مازندنومه، مهیار کمانگری: یکی از اركان هاي روابط عمومی امروزي، مبحث فرهنگی است. اگر ساختار روابط عمومی یک دستگاه را مباحث ارتباطي، تبلیغی، قرهنگی بدانیم، درمی یابیم که حداقل 3/1 عملکرد این حوزه مرتبط با مباحث فرهنگی است.

 حال سؤالی که پیش می آید این است که روابط عمومی های دستگاه های اجرایی چقدر در این حوزه فعال بوده اند؟

چه تعریف جامعی از فعالیت های فرهنگی روابط عمومی وجود دارد که کارگزاران به استناد آن ، راه پیش رو را طی طریق کند؟

 مدیران ارشد سازمان در حوزه فرهنگی برای خود چه تعریفی نموده اند و از مدير روابط عمومي خود چه انتظاراتی دارند؟

بااین سؤالات پی به اهمیت این رابطه می بریم که فرهنگ و ارتباطات اجزای لاینفک عملکردی یک سازمان است.

 دانشمندان عرصه ارتباطات با ايجاد کردن واژه فرهنگ سازمانی ، دریچه ای جدید را در دایره عملکرد روابط عمومی شكل داده اند که نقش مهمی را بر عهده روابط عمومی گذارده است.

 آنچه مصوراست ، پرداخت به مباحث جاری فرهنگی در سازمان ها سابقه ای دیرین دارد، اما تبیین فرهنگ سازمانی ، آیتمی جدید است که متأسفانه کمتر به آن پرداخته شده است.

 فرهنگ سازمانی از نوع پوشش کارکنان تا شعار و اهداف کلان و میزان وفاداری را دربرمی گیرد، حال مدیر روابط عمومی در تدوین و احیای آن چه میزان مؤثر است، امری است که نسبی تلقی می شود.

 فرهنگ سازمانی شاخصه و الگوی نظام مندی است که سبب ارتقای دستگاه اجرایی در تمایی حوزه ها می شود که خواه-ناخواه، زمینه ساز نهادینه شدنش با روابط عمومی است.

 این هنر روابط عمومی است که باتوجه به ابزارهایی که در اختیار دارد بستری فراهم سازد تا کارکنان ضمن رضایت مندی از کار خود، رغبت بیشتری برای ارائه خدمات به مخاطبان و مراجعان سازمان داشته باشند.

فرهنگ سازمانی سبب اتحاد و همدلی کارکنان یک سازمان در به حرکت در آوردن چرخ های آن می شود که نقطه اتکا این محور روابط عمومی است.

 کارگزار روابط عمومی است که با موقعیت سنجی و شناسایی چالشهای پیش رو ، به صورت غیرمستقیم هدایت جریان فکری و عملکردی کارکنان را جهت بهینه سازی و چابک سازی ارائه خدمات بر عهده دارد و این امر میسر نمی شود جز با ایجاد رابطه دوسویه؛ به نحوی که مخاطبان درون و برون سازمان با اعتماد به صداقت روابط عمومی بستر تعامل و رفع کاستی ها را فراهم کنند.

ایمیل نویسنده: (www.mtkinfo50@yahoo.com)