دره ها،کوه ها،زنبق ها
همسرایان آب و صنوبر و بلبل
سال ها پیش من این جا شبی را به صبح رسانده بودم

بالای رود
بازی باد و دامن گشوده بی بید
آرایش محرمانه اردی بهشت

ختمی های خزانی
خواب آرام اردی بهشت را به یاد می آورند
فقط باد مزاحم است

هر کجا
گل سرخی می روید
همان جا زادگاه من است

نه برای باد و نه برای زمستان
می روید هر کجا که باشد
بنفشه ی کوهی

چنان می خواند
که انگار هزار اردی بهشت دوباره را خواهد دید
بلبل سرمست کوکنار

همراه با سوسن ها
آیندگان آیا
ما را در جامه های روشن به یاد خواهند آورد؟

بوی ریحان تازه می آید
بید هفت بهاره ی بالای رود
از پس نمبار آرام عصرگاهی

شعر از:سید علی صالحی

عکس از:دکتر علی رمضانی پاچی