مهين دخت مصباح:اكبر گنجي درآستانه بيهوشى است و جهانى نگران از دست رفتن جان او. اتحاديه اروپا، كاخ سفيد آمريكا، سازمان ديده بان حقوق بشرو گزارشگران بدون مرز، وكلاى بدون مرز و بسيارى آزاديخواهان منفرد، پي گير وضعيت او و حامى ازادى بدون قيد و شرط او هستند. در ايران نيز بيانيه هايي با امضاى شخصيت ها و فعالان اجتماعي فرهنگي در پشتيبانى از گنجى منتشر شده و مي شوند. از آن جمله است نامه سرگشاده اى كه اساتيد دانشگاه هاى ايران خطاب به كوفى عنان نوشته اند. دكتر داود هرميداس باوند كه امضايش در اين نامه سرگشاده است، در مصاحبه با دويچه وله به توضيح بيشتر انگيزه ها و اميدهاى نويسندگان اين نامه مى پردازد.

م. م : آقای دکتر باوند، اكبر گنجی الان در وضعیت بسیار نامساعدی به سر می برد و تلاش های جهانی واقعا تحسین برانگیز است. اما چرا پی گیری مسئله ی ایشان در داخل منحصر به جامعه روشنفکری است؟

دکترهرميداس باوند: برای این که جامعه روشنفکری جایگاهی در نظام موجود ندارد، بلکه نقش انتقاد و چالش گرایی را در پیش گرفته است. روشنفكران جزو تنها گروه هايى هستند که در مقام ارزیابی تعاملات حکومتی براساس اصول و ارزش های قبول شده ی جهانی و داخلی اند.

م.م : نامه ای که خطاب به كوفى عنان است و امضای شما نيز در آن بچشم مي خورد، حاوی چه انتظار مشخصی ست؟

دکترهرميداس باوند: انتظار ما این است که بسیاری از کشورها من جمله ایران به اعلامیه ی جهانی حقوق بشر، به میثاقین ملحق شده و به تصویب مجلس رسیده، بخصوص میثاقینى که جزو کنوانسیون های چند جانبه ی بین المللی اند، وفادار بمانند. سازمان ها، نهادها و شخصیت های مسئول در ایران و در هر کشوری که ملحق شده اند، مکلف به رعايت حقوق بشر و آزادي هاى اساسى اند. وقتی آزادی ها دچار نقض فاحش بشوند و ارجاع این نارسایی ها در مراجع داخلی ره بجایی نبرد، به ناچار ما متوسل به سازمان های بین المللی مربوطه و كميسيون حقوق بشر سازمان ملل ميشويم. سازمان ملل متحد مسئولیت ويژه دراین مورد دارد. دبیر کل نماینده ی جامعه ی بشری است و جلب توجه دبیرکل برای رسیدگی به این بحران طبيعى است.

م.م : آقای دکتر باوند، انتظار خانواده های زندانیان سیاسی و به طور کلی آزادی خواهان در ایران این است که نیروهای اهل تفکر و شخصیت های دانشگاهی و مدنی فعالیت خودشان منحصر به زندانی خاصی نکنند. آیا با تحرکی که اخیرا بين شخصيت هاى مختلف از جمله اساتيد دانشگاه ايجاد شده، امید این می رود که مسئله ی فعالیت برای آزادی زندانیان سیاسی عمومیت پیدا بکند؟

دکتر هرميداس باوند: ببینید، قبلا عمومیت پیدا کرده است. اعلامیه هایی که ۵۶۵ یا ۶۱۵ امضا داشت و به نظراساتید دانشگاه، حقوقدانان و فعالان سیاسی رسیده بود تاکید خاصی بر آزادی زندانیان سیاسی و به طور کلی شرایط لازم برای تحقق حقوق بشر و آزادی های اساسی كرده بود. منتها در این مورد، چون مسئله ی زندگانی و حیات آقای گنجی در آستانه ی خطرست ،جنبه ی فوتی و فوری مسئله ایجاب کرد تاکید خاص بر وضعیت ويژه ی ایشان بشود. خطاب قرار دادن آقاى كوفى عنان نيز به اين معناست كه ايشان کافی ست با فرستادن پیامی نظر و درخواست خودش را به عنوان دبیرکل سازمان ملل، به عنوان این که از جمله هدف های سازمان ملل متحد نه تنها حفظ صلح و امنیت بین کشورهاست، بلکه حفظ صلح و امنیت در درون کشورها هم هست، مداخله كنند. وقتی ما مواجه با نقض فاحش حقوق بشر می شویم مي دانيم که دخالت هاى انسان دوستانه سازمان ملل یا دخالت های حمایت از مبانی ارزش های انسانی وقتی که انسان ها در مظان جنایت علیه بشریت یا جنایات جمعی قرار می گيرند، جايز است. امروزه صلاحیت شورای امنیت تنها مسئله ی حفظ صلح و امنیت بین کشورها نیست، بلکه صلاحیت های جدیدی احراز کرده است، دخالت در شرایطی است که در كشورى مواجهه با نقض فاحش حقوق بشر صورت مي گيرد.

م.م: با توجه به این که فرمانده جدید نیروی انتظامی گفته تظاهرکنندگان به نفع آقای گنجی را نوازش جزيی داده ايم، آیا این احتمال وجود ندارد که امضاکنندگان بیانیه های حمایتی را هم بطور جزيی بنوازند؟

دکترهرميداس باوند: وقتی شما یک حرکت انسانی، موجه و محقی را پیش می گیرید، در هرحال پیامدها و فرآیندهای آن را هم باید به جان خرید. در تمام جوامع برای نیل به دمکراسی، حقوق بشر و آزادی های اساسی و حکومت قانون همواره هزینه هایی پرداخت شده است. اين راه را دگر انديشان و روشنفكران جامعه ايرانى با پذيرش هزينه هاى احتمالى اش در پيش گرفته اند.