مازندنومه:پرورش دهنده اصلی گاو های جنگلی معمولاٌ گالش ها و مختابادها هستند.آن ها پرورش دهندگان سنتی گاو و دامداران اصلی به حساب می آيند.

 این مردم شیوه ای متفاوت با زندگی برنج کاران دارند.گالش ها و مختاباد ها ایام سرد و زمستانی را در جلگه و معمولاٌ میان جنگل سپری می کنند(قشلاق) ولی در اواسط بهار و آغاز فصل گرم گالش ها  به اتفاق گله های شان به ارتفاعات نقل مکان می کنند(ییلاق) .

 این دسته از مردم در بند کشت و کار برنج نیستند وهمانطور که گفتیم  با شروع گرم شدن هوا، آن ها آزادانه منطقه های کشت برنج در جلگه  را ترک و به مناطق خوش آب و هوای ییلاق نقل مکان می کنند .

موضوعی که همیشه جالب به نظر می رسید اشتیاق بیش از حد گله گاوها  به هنگام حرکت و شروع عزیمت به ییلاق است.

 هیجان و ماغ کشیدن پی در پی گاو ها  زمانی که منتظر حرکت می شوند یا  به هنگامی که گالش فریاد  کوه کوه ! را سر می دهد و با این فریاد ، شروع سفر را اعلام می کند،بسیار تماشایی است.

 گاوها رفتن به ارتفاعات را  بسیار دوست دارند.گالش ها هنگام عزیمت همه متعلقات خود را به ییلاق می برند،حتی ماکیان را بار اسب های شان می کنند . از یک یا چند گاو هم برای حمل بار به ارتفاعات استفاده می شود.

اختلاف ارتفاع بین ییلاق و  قشلاق معمولاٌ حدود دو هزار متر و مسیر حرکت دارای شیب های تند فراوان است. با این وجود گاوها به سرعت طی طریق می کنند و به چابکی از ارتفاعات  بالا می روند.

تصاویر زیر را علی حسن نژاد-شاعر و هنرمند سوادکوهی-از مسیر منتهی به ییلاق دراسله برداشته و برای مازندنومه ارسال کرده است که به کوچ بهاره دامداران سنتی مربوط می شود.تیتر مطلب هم وامی است از شعر معروف کوچ،سروده زنده یاد غلامرضا کبیری.