مازندنومه؛متن:سردبیر،عکس:مصطفی کاظمی:چهارشنبه و پنج شنبه شب 16 و 17 اسفندماه،کنسرت گروه رستاک در سینما سپهر ساری برگزار شد.

رستاک پس از انتشار آلبوم دوم خود-سرنای نوروز-تور خود را به نقاط مختلف کشور آغاز کرد و با گروه کامل 16 نفره خود،دو شب برای مردم مازندران شادی و نشاط به ارمغان آورد.

آخرین اجرای کنسرت این گروه ساعت 9:30 پنج شب با نیم ساعت تاخیر آغاز شد.علاقه مندان موسیقی اقوام ایران و هواداران رستاک،ساعتی قبل از اجرا، پشت درهای سینما سپهر ازدحام کرده بودند و کندی دریافت و کنترل بلیت باعث شلوغی فضا و معطلی مردم شده بود.(عکس های زیر را با موبایلم گرفتم که تا حدودی شلوغی و ازدحام جمعیت را نشان می دهد)

غیر از معطلی هنگام ورود به سالن،نکته قابل عرض دیگر،ساختار و طراحی خود سینما سپهر است که به هیچ وجه برای اجراهای این چنینی مناسب نیست.

برگزارکنندگان برنامه تنها به جهت تعداد صندلی های بیشتر،سینما سپهر را برای کنسرت در نظر گرفتند که به هیچ وجه مطلوب و دلخواه نبود.

به جهت کوچکی سن و طراحی سینما برای اکران فیلم،بسیاری از مردمی که در سالن پایین نشسته بودند،مجبور شدند سربالا کنسرت را تماشا کنند و آنانی نیز که در طبقه بالا بودند(به ويژه در ردیف های انتهایی)،نتوانستند بر اجراها تسلط داشته باشند،اعضای گروه را خرد می دیدند،نحوه نواختن و ریزه کاری های نوازندگان از دست شان در رفت و از نظر صوتی نیز با دردسر فراوان صدا به گوش شان رسید!

البته همه این ها درد مزمن مرکز مازندران را بار دیگر نمایاند؛ این که ساری مکان مناسبی برای کنسرت موسیقی ندارد،هر چند مردم به همین اندک هم قانعند و حاضرند با کیفیت نامناسب صوتی و قیمت بالای بلیت و...بیایند و کنسرت تماشا کنند و شبی کنار هم خوش باشند!

به هر حال پس از معرفی گروه و مقدمه های حمید شفایی-مجری برنامه-گروه با تشویق حاضران روی سن آمد و پس از کوک کردن سازها،بلافاصله قطعه ساز نوروز(نوروزخانی) را اجرا کردند.

از این لحظه بود که رستاک،فضا را در دست گرفت و با اجراهای مسلط و شاد خود،باعث شد هزار نفری که در سینما حضور داشتند،ایرادها و اشکالات سالن را فراموش و تلاش کنند به خود و همراهان شان خوش بگذرد.

قطعات توسط هنرمندان گروه یکی یکی معرفی و اجرا می شد.مردم هم با کف و سوت و جیغ و فریاد و گاهی دم گرفتن با شعرها،همراهی می کردند.

ریتمیک بودن قطعات و حس آمیزی و تحرک و پرانرژی و اکتیو بودن بودن هنرمندان رستاک،همه را به وجد آورده بود؛حالا حتی آنانی که ابتدا می گفتند بهای بلیت طبقه بالای سالن 30 هزار تومان نمی ارزد و مغبون شده اند نیز ایرادها را فراموش کرده بودند!

صدابرداری کنسرت به تدریج بهتر و در ادامه صدای برخی سازها مثل سنتور و هم چنین سازهای زهی مثل تار و سه تار که در میان سازهای کوبه ای گم شده بود،شنیده شد.

قطعه دوم واسونک شیرازی بود و بعد هم هله مالی از منطقه بوشهر که اجرای آن ها همه را به حرکت و وجد آورد.

نوبت به اجرای قطعات مازندرانی رسید.جمعیت مشتاق که برای این بخش لحظه شماری می کردند با صحبت های محلی دو تن از اعضای مازندرانی گروه-یاسر نوازنده گرجی(نوازنده سازهای بادی) و دانوش اسدپور(نوازنده سنتور)-به تشویق و دست زدن پرداختند.

این دو هنرمند با زبان مازندرانی قطعات را معرفی کردند و یاسر نوازنده گرجی با گویش بهشهری خود گفت:قطعه ی کتولی و بانوجان را نیز که در آلبوم ما قرار ندارد،در کم ترین زمان آماده کرده ایم تا برای شما تحفه بیاوریم.

