مازندنومه:نوشته زیر را مخاطبی با عنوان"یک دانشجوی بابلی"برای ما ارسال کرده است.موضوع مربوط می شود به قدردانی این شهروند از حسین نیازآذری از حیث در دسترس و پاسخگو بودن این وکیل مجلس در قبال موکلان خود.

به قولی مسئولان اگر نمی توانند مشکلی از مشکلات مردم را حل کنند،همین که به تلفن آن ها پاسخ دهند و رویی خوش و گشاده داشته باشند،قابل تحمل و مورد پذیرش مردم هستند.نامه این دانشجوی بابلی را بخوانید:

 شاید برای همه افرادی که از طبقات پائین جامعه هستند و پارتی مناسبی برای حل و فصل امور خود ندارند،ارتباط آسان و بدون دردسر تلفنی با مسئولان و مدیران،امری محال و غیرقابل باور باشد و در بیشتر مواقع پس از شماره گیری تلفن همراه مسئول مربوط،علی الخصوص که اگر نماینده مجلس و یا مدیرکل و یا مدیر بلندمرتبه ی دیگری باشد با خاموشی ، بوق اشغال و عدم دسترسی خودخواسته و همچنین عدم پاسخگویی مواجه می شوند.

 البته این وضعیت تقریباً تبدیل به یک فرهنگ و عادت برای همه مردم شده است و اگر غیر از این باشد باید تعجب نمود،کما اینکه علت نگارش این مطلب نیز همین است.

چندی قبل برای پیگیری کاری باید با نماینده محترم مردم بابل- آقای حسین نیازآذری-ملاقاتی فوری می داشتم تا از طریق او و به وسیله ارتباطاتی که حتی الامکان می تواند برقرار کند، مشکل خود و دیگر دوستانم را به سرانجام برسانم.

 با مراجعه به دفتر او در بابل از وضعیت تردد این مسئول به بابل پرس و جو کردم که متوجه شدم آقای نیاز به دلیل برنامه سنگین کاری و همچنین جلسات متعدد مجلس، این هفته امکان حضور در شهرستان را ندارد.

 از طرفی باید در همان هفته پیگیر کارم می شدم،پس به ناچار به فکر ارتباط تلفنی افتادم و شماره تلفن همراه او را از طریق یکی از دوستان به دست آوردم.

 مردد بودم که تماس بگیرم یا نه،زیرا بر حسب عادات قبلی،معمولاً تماس های تلفنی مردم با مدیران و نمایندگان مجلس با اشغال ، عدم دسترسی ، عدم پاسخگویی و یا دایورت به شماره ی دیگر مواجه است و یا پس از چندین بار تماس به سختی پاسخگوی مخاطب مورد نظر خواهند بود،اما با توجه به ضرورت موضوع تصمیم گرفتم که شانس خود را امتحان کنم ؛ هر چند امید کمی نسبت به پاسخگویی این نماینده داشتم.

 البته بحث من در این نوشته نتیجه و یا عدم نتیجه گرفتن موضوعی که پیگیرش بودم نیست، بلکه هدف تجلیل از یک فرهنگ زیبا یعنی احترام به مخاطب است.

 به ناچار و با ناامیدی با تلفن همراه آقای نیاز تماس گرفتم،بعد از اولین بوق منتظر بوق دوم بودم که ناگهان با صدایی از بلندگوی گوشی مواجه شدم که گفت:سلام علیکم!

 باورم نمی شد!کار به یک بوق هم نکشید که به تلفن پاسخ داده شد. ابتدا فکر کردم که شاید از همراهان نماینده باشد،گفتم:سلام،حاج آقای نیازآذری ؟ پاسخ داد: بله در خدمتم.

 گفتم : آقای حسین نیازآذری دیگه،نماینده؟

- ارادت دارم ، خودم هستم در خدمتم!...

 در طول همان هفته و هفته بعد چندبار این کار را تکرار کردم و به غیر از یکی دوبار که خط او در دسترس نبود و فکر کنم که به دلیل حضور در جلسات مهم مجلس و یا دیدار با مدیران ارشد کشور بوده و یک امر منطقی و طبیعی هم به نظر می رسد،تقریباً همه تماس ها به همین نحو پاسخ داده شد.

 این را هم باید بگویم که شماره همراه بنده یک خط اعتباری ساده است و او نیز شماره ای از بنده در گوشی خود ذخیره نکرده بودند و شناخت چندانی هم از من نداشت.

 بعد از این موضوع انصافاً در درون خودم از اینکه به چنین فردی رای راهیابی به پارلمان را دادم لذت بردم و او را مورد تحسین قرار دادم و تصمیم گرفتم به هر نحوی که شده از این عمل زیبای آقای نیازآذری قدردانی کنم،بنابراین موضوع را رسانه ای کردم.

 اگر باورتان نمی شود شما هم امتحان کنید و تنها یک تماس با تلفن همراه نماینده بابل داشته باشید تا صدای او را بشنوید.