در جاده فيروزكوه پس از طى حدود دو ساعت و چهل و پنج دقيقه در ۱۸ كيلومترى سوادكوه روستايى قديمى به نام آلاشت وجود دارد كه لقب بهشت گمشده به آن داده مى شود. اين روستا كه در منطقه كوهستانى و جنگلى قرار دارد در سلسله جبال البرز مركزى واقع است و رشته كوه هاى اطراف چون ديوار از اين روستاى زيبا و تميز محافظت مى كند. آلاشت در زبان محلى به معنى آشيانه عقاب است و هنوز برفراز اين منطقه عقاب هاى بسيارى پرواز مى كنند. از سوى ديگر در اين تپه مكانى وجود دارد كه به تپه ستايش معروف است. آلاشت روستايى بسيار زيبا با تعداد كمى خانوار است و نكته مهم در اين روستا زن محورى است. زنان محور اصلى معيشتى در اين روستا هستند. از نكات جالب و مهم در اين روستاى زيبا و قديمى پاكيزگى كوچه هاى سنگى آن است.

 در ورود به  آلاشت خانه هاى خشتى با سقف هاى تخته پوش نگاه هر بيننده اى را به خود جلب مى كند، ضمن آنكه مهمان نوازى مردم اين روستا نيز از ديگر ويژگى هاى آن است. آلاشت يكى از روستا هايى است كه در زمان رضاخان به آن بسيار رسيدگى شد و دليل آن تولد وى در اين روستا است. خانه پدرى رضاخان كه در حال حاضر به عنوان كتابخانه براى استفاده مردم روستا تغيير كاربرى داده، چندان وضعيت مناسبى ندارد و بخشى از اين خانه در حال فرو ريختن است. آب آشاميدنى روستاى آلاشت از چشمه «هرى خامه» تامين مى شود كه به گفته اهالى خاصيت دارويى دارد.

 از ديگر جاذبه هاى اين روستا گياهان دارويى متنوع آن است. در اين منطقه در زمان بهار بسيارى از افراد سالخورده به اطراف روستا رفته و به جمع آورى انواع گياهان دارويى مشغول مى شوند. هنگامى كه در اين روستا قدم مى زنيد بايد مراقب باشيد با شخصى كه از روبه رو مى آيد برخورد نكنيد و همين امر سبب صميميت مردم اين روستا است، كوچه هاى باريك باعث مى شود تا مردم هر بار كه در آن عبور مى كنند حال و احوالپرسى كنند. اين روستا از محله هاى مختلفى تشكيل شده كه هر منطقه نام خاصى دارد و بيشتر اهالى در ادامه نام خانوادگى، نام محله شان نيز ثبت شده است.(sharghnewspaper)