وی افزود:بهزاد مرادی -خواننده این قطعات- بیم آن داشت که نتواند در مازندران قطعات مازندرانی را به خوبی اجرا کند ،اما به او یادآور شدم مردم استان من از اجرایت خوش شان خواهد آمد و حاضران با دست زدن و هورا کشیدن تایید کردند.

با لله وای یاسر نوازنده اجرای آواز کتولی با صدای بهزاد مرادی-خواننده کرمانشاهی گروه-آغاز شد.یکی از میان جمعیت کله ونگ سر داد و مردم کف زدند.

کتولی به ترانه معروف بانو جان وصل شد که شعر آن فولکلوریک بود.اجرا ادامه یافت و نوبت کرماشو و لاره شد که در آلبوم اخیر رستاک نیز وجود دارد.در پایان این بخش نیز تشت نوازی محلی دو بانوی عضو رستاک اجرا شد که هیچان و شوق خاصی در سالن ایجاد کرد.

جمعیت هم خوانی می کردند و دست می زدند.مشکلات اقتصادی،خانوادگی،گرفتاری های روزمره،بیماری ها و...همه فراموش شده بود. نفر کناری ام به مازندرانی می گفت:«این ها ثواب کردند که آمدند و دل مردم را شاد کردند!مردم غم و غصه های شان را امشب فراموش کرده اند!»

قطعات مازندرانی که اجرا شد نوبت به قطعه معروف لری رسید:بارون بارونه.باز هم مردم هم نوا با هنرمندان رستاک خواندند و دست زدند.

اجرای ترانه رعنا از سرزمین گیلان که با حضور هنرمند گیلانی-صفرعلی رمضانی-همراه بود،شور و نشاط سالن را مضاعف کرد.

کیپ تا کیپ سالن پر از جمعیت مشتاق بود.هنرمندان رستاک خستگی نمی شناختند و مثل لحظه های آغاز کنسرت با انرژی اجرا می کردند.در ادامه قطعه ی شاد کردی اجرا شد و برنامه به پایان رسید.

جمعیت دقایق زیادی دست زدند و هورا کشیدند.تعدادی لوح قدردنی از طرف گروه ماهک به هنرمندان رستاک اهدا شد و مجری برنامه از هنرمندان خواست به پاس حضور و همراهی مردم،بار دیگر قطعات مازندرانی کرماشو و لاره را اجرا کنند.

مردمی که در حال خروج از سالن بودند دوباره برگشتند و روی صندلی های خود نشستند و این اجرا را نیز به عنوان حسن ختام کنسرت شنیدند.

فرزاد مرادی-خواننده دیگر گروه-می گفت بیش از 30 درصد اعضای رستاک را مازندرانی ها تشکیل می دهند. یکی از همراهان به من گوشزد کرد:مثل فوتبال ما که بسیاری از مازندرانی ها برای باشگاه های خارج از استان توپ می زنند!

اجراهایی رستاک علاوه بر شادی و نشاط عمومی و تزریق حس امید،باعث همبستگی قومی هم می شود.ایجاد نشاط عمومی و روحیه بخشی به جامعه به همین سادگی امکان پذیر است.

ای کاش مخالفان برگزاری کنسرت در مازندران-از هر گرایش و با هر لباسی- چهارشنبه و پنج شنبه شب در سالن می بودند و متوجه می شدند که اجرای کنسرت با اعتقادات و باورها ما منافاتی ندارد،در تضاد و تعارض با دینداری ما نیست و مقوم هویت قومی و فرهنگی ما نیز هست.

تماشاگران کنسرت رستاک خانواده های های مازندرانی بودند،عده ای چادر به سر داشتند،جمعی جاافتاده و پا به سن گذاشته بودند و محاسن سپیدی داشتند.

کسی احساس غریبگی نمی کرد،همه مثل مادران ما،همسران ما،برادران و خواهران ما بودند،همین مردم بودند که هر روزه در کوچه و خیابان می بینیم شان.چه قدر خوب می شود اگر تقابل با شادی و تفریح مردم را با تسامح و ترادف فرهنگی معاوضه کنیم.

مجری برنامه می گفت: اواخر اسفندماه مازیار فلاحی-خواننده معروف پاپ-نیز در ساری کنسرت خواهد داشت.خبر خوش دیگری بود.

***

(گزارش بالا از اجرای پنج شنبه شب گروه رستاک بود.عکس های مصطفی کاظمی را تماشا کنید که از اجرای چهارشنبه شب برداشته شده است.)

* مطالب پیشین مازندنومه درباره  گروه رستاک:

- رستاک به ساری می آید http://www.mazandnume.com/?PNID=V14985

- هدیه رستاک به مازنی ها/موسیقی مازندران لباس نو پوشید http://www.mazandnume.com/?PNID=V14957