مازندنومه؛ عباسعلی کوشکی، روزنامه نگار: صبح روز پنجشنبه گذشته شاهد برگزاري جشن بزرگ كارگران شهرداري ساري در سالن باشگاه فرهنگيان اين شهر بوديم. اين مراسم به همت شهردار و شوراي اسلامي كار كارگران شهرداري به پاس گرامي داشت هفته كارگر و تجليل و قدرشناسي از كارگران زحمتكش و خدوم شهرداري برگزار شد.

از همان ابتداي ورود به سالن شور و شعف كارگران و لبخند رضايت آنان فضاي سالن را دلنشين و پرنشاط كرده بود. البته شاهد حاشیه هایی نیزبودیم؛ از جمله این که هنگام ورود شهردار به سالن فرياد«عبوري، عبوري دوستت داريم و...» را از سوي كارگراني شنیدیم كه مي خواستند بدين وسيله رضايت قلبي و حس قدرشناسي خود را نسبت به او ابراز دارند و حق هم همين بود.

شهردار در سخنان خود خطاب به مديران بخش هاي مختلف شهرداري تاكيد کرد که در اسرع وقت نسبت به پذیرش سريع درخواست هاي قانوني و برحق كارگران اقدام کنند و در مقام تجليل از اين قشر زحمتكش به فرمايش رسول اكرم، حضرت محمد(ص) اشاره نمود و گفت: «من بر دستان كارگر بوسه مي زنم .»

عبوري براي قدرشناسي از زحمات كارگران سنگ تمام گذاشت و اعلام کرد به هريك از كارگران شريف و زحمتكش، مبلغ 400 هزار تومان به عنوان پاداش پرداخت شود.

اين تشويق يكپارچه و صادقانه كارگران حاضر در سالن، به زعم مجري برنامه كه تنها وظيفه اش اعلام برنامه هاي مراسم و معرفي سخنرانان بود، خوش نيامد و با زبان اعتراض، حركت زيباي قدرشناسي كارگران را مورد انتقاد قرار داد.

حاشيه دوم و بحث برانگيز مراسم آن بود كه محمدی كيادهي - مشاور عالي شهردار- طي سخنان خود از گزينش و معرفي خانم راحله حاجيان – یکی ازكاركنان شهرداري- به عنوان كارگر زن نمونه از سوي خانه كارگر استان و اداره كل تعاون، كار و رفاه اجتماعي مازندران خبر داد و اين انتخاب را مايه افتخار كاركنان شهرداري دانست .

در اينجا نيز آقاي مجري كه نمي دانم به چه دليل به جاي خرسندي از اين موفقيت، برآشفته شد، پس از خاتمه سخنان آقاي كيادهي، پشت تريبون قرار گرفت و گفت: برخي از پهن كردن سفره شام و ناهار و خرج كردن و توسل به اين و آن به عنوان نمونه معرفي مي شوند و اين نمونه شدن ها ارزشي ندارد!

آري اين سخنان نادرست جناب مجري، كام شيرين حضار را تلخ كرد و زمزمه اعتراض آنان بلند شد .

امروز تلاش ارزنده آقاي عبوري در جاي جاي اين شهر چنان نمايان است كه هر شهروند وقتي شهردار را در كنار خود مي بيند بي اختيار زبان به قدرشناسي و تحسين و تجليل مي گشايد؛ چرا كه اين مردم ديروز و امروز ساري را مي بينند و منصفانه مقايسه مي كنند و قدر زحمات و تلاش هاي شهرداري را كه عاشق خدمت به شهر و شهروندانش است، مي دانند و سپاس مي گويند .

اما در مورد خانم حاجيان؛ اگر من جاي مجری برنامه بودم فرياد مي زدم که ایشان  شايستگي آن را دارد كه به عنوان يكي از بانوان شاخص و فعال كشور معرفي شود، چراكه كارنامه درخشان سوابق خدمات وي در هر پست و سمت و مسئوليتي كه بوده نشان از عشق به خدمت و پايبندي به نظام دارد.

مجری برنامه با اين بيان خود، نه تنها این بانوی نمونه، كه  تشخيص و درك خانه كارگر استان و اداره كل تعاون، كار و رفاه اجتماعي استان مازندران كه وظيفه و رسالت انتخاب و معرفي نمونه ها را بر اساس آگاهي و شناخت كامل از سوابق و پيشينه خدمتي آنها عهده دار بوده اند، زیر سئوال برده است. البته همزمان از ده بانوي ديگر نيز در سطح استان  به عنوان  زن نمونه  كارگري تجليل شد.

از اطاله بحث می كاهم و اين مطلب را با اين كلام به پایان می برم که: در خانه اگر كسي هست، يك حرف بس است.