مازندنومه،حسین برزگر ولیکچالی،روزنامه نگار و مدرس دانشگاه:رقابت های پیش روی انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری و چهارمین دوره شوراهای اسلامی شهر و روستا اهمیت دوچندانی دارد.

تنوع و تکثر نامزدها و حضور سلایق مختلف می تواند فضای نشاط آمیز و شور انگیزی را در صفحه سیاست ایران حاکم سازد.

با این حال به نظر می رسد که به علت قطبی بودن فضای آینده از هم اکنون، رجز خوانی و هماورد طلبی اشخاص تاثیرگذار و برخی از جریان های درگیر در حوزه سیاست شروع شده است.

از آنجایی که هنوز دوقطبی شدن فضای انتخاباتی ریاست جمهوری آغاز نشده،جریان موسوم به اصلاح طلب، کاندیداهای خود را معرفی نکرده است،رقابت های انتخاباتی شورای اسلامی شهر در حال شکل گیری است و استان مازندران و مرکز آن ساری ، از این قاعده مستثنی نیست.

پر واضح بود که جریان های همسو با شهرداران سابق و فعلی در این انتخابات، حضور پر رنگ و تعیین کننده ای خواهند داشت.

اگرچه شهردار منتخب دوره سوم شورا در نامه ای در یکی از پایگاه های خبری، هرگونه دخالت خود و اطرافیانش را در چینش کاندیدا های عضویت در شواری دوره چهارم، رد کرد، برخی قراین و شواهد حکایت از تمایل سلیقه نزدیک به شهردار کنونی برای حمایت تلویحی از برخی کاندیداها است.

از آن طرف جریان سیاسی اجتماعی وابسته به جریان سابق، که نفوذ قابل توجهی در طبقات سنتی و میانی جامعه دارد نیز از این فرصت برای حمایت از نامزد مورد نظر استفاده می کند.

واکنش و طرح برخی مسائل از سوی شهردار در مراسم تجلیل از رانندگان تاکسی شهر، در نوع خود تامل بر انگیز بود.

اگرچه شهردار منتخب دوره سوم شورا در چند ماه اخیر به واسطه انرژی، انگیزه و حرارت ناشی ازشروع کار، اقداماتی را در سطح شهر انجام داده که نظر برخی را به خود جلب کرده است، اما باید یاد آور شد که این حرکت، تنها پاسخ گویی به نیازهای بخش کوچکی از جامعه متغیر در حال گذار شهر ساری است.

اگر طبقات اجتماعی شهروندان را به سه طبقه بالا، متوسط و پایین تقسیم کنیم،متناسب با انتظارات و مطالبات این بخش ها باید برنامه ریزی کرد.

ضمنا اظهاراتی از این دست که "من اجازه نمی دهم که چند نفر برای ساری تصمیم بگیرند" نیز ناشی از شدت هیجان و احساسات شهردار است.

شهردار منتخب بداند که جز مردم شریف، فهیم و رشید ساری، هیچکس صلاحیت تصمیم گیری درباره سرنوشت خو و شهر خود را ندارد و به جای طرح برخی واژه ها و مفاهیمی چون دنیای کثیف سیاست و ... که حکایت از ژست تبلیغاتی دارد، باید پذیرفت که یک نیروی سیاسی باید در چارچوب موازین و معیار های پذیرفته شده اجتماعی، اخلاقی و قانونی عمل کند و سیاست و قدرت ذاتا کثیف و فساد آور نیست، بلکه ناپاکی و آلودگی را کسانی ایجاد می کنند که می خواهند که از اعتماد مردم نردبان ترقی برای خود درست کنند و دچار غرور و خود برتر بینی شوند و ترس از دست دادن قدرت و عنوان و موقعیت آنها را وادار به برخی از اعمال غیر متعارف کند.(همانطور که در گستره بالادست شاهد رفتارهای عجیب و غریب دولتمردان در ماه های اخیر هستیم که باعث اعتراض مراجع دینی و سیاسی مواجه شد.)

