مازندنومه؛یادداشت مهمان،رضا شریعتی،وبلاگ نویس: چندسالی است که استان شدن  غرب مازندران به موضوع جنجالی خبرگزاری ها و رسانه های مجازی مازندران مبدل شده است وهر کس به زعم خود به نوعی در برابر این موضوع واکنش نشان می دهد.

در گرماگرم انعکاس خبرهای استان شدن غرب مازندران و عکس العمل های رسانه ای آن، طی چند روز گذشته استاد حسین اسلامی ساروی در مقاله ای وزیر کشور را مورد خطاب قرار می دهد و سخنان دلسوزانه خود را در قالب نامه ای انتشار می دهد.

برای اولین بار نیست که این استاد فرهیخته تاریخ دست به قلم شده و با ادبیات خاص خود از موضوعی شکوه می کند. پیش تر هم او مقالات و دست نوشته هایی را در رسانه ها منتشر کرد که قطعا از سر دلسوزی بود.

هرچند سبک نگارش نامه های استاد کمی متفاوت است و همین سبک متفاوت تاحدودی برای برخی ابهام آفرینی کرده است.

 در طول چند روز گذشته که آخرین دست نوشته های او منتشر شد،عکس العمل هایی را در پی داشت که در چند نظر که منتهی به اصحاب رسانه می شد،نه حرمت موی سپید این تاریخدان  نگاه داشته شد و نه حرمت خبرنگار.

برادر اهل قلمی نظری را زیر نامه آقای اسلامی نوشت که باید گفت: به شخصه برای پیگیری مطالبات مردم غرب استان از سوی شما قابل درک و قدردانی است ولی شما که خود اهل رسانه و قلم هستید و بی شک آشنا به تفاسیر و مفاهیم؛نمی دانید که از قلم در قرآن  به نیکی یاد شده است و نباید ابزار توهین شود؟

بی شک توهین به به یک شخصیت علمی که زحمات زیادی را برای استان مشترکی که اکنون در آن زندگی می کنیم کشیده و به کاوش در تاریخ پرداخته،روا نیست.

بهتر این بود شما هم نامه یا یادداشت نوشته و به عنوان نماینده ایی از غرب استان که بی مهریی هایی را دیده یا شنیده است وارد عمل می شدید.

من با وجود سن نه چندان زیادم باور دارم این امر(دو تکه شدن مازندران کنونی)مستلزم زیر ساخت هایی است که بی شک عزیزانی که تمایل به تجزیه دارند و استاندار محترم باید در جلسه ای مشترک با حضور کارشناسان موافق و مخالف و اصحاب رسانه به رای و نظر بگذارند.

بهتر این بود طرح تجزیه و اختلافات پیش از ارائه به بهارستان در استان تصمیم گیری و حل و فصل می شد تا به منفعت همگان باشد.

 روی دگر سخنم البته با استاد اسلامی است شما که حتما" می دانند پس از انقلاب چند استان جدید تشکیل شد.

راه دوری نمی رویم، مگر مازندران تجزیه نشد؟استاد ارجمند تصور کن اکنون تنها مازندران و گلستان در زمره یک استان بودند، آیا منصفانه بود فردی که کاری هرچند کوتاه دارد برای سفر به مرکز استان از گرگان یا گنبد به ساری می آمد و چندین ساعت راه طولانی را با خطر های جاده ای می پیمود؟

از غرب استانی که دوری مسافت را دلیلی مناسب برای جدا شدن می داند،تا افرادی که تجزیه استان را خیانت می دانند،آیا کسی که بنا به دلایلی -خواه پسند عقل سلیم و خواه ناپسند- تمایل به تجزیه استان دارد در زمره خیانت کاران است و با فتنه گر برادر و برابر؟

 بهتر است دو طرف-موافقان و مخالفان تجزیه-به جای هتاکی و از بین رفتن حرمت ها، در جلسه مشترکی با حضور تعدادی نماینده از دو گروه به بحث بنشینند تا تفکر جای توهین را بگیرد.