مازندنومه؛ سرویس سیاسی، کلثوم فلاحی: آن روز که برگه‌های رای منقش به نام حسن روحانی وارد صندوق‌ها می‌شد، طرفدارانش تصور نمی‌کردند مهم‌ترین وزارتخانه به دست کسی سپرده شود که اعتدالگرایی را با خدشه مواجه کند و باعث ریزش آرای روحانی شود.

قدرتمندترین مرد کابینه، فردی اصولگرا است که شعار اعتدال سر می‌دهد اما در کار، متفاوت عمل می‌کند.

با انتخاب رحمانی فضلی به عنوان وزیر کشور دولت یازدهم، امید اصلاح‌طلبان برای حضور در پست‌های کلیدی دولت، به ناامیدی گرایید. با انتخاب استانداران و فرمانداران احمدی‌نژادی، اصلاح‌طلبان به صورت عمده هنوز در انزوا هستند و ابرهای سیاه دولت‌های نهم و دهم همچنان آسمان این گروه تاثیرگذار در انتخابات 24 خرداد را تیره کرده است.

عملکرد رحمانی فضلی در  انتخاب استانداران، فرمانداران، بخشداران و دیگر پست‌های سیاسی، مورد قبول حامیان روحانی نیست، چراکه اغلب افرادی در این پست‌ها به کارگیری شده‌اند که دل در گرو دولت تدبیر و امید ندارند. هنوز در بسیاری از شهرها، فرمانداران و منسوبان ضعیف احمدی‌نژاد یا در مسند خود باقی مانده‌اند و یا از این پست به پستی دیگر انتقال یافته و تنها با تغییر و چرخش یک شبه به اصطلاح، اعتدالی شده‌اند.

دلخوری بسیاری از حامیان دولت از رفتارهای رحمانی فضلی، باعث فاصله گرفتن از دولت و ناامیدی از شعار تدبیر و اعتدال شده است.

وزیر کشور در رفتار نشان داده اعتقادی به توانمندی‌های اصلاح‌طلبان ندارد و در شرایط برابر برای انتخاب فردی از جناح اصولگرایان و اصلاح‌طلبان برای یک پست، اصولگرایان را ترجیح می‌دهد. او حتی اصولگرایان وابسته به جریان پایداری را نیز به هم پیمانان روحانی رجحان می دهد.

این وزیر در انتصاب استانداران و بیشتر در حوزه انتصاب فرمانداران، نمره مردودی گرفته و شاید بر همین اساس است که امروز زمزمه‌های کنار گذاشته شدن رحمانی فضلی از وزارت کشور، به گوش می‌رسد.

 در جلسه ای هم که به تازگی با حضور معاون سیاسی او در ساری برگزار شد، اصلاح طلبان حاضر که برخی از آن ها چندان خوش نام هم نیستند و گلچین شده بودند تا جلسه مهندسی شده باشد، علیه مواضع این وزیر اصولگرا و مدیرانش در استان موضع گرفته، انتقاد کردند.

نزدیکی رحمانی فضلی به لاریجانی و مجلس، باعث انتصاب‌هایی مقبول نظر نمایندگان مردم در مجلس شده است، نمایندگانی که انتخابات را در پیش دارند و نیازمند چیدن مهره‌های خودی برای کسب آرا هستند. آنجا هم که رحمانی فضلی دست به انتصاب زده، نیروهای درجه یک به کار گرفته نشده‌اند.

آنچه از رحمانی فضلی انتظار می‌رود نه کاشتن نیروهای رادیکال از چپ و راست، بلکه اجرایی کردن شعار دولت در انتصاب‌ها است که البته این بخش از عملکرد وزیر کشور می‌لنگد، نخبگان گوشه نشین هستند و کوتوله‌ها همچنان بر سر کار.

اصرار بر به کارگیری نیروهای گذشته و حفظ نیروهای احمدی‌نژاد در پست‌های کلیدی از اقدامات رحمانی فضلی است و وقتی از او در این باره سوال می‌شود، پاسخ می‌دهد که در حال استعلام هستیم. این چه استعلام از نحوه رفتار و عملکرد فرمانداران دولت گذشته است که بعد از دو سال هنوز پاسخ آن به دست رحمانی فضلی نرسیده است؟

رحمانی فضلی اما در وقایع مهم کشور هم نتوانسته نقش تاثیرگذار وزارت کشور را اجرایی کند. کوتاه آمدن در مقابل جریان‌های تندروی راست و پیروی از گروه‌های خودسر، نقص دیگر اوست.

