مازندنومه؛ سرویس سیاسی، محمد اسماعیل بخشی سورکی: روایت كنند از حكیم یونانی ارسطو پرسیده شد: "بهترین سخن كدام است؟ " گفت: "آنچه موافق عقل باشد. " گفتند: "پس از آن چیست؟ " گفت: "سخنی كه شنونده بپذیرد. " گفتند: "پس از آن چیست؟ " گفت: "سخنی كه از عاقبت آن اطمینان داشته باشیم كه زیانی متوجه ما نخواهد ساخت. " گفتند: "پس از آن چیست؟ " گفت: "اگر سخن، یكی از این شرایط را نداشته باشد، از صدای چهارپایان است ")حسین دیلمی، حكایت و حكمت، قم، راه قرآن، 1382، ص 71)

نشست هم اندیشی شب گذشته مقام ارشد استان با مدیران نشریات،سایت ها و رسانه های مجازی حاشیه هایی داشت که به دور از هر گونه بی حرمتی به شخص خاصی باید عرض شود پتانسیل حقیقی داشته ها و اطلاعات صاحبان تریبون استان را به خوبی نشان داد.

گرچه عنان اداره جلسه یکی از شگردهای مدیریتی هر مدیری است و باید اعتراف کرد که مجموعه روابط عمومی استانداری مازندران، در این امر چندان موفق نبودند، اما از جمع فرهنگی و نخبه های رسانه ای استان نیز انتظاری بیش از این می رفت.

سخن گفتن ابزار ارتباط انسان ها است و البته هر سخن را نیز جایگاهی است که رعایت نکردن شئون آن و همچنین در نظر نگرفتن شخصیت مخاطبی که روی سخن با اوست، قطعا تکدر خاطر طرفین را فراهم خواهد آورد و بنا به گفته معصوم(ع) چه بسا دشمنی ها و کینه ها که با سخنی نابجا شکل می گیرد و با سکوتی به موقع یا سخنی منطقی برطرف می شود.

نگارنده در اکثر جلسات تاثیرگذار دولت تدبیر و امید در استان مازندران به عنوان عنصر خبر رسان حضور دارد و در طول این مدت شاید یکی از سخت ترین شرایط سخن گفتن با مسئولان ارشد یک استان را شب گذشته در کلام برخی از همکاران به اصطلاح منتقد مشاهده کردم.

نویسنده بر این اعتقاد است نشستی که می توانست با بیان بسیاری از مسایل کلان استان، مشورت، توصیه و همراهی، خروجی بسیار بهتری داشته باشد، تبدیل به یک جلسه پرسش و پاسخ سطح پایین شد که بعضا با درگیری های لفظی برخی فعالان ناکام در انتخابات 24 خرداد ماه گذشته همراه بود.(البته تعدادی از مدیران رسانه های استان، پرسش ها و مطالب به نسبت مهمی را نیز مطرح کردند که در میان هیاهو و جنجال عده ای، مغفول ماند.)

با احترام برای همه عزیزان ارزشمندی که در جلسه مذکور حضور داشتند، مبارزه طلبی و فریاد کشیدن میان سخنان استاندار یا معاون او را-آن هم از سوی به اصطلاح صاحبان برخی تریبون و رسانه استانی-  شایسته و زیبا نمی بینیم و این روش اعتراض به پاسخگویی یک مدیر ارشد استان را نکوهش می کنیم.

در دولت گذشته که منتقد برخی سیاست های آن بودیم و هستیم، خبرنگاران ما اگر پرسش یا نقدی را مطرح می کردند، جوانب مصلحت و اخلاق و احترام را رعایت می کردند و این گونه نبود که از روی منفعت شخصی و یا سرخوردگی اجتماعی ناشی از شکست در انتخابات یا هر چیز دیگری، در جلسه ای رسمی داد و هوار راه بیندازند!

ما نیز به زمان برپایی این جلسه، شیوه اجرای آن، سیستم روابط عمومی و ارتباط نهاد دولت در استان با رسانه ها و مسایلی از این دست نقدهایی جدی داریم و اتفاقا همان شب نیز آمادگی داشتیم این مسایل را بیان کنیم، ولی ترجیح دادیم انتقادهای مان را برای وقتی دیگر نگه داریم و زمان مان را در اختیار سایر همکاران که گله گذاری ها و ابهاماتی در ذهن دارند، قرار دهیم.

نویسنده در پی حمایت بی قید و شرط از مسئول خاصی نیست اما اینکه ما بهای خدمت را با ناسپاسی بخواهیم پرداخت کنیم، دیگر امنیت هیچ مسئولی در استان تامین نخواهد شد و قطعا چشم انداز توسعه استان نیز همانگونه که تاکنون مغفول مانده، از این پس نیز مورد غفلت واقع خواهد شد.

گاهی سکوت هم نشانه اعتراض و انتقاد است و فریاد کشیدن و داد و قال کردن هنر یک رسانه نیست. در مجلس وقتی نماینده ای مهلت صحبت او تمام می شود و مطالبش باقی می ماند، ناطق بیان می دارد که سایر مطالب را در اختیار رسانه ها قرار می دهد، این جا هم اگر به دلیل کمبود وقت، فرصت اظهارنظر به رسانه ای داد ه نشد می توانست مطالب را در مطبوعه یا سایت خود انتشار دهد.

امیدواریم که ظرفیت رسانه ای استان با مطالعات و واقع نگری بیشتر و به دور از جزم اندیشی و پوپولیسم و لمپنیسم مطبوعاتی در راستای احیای ظرفیت ها و احصاء مشکلات استان تغییر جهت یابد و هر چه می نویسیم و می پراکنیم، منصفانه و همراه با متانت و اخلاق و ادب باشد.