مازندنومه؛ سرویس سیاسی، محمد اصغری، دانشجوی دکتری حقوق، علوم و تکنولوژی دانشگاه تورین: شروع فعالیت رییس جدید دانشگاه مازندران به طور رسمی بعد از تعطیلات عید کلید خورد. اتفافی که واکنشی صفر و صدی را در پی داشت. عده ای با اشاره به نقش دکتر فخرالدین اصغری آقمشهدی به عنوان مسئول ستاد استادان حامیان مهندس میرحسین موسوی، او را بالکل فاقد چنین صلاحیتی تشخیص دادند که سکاندار بزرگترین مرکز آموزشی و فرهنگی شمال کشور شود.  در مقابل عده ای با این مدعا که کاندیدای مذکورنامزد مورد تایید نظام بوده و صرف حمایت نمی تواند نافی چیزی باشد، اساسا چنین بحث هایی را سالبه به انتفاع موضوع فرض کردند.

 اما در دانشگاه مازندران در این مدت چه گذشت که چنین هجمه هایی کماکان ادامه دارد که در آخرین مورد یک وبسایت شمالی به نقل از روزنامه "کیهان" دکتر اصغری -رئیس دانشگاه مازندران- را سابقه دار تغییرات دانست که در مدت سه ماه، نزدیک به سی مدیر و معاون را عوض کرده است. با این مقدمه  به بررسی گوشه ای از اتفاقات حادث شده در دانشگاه مازندران در مدت زمان اخیر،تنها دردو محور نحوه انتخاب و تغییرات مدیریتی می پردازیم.

1.    نحوه انتخاب دکتر اصغری به عنوان رئیس دانشگاه مازندران

حساسیت بالای تغییر مدیریتی در دانشگاه های دولتی و حواشی آن، وزارت علوم را بر آن داشت تا طرحی را برای انتخاب روسای دانشگاه‌ها ارائه کند که بر اساس آن مسئولیت تعیین رییس دانشگاه ها بر عهده هیئت های اعزامی وزیر خواهد بود تا پس از بررسی نظرات دانشگاهیان، به یک جمع بندی پیرامون جو عمومی دانشگاه در رابطه با لزوم تغییر و در رابطه با گزینه جایگزین دست یابند.

 در این مورد عده ای از ابتدا منکر کارایی چنین اقداماتی شدند و آن را نمایشی خواندند، حال آنکه  اعضای هیئت علمی به عنوان مهم‌ترین ذی‌نفع‌های دانشگاه حق دارند که در انتخاب روسای دانشگاه مشارکت کنند و این موضوع تنها به انتخاب روسای دانشگاه متمرکز نمی‌شود بلکه در کل نظام سیاستگذاری و تصمیم‌گیری دانشگاها اعضای هیئت علمی باید مشارکت گسترده‌ای را داشته باشند . لذا استادان دانشگاه مازندران در یک اقدام کم نظیر اکثریت آنان با معرفی لیست دو نفره ای به هیئت اعزامی وزارت علوم راسا خواهان انتخاب دکتر علی کریمی مله - اصلاح طلب خوشنام و عضو هیئت علمی دانشگاه مازندران- شدند و دکتر اصغری آقمشهدی نیز به عنوان اولویت دوم مطرح شد.

 در این بین استادان دیگری نیز با تکاپو به عنوان یک  اقلیت عددی در مقابل گروه اول صف کشی کرده و خواهان ریاست برای دکتر صالحی عمران استاد رشته مدیریت شدند.
 
متاسفانه دانشگاه مازندران علی رغم پیگیری های مکرر از نعمت حضور دکتر کریمی مله محروم شد و قرعه نام به نام دکتر فخرالدین اصغری آقمشهدی -روحانی حقوقدان- رسید .

 پس با تفاسیر فوق نفس انتخاب ایشان بر خلاف تمامی روسای سابق که با توصیه پسر یا آشنایان صورت می گرفت در روندی دموکراتیک و مبتنی بر خرد جمعی حاصل شد ، اتفاقی که از دانشگاه به عنوان مرکز ثقل نخبگان جامعه همواره باید انتظار داشت. چنین انتخابی بدین شکل یقینا نوید دهنده اتفاقات مثبتی است که در قسمت بعد بدان اشاره می شود.

2.    در باب تغییرات فراوان

در تمامی انتقادات از عملکرد رییس دانشگاه مازندران، نقطه ثقل انتقادات تغییرات فراوان بوده است.  حقیقت امر از دیدگاه نگارنده این مورد است که حجم تغییرات انجام شده (که هنوز کافی نیست) تنها واکنشی است به روی کارآمدن  اکثریت مدیران اتوبوسی بدون بلیطی که در دولت احمدی نژاد  وارد عرصه های مدیریت شده بودند و با روی کار آمدن دولت جدید در نوبت پیاده شدن در ایستگاه اصغری قرار گرفته اند که با توجه به منطق حقوقی رئیس جدید که بدون بلیط سوار شدن را طبیعتا بر نمی تابد امری طبیعی جلوه می نماید.

