مازندنومه:در آیین رونمایی از مجموعه 33 جلدی شناختنامه مازندران،استاد کیوس گوران هم دعوت بود و دو شعر برای حاضران خواند که مورد توجه واقع شد و بارها هنگام قرائت شعرها تشویق شد.

شعر نخست"روز مازرون" نام دارد و دومی"گرونی"که درون مایه ای طنز دارد و البته در هر دو شعرانتقاداتی نیز نهفته است.

روز مازرون

این همه روز دله کم بیِه روز مازرون / دَمبی دِمبی دسّه جم،اینتری پوزِ مازرون

امبا ویمبه همه تای تِکِ په،فارسی بَلِشت / غوز انه پِتِک پِتِک بالای غوز مازرون

دیگه سر بَییه ونه دورِ ، بهار همیشک / چش زَنده یخ لِلک،سرما و سوز مازرون

داغ اون سرخ سه و باغ سیتی دارنه مه دل / یا که سَل بینه - و یا کوچِ اغوز مازرون

جای اون انگور مل ، کیویِ که ریک نمنه / یا که بازار دکته ، گنه که موزِ مازرون

حوض همه تراک تراک - بی پلی مالِ وکِ لیز / لوشه پج زَنده وَک از غصه حوض مازرون

من که نشتومبه دیگه ، اشکاری گوی تَل تَلِه / نا پلنگ چمر و قِرنه یوز مازرون

بل بِنایره همه جا شَرمِج و هم فارسی سِرو / امبا من یکه سِرویِ تا هنوزِ مازرون

قل اعوذِ من به رب الفلقم گمبه اتی / وقتی دلتنگمه گمبه قل اعوذِ مازرون

گرونی!

خسه بیمه!دَیّنِ مه واری هم بییه گرون / خامبه خدِّ بکوشم،گَل داری هم بییه گرون(گلداری:داروی مرگ موش)

دیگه از داشتی،نداشتی نَوِنه گب بزوئن / اسا دَیّن،به نخر - نداشتی هم بییه گرون

بال خنه نخاسمی،روجین داره، حلب به سر / اتا پچکه کرِسِ اجاری هم بییه گرون(بال خنه:بالا خانه/روجین:پنجره)

گوشتِ کنه دولتی،تَشنی بونه حکومتی / کِرک مردال بئیِ درباری هم بیه گرون

گوشتِ کاشم بزنه ، باکِّله رِ کِرم دکفه / آخه نون و نِمِک و گرماری هم بییه گرون(گرماری:فلفل)

اتا دَسّه چنگل هم تِسِّه بیه چَنگِل خرش / ویندی چنگل خرشِ پنجزاری هم بییه گرون

بی سحر تونده که لَت کَش بواشه روزه امه / اتا لاقمه رَندیِ افطاری هم بییه گرون

وقتی اتا کیسه پول،قِمِتِ اتا نوسخوئه / خارِتن نا،ناخشی،نخاری هم بییه گرون(نوسخه:نسخه)

چش نوینده گنه مَشتَسِّه وِرِ مرواری او / خرج دکتر خلوئه ، مِرواری هم بییه گرون(مرواری او:آب مروارید)

گوش دَوسِّه!لالِ لال بَیّو،منم تیناری تن / خدِّ گوشه بیتمه ،تیناری هم بییه گرون

اگه سخته دیِّنِ بمردنم مفتی نیه / کفن و دفن و قِمیتِ مزاری هم بییه گرون

وعده مفت و همه خرواری و تیتاپِلی / دیگه نَمبه وعده خرواری هم بییه گرون

مرِ دلداری دنه کئی پج و مِرِّ شه خانه / آخ مه سرِّ بخره ، دلداری هم بییه گرون!(مِرِّ شه خانه:مهریه اش را می خواهد)