مكرمه قنبرى بانوى بزرگى بود كه در خانه كوچكى در روستاى دريكنده بابل زندگى كرد، رنج برد، نقاشى كرد و در ۲ آبان ۸۴ از اين جهان رخت بربست.

وجودش سرشار از سادگى و پاكى ويژه روستاييان ايرانى بود ولى آنچه او را از ديگران متمايز مى كرد، استعداد شگرفش در نقاشى كردن بود. نقاشى هاى مكرمه حاصل خاطرات و رويا هاى او است. اين هنرمند كه در تمامى زندگى خود هرگز تعليم نگرفته بود و استادى نداشت، به معناى واقعى كلمه نقاشى هايى Naive به يادگار گذارده، كه با چيره دستى بر ديوار هاى خانه اش و يا هر زمينه اى كه در دسترسش بود نقش بسته است.

 مكرمه تمامى وجودش را با شادى ها و ستم هايى كه بر او رفته بود در تابلو هايش نقاشى كرد. او همانند زنان روستايى شمال ايران زندگى سختى را با به دنيا آوردن فرزندان بسيار و كار طاقت فرسا در مزرعه و خانه تجربه كرد، ولى آثار درخشانش سرشار از رنگ ها و شادمانى هاى درونى او است. اين هنرمند بى سواد بود، اما افسانه هاى بسيارى در سينه داشت. او از داستان هاى شاهنامه و قصه هاى محلى مازندرانى به شكل زيبايى در آثار خود استفاده كرده است.
مكرمه قنبرى در دوره ده ساله نقاشى خود مورد ستايش بسيار قرار گرفت و آثارش در ايران و جهان شناخته شد و در سفرى به سوئد، جايزه ويژه زن سال را هم دريافت داشت. فيلم هاى مستند زيادى نيز درباره او ساخته شده است، از جمله فيلم (مكرمه، خاطرات و رويا ها) كه توسط ابراهيم مختارى تهيه شده است. در ماه هاى پايانى عمر او تهيه كنندگان فيلم هاليوود براى ساختن اثرى با الهام از زندگى اين هنرمند اقدام كردند و قراردادى هم بسته شد كه متاسفانه مكرمه حاصل آن را نخواهد ديد.
روز سه شنبه ۹ آبان ماه مراسمى به مناسبت درگذشت مكرمه قنبرى بر سر مزار او در حياط خانه اش برگزار شد. حضور جمعيت فراوان شركت كننده در اين مراسم كه در اتاق هاى خانه كوچكش مى گشتند و مشتاقانه آثار او را بر ديوار ها مى ديدند بسيار شگفت انگيز بود.
در آن روز مسئولين قول هايى دادند كه اين مكان را موزه اى بنامند و روستاى اين هنرمند هم دهكده نقاشى خوانده شود تا هنرمندان جوان محلى بتوانند در اين پايگاه گرد يكديگر آيند و ياد «مش مكرمه نقاش» را زنده بدارند.
هم چنين براى بزرگذاشت چهلمين روز درگذشت اين بانوى خلاق از همه هنرمندان دعوت شده است كه به روستاى دريكنده آمده و به نقاشى بپردازند، سپس اين نقاشى ها به تماشاى همگان گذارده شود. اقداماتى از اين نوع باعث دلگرمى همه هنرمندانى است كه نه در شهر هاى بزرگ بلكه در نقاط دورافتاده اين سرزمين به خلق آثار هنرى مى پردازند و چه بسا كه در اين ميان بتوانيم شاهد خلاقيت هاى شگرف ديگرى هم باشيم.(sharghnewspaper)