مازندنومه،یادداشت مهمان،مرتضی زیاری:در ویژه نامه روزنامه همشهری ( ضمیمه مازندران ) خبری متشر شد به نقل از عبدالعلی صاحب محمدی -مدیر عامل راه آهن جمهوری اسلامی ایران-که تیتر خبر این بود " ساختمان قدیمی ایستگاه های راه آهن در شأن مردم مازندران نیست "

بد ندیدیم در نقد این جمله آقای مدیر عامل به نکاتی اشاره کنیم :اینکه نفر اول سیستم حمل و نقل ریلی کشور در ارتباط با تاسیسات ساختمانی در استان مازندران ( بخوانید ناحیه شمال کشور ) این طور با دقت و حساسیت اظهار نظر می کند،می تواند بارقه های امید را در اذهان نگران مردم این استان محروم زنده کند و مردم امیدوار باشند که بالاخره این محرومیت ها و عقب ماندگی های موجود در استان را مدیران سطح بالا و مسئولان کشوری می بینند که گاهی هم به عنوان یک دغدغه خاطر در قالب یک مصاحبه مطرح می کنند!

ولی جای سوال است که چرا دیگر محرومیت های موجود در این بخش دیده نشده است؟ ساختمان قدیمی ایستگاه ها در ناحیه راه آهن شمال کشور که در بدو تاسیس راه آهن در ایستگاه های طول خط بنا شده،با همان استخوان بندی و در برخی نقاط با همان شکل ظاهری قدیمی همچنان استوار و پا برجا ، سایه بان و پناهگاه مسافرانی است که دقایقی را در ایستگاه به انتظار قطار می نشینند و به غیر از چند ایستگاه تشکیلاتی که در یک اقدام هماهنگ به صورت متحد الشکل مورد نو سازی قرار گرفته اند بقیه ساختمان ها دست نخورده باقی مانده اند.

 این جای نگرانی زیادی ندارد چون ساختمان ایستگاه های طول خط به عنوان بناهای قدیمی که هر کدام به عنوان نمادی از راه آهن در مسیر بنا گردیده اند برای مردم نیز یاد آور خاطرات دور و نزدیکی است که در مسافرت های ریلی خود با صدای دلنواز سوت قطاردر اذهان خود به یادگار داشته اند.

نکته قابل تامل و علت اصلی نگارش این چند خط یادداشت ، یاد آوری این نکته به مدیر عامل محترم راه آهن است که مردم مازندران و کلا" ناحیه شمال کشور از فرسودگی قطارهای به کار گرفته شده در این مسیر رنج می برند ، از واگن های درجه چندم که بعد از اتمام عمر مفید در مسیر های دیگر برای ادامه خدمت به مازندران فرستاده شده اند.

واگن هایی بدون تهویه که بسیاری از لوازم جانبی که باید در آن وجود داشته باشد، در آن مشاهده نمی شود و هیچوقت مردم منطقه مسافرتی در آرامش کامل با استفاده از امکانات ویژه ، واگن های درجه یک و اکسپرس را در این مسیر تجربه نکرده اند.

به کار گیری قطارهای نو و تازه خریداری شده در مسیرهای دیگر(تبریز، تهران ، مشهد ) و گسیل داشتن آن به مازندران بعد از چند سال کارکرد چیز تازه ای نیست.

یادمان نمی رود روزی که قرار بود ریل باس اختصاص یافته به استان مازندران با حضور خبرنگاران و مسئولان استانی مورد بهره برداری قرار بگیرد، کنجکاوی یکی از حاضران باعث شد همه متوجه شوند ریل باسی که به عنوان نو و کار نخورده و سهمیه اختصاصی به مازندران اعزام شده مدتی را در یکی از مسیر های دیگر کشور(قزوین ) به کارگیری شده است و در حقیقت هنگام اعزام ریل باس ویژه ناحیه شمال کشور این جا به جایی انجام شده و سهمیه اختصاصی این ناحیه به استانی دیگر فرستاده شده و ریل باس کارکرده در آن مسیر به مازندران فرستاده شده بود.

 اگر نبود پیگیری سید رمضان شجاعی-نماینده محترم مردم ساری در مجلس ) شاید هیچگاه این ریل باس به مرکز عودت داده نمی شد و سهمیه اصلی به استان مازندران نمی آمد .

آری جناب مدیر عامل! فکری به حال واگن های فرسوده این مسیر بکنید و بگذارید مردم این استان که شان و منزلت و شخصیت آنها بیش از اینهاست سفر در سیستم جدید و به روز راه آهن را نیز تجربه کنند و بعد از هر سفر با واگن های بدون تهویه شما، مجبور نباشند لباس های سیاه شده ناشی از دود قطار را به عنوان یادگار سفر به همراه ببرند .

 شاید دیگر وقت آن رسیده باشد که مسئولان محترم و نمایندگان محترم استان مازندران نیز فکری در این زمینه بکنند تا همانند سال گذشته شاهد این نباشیم که یکی از مسافران قطار (بین ساری و قائم شهر) به خاطر وخامت حالش و نبود کمک های اولیه و امدادرسان قبل از رسیدن به ساری جان به جان آفرین تسلیم کند.