مازندنومه؛ سرویس سیاسی، کلثوم فلاحی: سید حسین صالحی نیا 38 ساله و دارای مدرک کارشناس ارشد مدیریت اجرایی گرایش استراتژیک است. او فرزند مرحوم میرصالح صالحی نیا عضو چند دوره شورای شهر ساری است.

مدرس دانشگاه، رئیس انجمن حمایت از حقوق مصرف کنندگان، معاون سازمان همیاری شهرداری های استان مازندران، عضو کمیسیون واردات و صادرات سازمان همیاری شهرداری های استان مازندران، عضو کمیته در آمدی و کارگزاری شهرداری های استان مازندران، مدیر عامل سازمان میادین میوه و تره بار و فرآورده های کشاورزی، عضو کمیته مرکزی نظام پیشنهادات و برنامه ریزی شهرداری ساری، عضو کمیته بودجه شهرداری ساری، عضو کمیسیون تخصصی خدمات شهری شهرداری ساری، معاون سازمان مدیریت پسماند شهرداری ساری و مسئول اداره املاک و تملکات شهرداری ساری بخشی از رزومه صالحی نیاست.

او نامزد انتخابات شورای شهر ساری است و در گفت و گو با ما به سوالاتی درباره عملکرد شورای چهارم، برنامه های فرهنگی شهرداری ساری، علت ورود به عرصه انتخابات و ... پاسخ داده است.

چرا به عرصه رقابت های انتخابات شورای شهر وارد شدید؟

سال ها در شهرداری کار کردم و مدت دو سال هم معاون سازمان همیاری شهرداری های مازندران بودم و با همه شهرداری ها و شوراهای سطح استان ارتباط داشتم.
شهرداری ساری را خانه خودم می دانم. از اتفاقات شهرداری و شیوه انجام کار مطلع بودم ، می دانستم کارها در کجا شکل می گیرند و امروز هم می دانم.
آنچه حق و شان مردم است در شهرداری و شورا اتفاق نمی افتد. شهرداری به سمتی رفته که حقوق مردم در عالی ترین سطح خدمتی، استیفا نمی شود. شهرداری مسیر را به سمتی عوض کرده که مردم در حال فقیرتر شدن هستند، با کار غیراصولی جیب مردم را خالی تر می کند و این کار نامبارکی است.
با توجه به تجربه ای که دارم می توانم در این مسیر به نفع مردم قدم بردارم.

هزینه های انتخاباتی خود را چگونه فراهم می کنید؟

ابتدا باید عنوان کنم در فضای مجازی اعلام کردم تمام مزایا و حقوق یک عضو شورا در طول 4 سال خدمت، به 250 میلیون تومان هم نمی رسد. اینکه فردی از اعضای شورا مبالغ بسیار بیشتر از دستمزد 4 ساله را در تبلیغات انتخاباتی هزینه می کند به چه معناست؟

منطقی نیست اگر یک کاندیدا بیشتر از این مبلغ در تبلیغات انتخاباتی هزینه کرده و بخواهد آن را به صورت دستمزد در اقساط 4 ساله دریافت کند. این هزینه ها از کجا تامین می شود.
من در این انتخابات دو کار انجام می دهم. ابتدا حامی مالی به آن شکل که در تصور مردم است نخواهم گرفت و با آنچه که خودم دارم در انتخابات حضور پیدا کرده ام. تاکنون هزینه مبلغ زیادی در انتخابات هزینه نکرده ام و فقط یک دفتر در خیابان فرهنگ دارم. بنا ندارم بیشتر از یک سوم درآمد 4 ساله شورا را در انتخابات هزینه کنم، چراکه این هزینه باید در توانم بگنجد. بخشی از هزینه های انتخاباتی را با وام تامین می کنم.

دوم اینکه اگر مفتخر باشم توسط مردم انتخاب شوم لیست اموال و بدهی هایم را به اطلاع مردم می رسانم که تا بدانند صالح نیا در بدو ورود به شورا چه داشت.

سایر کاندیداهای انتخابات شورا را هم دعوت می کنم لیست اموال خود را قبل و بعد از ورود به شورا اعلام کنند تا شائبه های در زندگی منتخبان مردم پیش نیاید.

برای مردم سوال پیش می آید اگر در شورا هیچ خبری نیست پس چرا عده ای با هزینه های گزاف وارد شورا شده اند.؟

نبود شفافیت شبهه ایجاد می کند. ما که نمی خواهیم در شورا از رانت استفاده کنیم پس چه نگرانی داریم که لیست اموال خود را اعلام کنیم. تاکنون هرچه به دست آوردیم حلال بوده و از این پس هم مسیر خدمت است.

