این روزها حال و هوای دل مان عجیب بارانی است! با فرا رسیدن عاشورای حسینی،حزن و ماتم در قلب های همه ما تجدید می شود.

 در این ایام هر کس سعی دارد به نوعی ارادت خود را به سرور و سالار شهیدان ابراز کند،یکی با حضور در دسته های عزاداری و سینه و زنجیر زنی،یکی با پخش نذور، یکی سقایی و دادن آب به عزاداران حسینی و یکی هم با روضه خوانی و مداحی.

چیزی که بیشتر از همه در انتقال فلسفه قیام عاشورا و تجمع مردمی تاثیر دارد مداحی و روضه خوانی است. مداحي و روضه خواني هنري اسلامي و مقدس به شمار می رود كه از جايگاه ويژه اي برخوردار است،ولي گاه شعر مداحي ها تا مرز كفر هم پيش مي رود، مانند: « ما سگ در خانه زینبیم» «می پرستمت ابوالفضل» « مست مستم من هر چه بادا باد علي پرستم من» «همچو مادرت زهرا، مادرت از همه خوشگلتر است»، «رقاصم و رقاصم عاشق عباسم» «لا اله الا فاطمه، لا اله الا زينب» «آنان که علی خدایشان است کفرش به کنار عجب خدایی دارند».....

در اين مجال بر آن نيستيم راجع به روحانیاني سخن بگوييم که هنور نتوانسته اند جوانان را پای منبر ها بنشانند،قصد داريم از برخی مداحان بگوييم که دکان باز کرده و مداحی برای شان دیگر یک عشق مقدس نیست، یک حرفه پردرآمد است و از این راه چه کاسبی ها که نمی کنند!

درک واقعیت دردناک جامعه مداحان کشور، انسان را می آزارد! برخی از مداحان با استفاده از آلات موسیقی پاپ و ریتم های نامتعارف که هیچ سنخیتی با فرهنگ عاشورایی ندارد و ایجاد شور کاذب و جمع کردن مرید دور و برشان سعی می کنند بر جمعیت دسته خود اضافه و برای خود اسم و رسمی به پا کنند!

برخی از آنان گویی دفاتر تجارت مداحی باز کرده و با ابراز نهایت معرفت خود به ائمه،به صادرات صدای حنجره خود می اندیشند!

درآمدهای میلیونی از قبل مداحی ائمه بسیاری از آنها را بعد از اینکه در بهترین نقطه شهر خانه دار کرده و لوکس ترین ماشین ها را برای شان به ارمغان آورده و چندین بار به حج و عتبات عالیات مشرف کرده ( که خدا قبول کند بی خیال حق الناس) چنان متوقع بارشان آورده که آرزوهای بسیار بزرگ در سر می پرورانند و در هر جا خود را محق و برتر می پندارند!

جای تعجب است که چگونه یک مسلمان شیعه علی و دوستدار خاندان پاکش که همه چیزش حتی حنجره و صدای رسا و زیبایش در گرو لطف خداوند و ائمه به آنها هدیه شده ، برای چند شب مداحی سرورش، این گونه بی چشم و رو می شود و طلب پول های هنگفت می کند!

 از این بدتر شیوه مجلس گرم کنی چنین مدعیان دروغین دوستی امام حسین(ع) است که مجالسی با این قداست را به ریا و تزویر آلوده می کنند!

دوستی به طعنه می گفت: پول هايی که مداحان طلب می کنند فقط خرجی خودشان که نیست، به دور و بری ها هم باید بدهند! پرسیدم: دور و بری ها یعنی چه کسانی؟! گفت: مریدان شان! یا همان مجلس گرم کن هايی که هنگام مداحی با شور و هیجان خاصی بر سر و سینه و پای خود می زنند و با حالت گریه عربده می کشند تا جمعیت را به گریه وادارند و مجلس را گرم کنند ،اما خدا گواه است، خودم شاهد بودم که از چشم آنها حتی یک قطره اشک هم نمی آید!

و این یعنی سردرگمی جوانان که به عشق و شور حسینی وارد دسته ها می شوند اما دریغ از جویی معرفت در برخی از مداحی ها که جوانان را با شیوه درست عزاداری آشنا کنند.

جوانی که تعارض می بیند و در خلوص مداحانی که جزء خواص هستند و الگو محسوب می شوند، شک می کند، نمی تواند به باور درست برسد، در ایمانش خدشه وارد می شود و این خیانتی بزرگ است!

 البته برخی از ما نیز در دامن زدن به این آتش خانمان سوز بی تقصیر نیستیم،وقتی به جای رفتن به سوی دسته های عزادار واقعی به سمت دسته هایی می رویم که اکوی قوی تر، میکروفن امروزی تر،تبليغات و سروصداي بيشتر و وسایل و امکانات بهتر دارند ناخودآگاه از مسیر اصلی منحرف می شویم!

چندی پیش یکی از آشنایان را دیدم که از یک هفته مانده به محرم در تب و تاب خریدن اکوی قوی با مارک معروف و امکانات دیگری برای یکی از دسته ها بود. با تعجب پرسیدم شما که دارید؟ با دلخوری گفت:فلان دسته اکوی قوی تری دارد و جوانان به آن دسته ملحق می شوند! پارسال دسته ما خلوت بود و فقط پیر مردها بودند! گفتم: چرا دسته ها یکی نمی شوند؟ می گفت:هر محله برای خودش یک دسته دارد و نمی شود دسته ها یکی شوند!

خدای من! عمق فاجعه تا به کجاست؟!حتی در عزاداری هم ریا و تزویر و به رخ کشیدن؟! چرا یادمان رفته فلسفه عاشورا و قیام امام حسین( ع) و شهادت 72 گلگون کفن دشت کربلا چیست؟

ما حتی در عزاداری کسی که مولای همه ماست و همه ما را به اتحاد و برادری ، امر به معروف و نهی از منکر می خواند به جای در کنار هم بودن، مقابل هم قرار گرفته ایم و چشم و هم چشمی و فخر فروشی داریم!

بسیار از قافله عقب افتاده ایم.ما مسلمانیم،مسلمان یعنی درد همدیگر داشتن،کنار هم بودن،انسانیت داشتن، وای که کمتر مسلمانی داریم و مسلمانی می کنیم!

 اکنون هنگامه آن است کمی به خود آییم ، بر دلسوزان فرهنگ ناب شیعی واجب است وارد عمل شده و بیماری‌هایی که پیکره مداحی و عزاداری ها را دچار آسیب و رنج جدی کرده جراحی کنند و در این میان رسالت متولیان فرهنگ کشور همچون سازمان تبلیغات اسلامی ، وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و رسانه ها بيشتر است.

ايميل نويسنده: (heyran55@yahoo.com)