گوش نمی رسید.

 با نماینده کارگری آن کارخانه به صحبت نشستم ، حرف های تلخی گفته بود ... قسمت اول آن مصاحبه با عنوان «پیدا و پنهان از چیت سازی بهشهر» به چاپ رسید و نماینده کارگری هم پس از آن دچار مشکلاتی شد و ... ما هم از سوی برخی مسوولان وقت آن زمان از چاپ قسمت دوم آن گزارش منع شدیم.

 گزارش های بعدی از کارخانه های دیگر استان تهیه شد، به چاپ رسید و نرسید... خلاصه اینکه قصه تجمع ها، حقوق نگرفتن های متمادی، قسط های معوقه، اجاره خانه عقب مانده ... تکراری است اما تلخ و تلخ و تلخ.

چرا آقای استاندار که اظهار شرمندگی نسبت به عقب ماندگی مازندران و ... دارند در جمع کارگران حاضر نشدند؟ آقای استاندار که قول مساعد به حل مشکلات کارگری داده بودند چرا براي دلجویی میان کارگران نرفتند؟

 البته همانطور که ابراهیمی جوان – امروز روزجوان بود – گفتند شاید استاندار هم می تواند در جلسه یا ... باشد!

البته  اگر آقای استاندار روی قول های خود بودند که خودشان اظهار شرمندگی نمی کردند، به هر حال مسائل و مشکلات و موانع موجود مگر اجازه عملی شدن همه قول ها و شعارها را می دهد؟

 اما این دولت، دولت عدالت محور و مهرورز است و باید همه مدیران آن نیز همچون رئیس دولت بر گفته ها و حرف های خود راسخ و پابرجا باشند.

 قول های آقای استاندار از سفالی شدن سقف ادارات و خانه ها تا ارزیابی عملکرد مدیران براساس میزان استفاده از گل های طبیعی در اتاق کارشان، جمع آوری مکانیکی ها و آپاراتی ها از مبادی ورودی و خروجی شهرها، تاااااااااااا حل مشکلات کارگری، باید برود در کلکسیون شعارها و قول های برخی مسوولان.

آن روزها که سید علی اکبر طاهایی به عنوان استاندار مازندران معارفه شد از اطراف و اکناف شنیدم که آقای استاندار از زمان شروع به کار در استان قزوين و استان مازندران،ریالی از حقوق ماهانه خود را دریافت نکرده و برای امور عام المنفعه هزینه کرده است. ایشان الحمدا... مشکل مالی ندارند و اين کارشان اجر هم دارد،اما آيا حال کارگری را که بیش از يک سال حقوق دریافت نکرده،مستاجر است و بدهکار به بانک و اقوام و ... را می تواند به آساني درک کند؟

ايميل نويسنده: (a_u35@ymail)