سرانجام روز یکشنبه مجید رمضانی کشتی گیر 84 کیلویی نوشهری خط خوردنش از تیم ملی را تحمل نکرد و در حالی که از مربیان تیم ملی خواسته می شود تا دلیل منطقی خود بابت گرفتن این تصمیم را بگویند با شنیدن جواب سربالا طاقتش تمام می شود و با عصبانیت اردوی تیم ملی را ترک می کند. او به قدری عصبانی بوده که در اتوبان یادگار اما تصادف می کند. رمضانی همراه اسحاق سالاری فر به نوشهر بازگشته است و این روزها با انگیزه ای متفاوت تمرین می کند:

با کسی دعوا نکردم، حالا مانده تا حرف هایم را بزنم. من جواب این حق خوری را می دهم و تلافی می کنم. دیگر هیچ چیز برایم مهم نیست. شاید تصمیمی که در سر دارم چندان منطقی نباشد اما نمی خواهم از حرفم رو برگردانم. در این چند روز هم که اردو بودم سعی کردم دلیل قانع کننده ای پیدا کنم. با حسام الدین جعفری حرف زدم. بنا را که در این مدت ندیدیم. اتفاقا یکسری از نوشهری ها آمده بودند اردو تا با او صحبت کنند اما او تا آن ها را دید، اردو را ترک کرد.

* با حسن بابک صحبت نکردی؟

من همیشه طرف حسابم حسن بابک بوده. انتظار داشتم او از من دفاع کند اما نمی دانم در جلسه کمیته فنی چه گذشت که این تصمیمات گرفته شد. من مطمئن هستم که بنا نقش مهمی داشته است. حق هم دارد اگر من، توکلی و محمدی می رفتیم رقابت های جهانی و مدال می گرفتیم به نام بنا که نوشته نمی شد اما حالا که شاگردان او در اردو هستند اگر مدالی هم بگیرند همه به اسم او نوشته می شود

* مربیان می گفتند آماده نیستی و به همین خاطر خط خوردی؟

واقعا از این موضوع خنده ام می گیرد. هر گاه در اردو مصدوم می شدم همین آقایی که حالا کنارم گذاشته است می گفت تو با این هوشی که داری تمرین هم نکنی می توانی همه 84 کیلویی ها را ببری. بارها از من تعریف کرده بود. مصدوم هم نبودم که بخواهند چنین دلیلی را مطرح کنند. من در تست آمادگی جسمانی چهارم شدم

* واکنش همشهریانت چه بود؟

اگر هم خودم بخواهم نسبت به این قضیه بی خیال شوم نوشهری ها ول کن نیستند. من نمی توانم جلوی آن ها را بگیرم. این کار از اراده من خارج است. برای شخص من دیگر رفتن به مسابقات جهانی مهم نیست. حتما حکمتی بوده است. اما می خواهم بگویم که حق ما را خوردند

* به هر حال به جای تو هم یک مازندرانی انتخاب شده، قاسم رضایی از آمل!

اگر او هم استانی ام نبود راحت تر می توانستم در مورد او حرف بزنم. من کاری به شخص او ندارم. اگر مردم نوشهر تا حدودی کوتاه آمدند به این دلیل است که قاسم رضایی مازندرانی است. برای من جالب است که اطلاعات بنا نسبت به وضعیت من چقدر پایین است. او گفته که مجید رمضانی پنج سال قبل فقط یک مدال طلای جوانان آزاد دارد او نمی داند که من در فرنگی هم مدال دارم

* به هر حال در تیم ملی جوان گرایی شده و همین هم می تواند نکته مثبتی باشد؟

چطور زمانی که من 17 ساله بودم و در وزن 69 کیلوگرم در جام تختی دوم شدم دوباره برایم مسابقه انتخابی گذاشتند؟ بعد هم که همه را بردم گفتند که هنوز بچه ای و در آخر هم من را فرستادند مسابقات آسیایی. مگر ما این راه ها را نرفتیم. مگر آن ها با ما چه فرقی دارند. اگر من بی تعصب بودم همان چهار سال پیش که ازبک ها برای این که به کشتی گیرشان ببازم مبلغ 50 هزار دلار پیشنهاد دادند قبول می کردم. بروید از امیر خادم و چمن گلی بپرسید. من به خاطر کشورم این کار را نکردم

* و صحبت های پایانی!

من کینه ای نیستم ولی مطمئن باشید عاقبت کاری که بنا با من و دیگر کشتی گیران کرد خیلی بد خواهد بود. به بابک گفتم به بنا بگوید که مجید می تواند از حق خودش بگذرد اما کسان دیگری هستند که از حق من نمی گذرند. متاسفم که با دلایلی بچه گانه ما را کنار گذاشتند. به ما انگ زدند که در اردو شوخی می کنیم در حالی که فضای اردو برای همه شاد بود.