به عنوان نمونه وزیر کشور در واقعه شیراز و حمله به علی مطهری ترجیح داد در کنار گود بایستد و نظاره‌گر باشد.

در جایی که می‌توانست با فشار بر استاندار فارس و کمک گرفتن از نیروی انتظامی برای دستگیری اوباش حمله کننده به مطهری، اقدام کند، از این امر خودداری و باز هم منفعل عمل کرد. گویا رحمانی فضلی بیشتر دوست دارد در حوادث این چنینی، تماشاگر باشد تا اینکه به میدان آمده و اقدامی عملی انجام دهد.

وزیر کشور حتی در جریان تهدید حسن خمینی هم تکان نخورد و باز هم مصالح حفظ صندلی خود را بر منافع ملی ترجیح داد. او دخالت در این امور را تهدیدی برای صندلی وزارت خود می‌داند. وقتی بزرگان نظام، این چنین مورد حمله نیروهای خودسر قرار می‌گیرند حداقل درخواست از وزیر کشور این است اگر به میدان نمی‌آید تا با این افراد برخورد کند، با اظهار نظری، این اقدام‌ها را منع کرده و حداقل در کلام، مخالفت خود را با رفتارهای این چنینی با سرمایه‌های نظام اعلام کند.

اکنون نیروهای وفادار به دولت برای برگزاری جلسه و راسم با مشکل مجوز و ...مواجهند، اما در مقابل،افرادی که حرکات و سخنان آنها خوراک خبری رسانه‌های بیگانه تبدیل می‌شود و ضد دولت اقدام می کنند، به راحتی در هر جا که دلشان بخواهد سخنرانی می‌کنند و مانعی سر راه آنها وجود ندارد. نه از خودسرها خبری است و نه کسی از آنها طلب مجوز می‌کند.

تفاوت رفتار رحمانی فضلی در مقابل این دو جریان، نقص دیگری از نقص‌های متعدد وی است. مجالسی حتی خنثی که اصلاح‌طلبان و افراد نزدیک به این گروه قصد برگزاری داشته باشند، به عناوین مختلف و گاهی هم بدون دلیل، به هم می‌خورد و اصولگرایان به راحتی مجالس انتخاباتی هم برگزار می‌کنند و  نیروهای دولتی را هم در اختیار دارند.

در قضیه پول های کثیف و عذرخواهی خنده دار او در مجلس نیز ضعف درونی وزیر کشور را بیشتر آشکار کرد. چگونه است که سخنان وزیر کشور مبنی بر ورود پول‌های کثیف به انتخابات، در رسانه‌ها درج می‌شود و اطلاعیه   و تکذیبه‌ای از سوی این نهاد به دست رسانه‌ها نمی‌رسد، اما آنجا که مجلس لب به اعتراض می‌گشاید، وزارت کشور تکانی به خود می‌دهد تا رسانه‌ها بدانند سخنان وزیر را اشتباه نوشته‌اند. تغییر 180درجه‌ای رحمانی فضلی در جریان پول‌های کثیف و عقب نشینی از موضع خود آیا این شائبه را به وجود نمی‌آورد که او باز هم نگران صندلی خود است؟

اگر رسانه‌ای اقدام به انتشار اخباری غیر از سخنان وزیر کشور و دست بردن در سخنان این وزیر کرده، چرا وزارت کشور به سرعت وارد عمل نشد تا جلوی این اقدام ناپسند را بگیرد؟

وزیری که اعلام کرده بود با دعوت مجلس حاضر است که گزارش و اسناد ورود پول‌های کثیف به انتخابات را ارائه دهد، نه تنها مدرک و سندی ارائه نداد، سخنان خود را 180 درجه تغییر داد.

  انفعال وی در مقابل مخالف‌خوانی‌های نمایندگان مجلس، گروه‌های منتسب به فشار و خودسر، مخالفان  دولت و همچنین مخالف‌خوانی‌های رحمانی فضلی در مقابل دوستداران، حامیان و دلسوزان دولت، بازی دوسر باخت برای روحانی است.