 متاسفانه و یا شاید خوشبختانه در بسیاری از موارد، بنا بر آموزه های اخلاقی امکان بازگویی چرایی تغییر نیست و تنها به تغییر بسنده می شود.

در این میان نکته ای که مغفول مانده نحوه تغییر روسای دانشکده هاست که به نظر بنده عدم انعکاس این مورد از موارد ضعف روابط عمومی دانشگاه مازندران به حساب می آید.

در اقدامی بسیار مبارک در تعیین روسای دانشکده ها صرف نظر از تفکر سیاسی استادان، رییس دانشکده را با رای مستقیم خود انتخاب می کنند که باعث نشاط سیاسی در دانشگاه شده است و به عنوان مثال علی رغم اینکه در دانشکده ریاضی توصیه بعضی نزدیکان رئیس دانشگاه بر این بوده است که انتخابات برگزار نشود و انتصاب رئیس صورت گیرد، ریاست دانشگاه زیر بار نمی رود و رئیس سابق دانشکده که از منتصبان دکتر احمد پور بوده است به دلیل محبوب بودن و داشتن آرای بالا برای یک دوره دیگر به خدمت ادامه خواهد داد.

 در دانشکده های دیگر نیز نظیر تربیت بدنی و اقتصاد و علوم اداری و علوم انسانی و اجتماعی تماما انتخابات صورت گرفته و چنین امری در هیچ دانشگاهی بدین صورت سابقه نداشته که روسا با رای مستقیم انتخاب شوند.

در رابطه با تغییر در دانشکده اقتصاد و علوم اداری بسیاری از وبسایت ها با تیتر "داس اصغری، جعفری صمیمی را درو کرد" به انتقاد شدید از برکناری پروفسور صمیمی پرداختند.

باید به این دوستان خاطر نشان کرد در اینکه شخصیت علمی جناب صمیمی بسیار بالاست شکی نیست ولی ایشان در دوره مسئولیت گوبا نتوانسته همکاران و استادان را اقناع نماید که مدیریت کارآمد داشته و نتیجه این می شود که سمتش را به دکتر محمد تفی گیلک حکیم آبادی، دانشیار اقتصاد با اختلاف ده رای واگذار کند.
 
از موارد مثبت دیگر تغییرات انتخاب فردی همچون دکتر محسنی به عنوان مسئول حراست طبیعتا تنش های موجود در دانشگاه مازندران را کمتر خواهد کرد. حضور فردی با مدرک دکتری و عضو هیئت علمی بودنشان اتفاقی در ابتدای امر مبارک است که در دراز مدت می تواند حراست بیشتر از یک نیروی کنترل کننده - برخوردی به یک نیروی فرهنگی-توصیه ای تبدیل شود.

در انتها با اذعان به این نکته که تغییر مدیران حق مدیر جدید است، باید خاطرنشان ساخت این تفویض اختیار از جانب ریاست دانشگاه به استادان به عنوان متولیان امر آموزش و پژوهش برای انتخاب مدیران خود با آرای مستقیم، اتفاق مبارکی است که امیدواریم در تمام دانشگاه ها الگو شود.

 انتخاب معاونانی با سابقه درخشان اداری و تشکیل شورای مشورتی دانشگاه مازندران و عضویت استادان خوشنامی چون دکتر شارع پور و خصالی و ... در آن نیز نوید نظارت مستمر مجموعه مدیریتی دانشگاه بر مجموعه میانی است.

امید است دانشگاه مازندران به عنوان دانشگاه مادر استان مازندران در چهار سال اول دولت تدبیر و امید بتواند علی رغم وجود سنگ اندازی های فراوان به جایگاهی والا آن گونه که شایسته آن است، برسد.

حضور شخص رییس دانشگاه در مراسمی نظیر شب شعر دانشجویی و برنامه های دانشجویی  و گفتگوی  بی واسطه با دانشجویان از دیگر تغییرا ت فرهنگی محسوس است که نشان دهنده این است طرز فکر مدیریت فرهنگی دانشگاه مازندران با درایت دکتر محمود دیانی ، مدیران دانشگاه و دانشجویان را در عرض یکدیگر می بیند و نه در طول هم که نوید بخش دورانی خوش برای دانشجویان خواهد بود.

آنچه که به طور خلاصه در دانشگاه مازندران رخ داده، وزیدن نسیم تدبیر و رویش امید است که متاسفانه هنوز در بسیاری از ادارات و مراکز اصلی تصمیم گیری علی الخصوص در مرکز استان خبری از آن نیست.

هنوز فرمانداری مرکز استان مازندران و چند فرمانداری و اداره کل،همچون دژ محکمی در اختیار کسانی است که با نام بهار خزان را هشت سال بر مردم تحمیل کردند.

به امید امتداد رویش امید در همه ارکان اداری و پیاده کردن کسانی که هشت سال بدون بلیط تنها سواره بودند و مردم پیاده. . .