مردم باید بدانند وقتی صالح نیا با سمند وارد شورا شد چگونه این سمند تبدیل به ماشین لنکروز می شود، چگونه خانه 80 متری برخی ها امروز به ویلای 800 متری شده است. وقتی به پشتوانه رای مردم وارد شورا می شوند چرا مردم نباید بدانند این اموال از کجا آمده است. ما که نمی گوییم از راه غیرحلال به دست آمده، شبهه است. رفع شبهه کنند.

عملکرد شورای چهارم را چطور ارزیابی می کنید؟ چرا برخی از منتخبان شورا به شعارهای ایام انتخاباتی خود عمل نکردند؟

نبود نظارت از مشکلاتی است که توسط مردم به خوبی لمس می شود. شورا نظارتی بر امور شهرداری ندارد. کارهای شهرداری و امور مردم رها شده است. نظارت شورا صرفا بر آنچه که شهرداری انجام می دهد نیست بلکه شورا باید بر آن دسته از کارهایی که شهرداری باید انجام دهد و نمی دهد هم نظارت کند.

هیچ خدمتی در کوی 22 بهمن ساری انجام نشده است. عضو شورا نمی داند این منطقه در کجای ساری واقع شده است. نه مرکز بهداشت دارد نه آتش نشانی و نه یک پارک محله. با کمترین بارندگی مردم این منطقه باید با چکمه به خیابان بیایند. این نواقص ناشی از نبود نظارت شورا بر عملکرد شهرداری است.

یک سال قبل کودک 5 ساله ای در یکی از کانال های بلوار امام رضا(ع) غرق شد. بعد از یک سال هنوز در این منطقه آجر روی آجر نگذاشته اند و کسی پاسخگوی مصیبت وارد شده نیست.

عضو شورا نماینده همه مردم است نه فقط نماینده مردم مرکز شهر و محله خود. شورا باید از مشاورانی استفاده کرده و نظرات این اتاق فکر را به شهرداری انعکاس دهد. اگر غیر از این باشد چرا به دنبال شورای متخصص هستیم؟ 5 مهندس عمران در شورای شهر ساری عضو هستند که هیچ ایده ای به شهرداری ندادند. دور شدن از وظایف ذاتی شورا، باعث شده شعارهای انتخاباتی خود را فراموش کنند.

شورای چهارم اطلاع رسانی مناسبی ندارد و از حضور خبرنگاران در جلسات علنی شورای شهر هم ممانعت می شود. اگر شما وارد شورا شوید چه نظری درباره حضور خبرنگاران در این جلسات دارید؟

شورا نهاد مردمی است و باید نهاد دیگری هم بر شورا نظارت کند. این نهاد، رسانه است. شورا فضای تصمیم های اجتماعی است و قرار نیست درباره مسائل امنیتی و سیاسی شهر تصمیم گیری شود که از ورود خبرنگاران جلوگیری کنند. بسته بودن در اتاق شورا چه معنی می دهد؟ در کدام قسمت از قوانین شورا گفته شده جلسات غیرعلنی برگزار کرده و جلوی ورود خبرنگاران را بگیرید؟ اینها که مانع از حضور خبرنگاران در جلسات علنی شورای شهر می شوند در جلسات شورا مشغول به چه کاری هستند مگر سهم خواهی می کنند که حضور خبرنگار مانع از این اقدام آنها شود؟

تعداد شکایت ها از رسانه و شهروندان در مدت این چهار سال از سوی شورا بی سابقه بوده است. چرا وقتی یک رسانه نظر خود را اعلام می کند از آن رسانه شکایت می کنند؟
اگر وارد شورا شدم و باز هم بازی جلوگیری از ورود خبرنگاران تکرار شد، تکنولوژی را نمی توانند از من بگیرند، جلسات شورا را به شکل زنده پخش می کنم مگر اینکه جلسه ای واقعا محرمانه باشد.

در شوراهایی که دعوا بود خبرنگاران حضور داشتند و اطلاع رسانی هم کردند مگر شهر به هم ریخت؟ چرا عده ای نگران هستند که مردم بدانند در شورا چه خبر است؟ بله، این شورا باید غیرعلنی باشد وقتی یک عضو شورا تمام تابلوهای تبلیغاتی شهر را به نام خود می گیرد و اینکه دعواست کدام عضو شورا برای تیم ورزشی خود پول بیشتری بگیرد.
با وجود محدودیت های قانونی وقتی که بودجه خارج از شورا هزینه می شود مردم متوجه می شوند اینها نماینده مردم نیستند بلکه نماینده خودشان هستند پس کارها را مخفی انجام می دهند. همه باید نسبت به این موضوع واکنش نشان دهیم.