روحانی که بیشتر توان خود را برای مذاکرات با 5+1 جمع کرده و در تلاش است تا با به نتیجه رسیدن مذاکرات، تغییرات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی را در کشور و همچنین در ارتباط با دنیا رقم بزند، با رفتارهای خنثی و گاهی معنادار رحمانی فضلی، در حال آسیب دیدن است.

وزیرکشور که آگاهانه و یا ناآگاهانه، فضای حضور مجدد احمدی‌نژادی ها و مخالفان قسم خورده دولت تدبیر را در انتخابات آتی باز می‌کند، شاید فراموش کرده وزیر کشور دولت روحانی است. فرش قرمزهایی که این روزها توسط نیروهای دولتی در شهرها و استان‌های مختلف برای احمدی‌نژاد پهن می‌شود، با چراغ سبز وزارت کشور است.

اگرچه مدارا با مخالفان و شعار «زنده باد مخالف من» از رویکردهای دولت یازدهم است، اما در جایی اشاره نشده که میدان عمل را هم به مخالفان واگذار و موافقان را خانه نشین کنید. مدارا با مماشات و سهل انگاری و ولنگاری سیاسی، متفاوت است و تفسیر وزارت کشور و نیروهایش از مقوله مدارا، به سمت مسامحه و عقب نشینی تغییر مسیر داده و از گردونه اعتدال، دور شده است.

هر گونه سهل‌انگاری در اجرای شعار اعتدالگرایی دولت، امتیازی برای جریان رقیب و کمک به این جریان در انتخابات آتی است.

با روند کاری که وزیر کشور در پیش گرفته دور از انتظار نیست که جریان رقیب با گرفتن مجلس یازدهم و چیدن مهره‌های خود، دولت دوازدهم را از آن خود کند.

عملکرد رحمانی فضلی، تکمیل کننده پازل جناح رقیب برای به دست گرفتن دولت در کشور است. روحانی از سویی برگ برنده ظریف و از سوی دیگر، برگ بازنده رحمانی فضلی را در دست دارد و هر آنچه ظریف در اهداف دولت یازدهم به خوبی عمل می‌کند، رحمانی فضلی، ویران می کند.

ضعف عملکرد رحمانی فضلی در حادثه ها و مواردی که گفتیم، نیز در قضایای اسیدپاشی‌های اصفهان، تجمع دلواپسان در موراد متعدد، جلوگیری نکردن از تبلیغات زودهنگام انتخابات مجلس توسط کاندیداهای احتمالی و موارد این چنینی دیگر مهر تایید دیگری است تا رحمانی فضلی جایگاه خود را به شخصی صالح و معتدل دهد، کسی که به سمت طیف مخالف دولت غش نکند.

اگر روحانی نتواند در دو سال باقی مانده از عمر خود، وزیر کشور را تغییر داده و یا او را همسو با اهداف، عقاید و شعارهای خود کند، باید بعد از مدت چهار سال، کلید دولت را به گروه دیگری بسپارد. روحانی که از آرای مردم رویین‌تن شده، از طریق وزیرکشورش که البته به وزیر کشور مجلس ماناست تا دولت، بسیار آسیب پذیر شده است.

دولت باید فکری به حال خود و صیانت از آرای مردمی بکند که از طریق همین مردم انتخاب شد، شعار «روحانی رای مرا نگهدار» که در همایش‌ها و تجمعات روحانی در زمان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری از سوی هواداران وی فریاد زده می‌شد، رئیس دولت را ملزم می‌کند وزیر کشوری انتخاب کند که کمک کار حفظ و صیانت از آرای مردم باشد.

آرای روحانی، آرای مردم به تغییر بود و اگر رای دهندگان تصور می‌کردند که بعد از انتخاب روحانی هم جریان موافق دولت گذشته بر کشور حکمرانی می‌کند، شاید به جای روحانی، به گزینه دیگری رای می‌دادند.

"نه" مردم به  احمدی‌نژاد و یاران او و جریان‌های نزدیک به رئیس دولت سابق و همچنین انتخاب فردی نزدیک به جریان اصلاح‌طلبی، در میان تعدد نامزدهای اصولگرایان، پیام مردم به رحمانی فضلی است، اگر گوشی برای شنیدن و چشمی برای دیدن وجود داشته باشد.

وادادگی سیاسی، خروج از اعتدال وعده داده شده روحانی و انفعال؛ این ها چیزهاییست که ما در وزیرکشور مشاده می کنیم.