مازندنومه؛ سرویس فرهنگی و هنری، اسدالله کجوری نفت چالی: سوادکوه را سرزمین خورشید می گویند، ولی اثری از خورشید نیست!

قصد ندارم فلسفه و تاریخ نوشته، درباره تاریخچه و هویت و سرنوشت اسپهبد خورشید مطلبی بنویسم، چون قدیمی ها ما آن قدر در کتابه ا و گفتگوهای مختلف از خورشید و اسپهبد و غار آن نوشته اند که کسی را مجال خواندن نیست. ساده و بی آلایش و به زبان خودمان می نویسم که ما اگر به اطراف خود نگاه کنیم طالب آملی را آملی ها اسطوره و نماد فرهنگی خود قرار دادند و خیابان و دانشگاه و مدرسه و ده ها عنوان را برای او به یادگار گذاشتند، در صورتی که اصالت و هویت طالب افسانه ای و ماجرای عشق او با زهره و... نامشخص است.

در امیرکلا نیز چوپانی افسانه ای- تاریخی به نام امیرپازواری به شهرت خاص و عام رسید. در این بین بودند افرادی چون رضا خراط و محمد چلاوی در آمل که بسان امیر شعر گفته اند و برخی اشعار این دوتن در قالب امیری بنام امیر پازواری خوانده می شود.

رییسعلی دلواری در جنوب یک اسطوره مقاومت تبدیل شد و مختومقلی فراغی در ترکمن هم یک شاعر بزرگ و آرامگاهی برای او ساخته شد.

سوادکوه که به بلندای تاریخ قدمت دارد. غار اسپهبد خورشید مبین این ادعاست و قبر اسپبد در لفور که زیر آب رفت. همه سوادکوه را به نام سرزمین خورشید می شناسند، خورشیدی که نه اولش پیداست نه آخرش. خورشیدی که ما مدعی بر آن هستیم فقط در گوشه و کنار نامی از آن برده می شود و اثری از ان پیدا نیست! چیزی بنام خورشید این جا یافت نمی شود، فقط یک غار بنام اسپبهد خورشید است که آن هم در شرف تخریب!

  مردم سوادکوه اصالتی ماندگار و پیشینه ای سالم دارد که تمام طوایف با یک روش و منش و گفتار واحد در صلح و صفا زندگی می کرده اند. این جا به جز تعدای اندک آذری زبان که در زمان احداث راه آهن ماندگار شدند هیچ قوم و زبان و طایفه ای غیربومی را در خود جای نداده است. 

می گویند هیچگاه خورشید در پس ابرها نمی ماند اما خورشید سوادکوه در پس ابرها ماند و هیچ گاه نمایان نشد. این که چرا مسئولان فرهنگی شهرستان در خصوص این مورد بی تفاوت اند جای تامل است!

خورشید اسطوره منطقه ماست و ضرورت دارد مسئولان چاره ای حداقل برای خورشید بیندیشند و مدرسه، خیابان، محله یا موسسه و...را بنام خورشید کنند تا اسطوره خورشید سوادکوه زنده شود.