مدیر در نظام اسلامی در هر سطح و رده ای که قرار داشته باشد باید آستانه تحمل بالائی داشته باشد و به منتقدان، ولو مخالفان سرسخت و کم طاقت خود احترام بگذارد.

بد عادتی است که امروزه مشکلات موجود را به گردن گذشتگان می اندازیم و خود را مبرا و پاک و مصون از خطا و اشتباه می دانیم.

انتظار می رود که کارگزاران مدیریت شهری در درجه اول شهردار منتخب و اعضای فعال شورا در اظهارات و بیان دیدگاه ها و به عبارتی تعریف و تمجید جانب افراط و تفریط را نگیرند و به مداحی، ستایشگری و پرستش گری روی نیاورند که تداوم آن در آینده خطرناک و موجب فروپاشی اخلاقی خواهد شد.

چندی قبل یکی از اعضای محترم شورای اسلامی شهر عباراتی را درباره شهردار فعلی و شهردار قبلی ساری بر زبان آورد که از ایشان بعید بود.

اگر چه حتی به قصد تلطیف فضا و یا پیش درآمد به برای عید مبارک نوروزی باشد،ولی بازتاب این اظهارات غلو آمیز حکایت از دور بودن از عمق وقایع و رویه هایی است که غیر مترقبه و غیر منتظره بودن آن را هر کنشگر سیاسی باید متوجه باشد.

ما در جامعه اسلامی باید از تجربه رهبران دینی درس بگیریم که: «خیر الامور اوسطها.»

اهورایی کردن شهردار فعلی و اهریمن دانستن شهردار سابق و ایجاد فضای دو قطبی کاذب جز ایجاد بی اعتمادی ، نارضایتی، کینه و خصومت کمکی به پیشرفت شهر نمی کند.

حال که تدبیر یا تقدیر بر این شد که شهردار فعلی جایگزین شهردار قبلی شود، نباید در هر محفل و مجلسی، از شیوه های غیر متعارف و غیر بهداشتی برای اثبات خود و دفاع از عملکرد ها استفاده کرد.

فرار از پاسخگویی، شفاف نبودن، غرور و عجب و خود بزرگ بینی ، قدیس سازی ، عدم کنترل و نظارت اجتماعی، عدم احترام به افکار عمومی و تجربه های دیگران و داشتن افکار بلند پروازانه و قشری گری از مهم ترین آفات یک مدیر در جامعه کنونی است. فرقی نمی کند این مدیر جوان باشد یا میان سال و یا با تجربه،یا اصلاح طلب باشد یا اصول گرا.

متاسفانه در سال های اخیر ناشکیبائی و بی حرمتی در برخی از حوزه ها باب شده است و فضای سیاسی ناسالم امروز کشور به شهر ها هم سرایت کرده است که ناشی از زیاده خواهی، قدرت طلبی و رفتار های یک جانبه گرایی است.

در شرایطی که در آستانه انتخابات شورا قرار داریم ضروری است که مسئولان امور انتخابات به ویژه دستگاه های نظارتی دقت کنند امکانات و منابع شهرداری و یا برخی از تریبون هایی که از بودجه شهروندان و دولت تامین می شود، در اختیار کاندیداهای خاص قرار داده نشود، چرا که استفاده از این فرصت ها، نظیر اتفاقاتی که چند روز قبل در شهر ساری و دیگر شهر های مازندران روی داد -که شائبه انتخاباتی دارد- اگر چه هدف خیر خواهانه و مثبت است،روش نامناسب و ناراست می باشد.

شکل گیری و دامن زدن به فضای سیاسی آلوده قطعا خلاف قانون، خلاف شرع و خلاف اخلاق است و هر کس ( فرد یا گروه) که ادعای یک حرکتی می کند باید خودش را ملتزم به اخلاق و اعتدال و ادب بداند.

برخی از بی صداقتی ها ، پرده دری ها ، ریاکاری ها و مسائل درحوزه سیاست شهری و امور اجتماعی در حال روی دادن است که قطعا مردم قضاوت خواهند کرد چرا که گذشت زمان برخی از حقایق را نشان خواهد داد.

ایمیل نویسنده: (h.barzegar52@gmail.com)