چرا افراد غیرمتخصص در برخی کمیسیون های شورا مسئولیت دارند؟

این مسئله را باید از اعضای شورا بپرسید چرا وقتی چند مهندس عمران در شورا داریم یک پزشک عمومی باید مسئول کمیسیون عمران باشد. به حال این شهر باید گریه کرد وقتی سه مهندس عمران به ریاست یک پزشک در کمیسیون عمران رای می دهند. این یعنی یک معامله ای در آن میان اتفاق افتاده است.

درباره افزایش بودجه در شهرداری ساری چه نظری دارید؟ آیا این بودجه ها محقق می شوند؟

وقتی بدون برنامه، بودجه را 10 برابر افزایش می دهند مشخص است که چیزی از بودجه نمی دانند. دانشجویان ترم یک هم می دانند این بودجه متورم است. مگر پول تولید کردند که بودجه را به این شکل افزایش می دهند؟ مبنای بودجه 70 میلیاردی که 700 میلیارد می شود چیست؛ مگر غیر از این است که جیب مردم را خالی کنند؟ این ایراد کار است.

اگر به عنوان منتخب مردم وارد شورا شده و تک صدا باشید چه می کنید؟

ورای توجه به شیوه فکری حسین منصف، مشاهده کردیم وقتی به هر دلیل در شورای بابل با بایکوت مواجه شد کاغذی به گردن انداخت و در مقابل شهرداری بابل ایستاد و صدای خود را به گوش مردم رساند. عضو اسبق شورای شهر ساری حسین مهرانفر، در مسجد روی چهارپایه ای می نشست و به مردم گزارش می داد. اگر رای من در شورا موثر نبوده و تک صدا باشم به مردم که می توانم گزارش دهم. اگر تنها باشم رکن چهارم دموکراسی با من است، با رسانه گفت و گو می کنم. حتی اگر رسانه ای به هر دلیل نتواند مصاحبه من را منعکس کند فضای مجازی را که از من نگرفته اند. من نماینده همه مردم هستم و باید گزارش دهم.

اقدامات فرهنگی شهرداری را چگونه ارزیابی می کنید؟

بر اساس اسناد موجود، در شورای سوم پیشنهاد شد که معاونت فرهنگی شکل گیرد. این مسئله ای نیست که در دوره شورای فعلی اتفاق افتاده باشد.

آقایانی که مدعی اثرگذاری هستند و ادعا دارند هزار میلیارد کار عمرانی انجام دادند که البته با پول مردم شهر هزینه شده است، بارها این درخواست را با شورا و شهرداری مطرح کردیم و الان هم اعلام می کنیم لیست عملکردی خود را به تفصیل و تفکیک در اختیار شهروندان قرار دهند. همین درخواست را در حوزه فرهنگی داریم، این اقدامات را به مردم اعلام کنند تا مورد قضاوت قرار گیرند.

باید به اثرگذاری فعالیت ها توجه کنیم تا عملکرد را بسنجیم. برنامه های فرهنگی شهرداری ساری، کدام شاخص اجتماعی در شهر را بهبود بخشیده است؟ آیا آمار طلاق و فساد کاهش یافته است؟ از کدام ظرفیت فرهنگی این شهر استفاده شده است؟ اساتید بنام این شهر امروز کجا هستند؟ چرا قطعه ای در آرامگاه ساری برای استاد حسین طیبی درنظر نگرفتند و این هنرمند بزرگ در آرامگاه گلچینی به خاک سپرده شد؟ در حالی که مزار این هنرمند نامی می توانست پذیرای دوست داران فرهنگ و هنر از سراسر کشور باشد.

تاثیر برنامه های فرهنگی شهرداری در حوزه تئاتر، شعر، کتابخوانی و ... آیا ملموس است؟ یک سوال از شهرداری ساری دارم. چقدر بابت نیم درصد سهم شهرداری ها به نهاد کتابخانه های مازندران بدهکار است؟ شهرهای بزرگ مازندران حتی بیشتر از نیم درصد سهم خود را می پردازند و این یعنی نگاه مدیریت فرهنگی به شهر، اما شهرداری ساری حداقل سهم خود را هم در این حوزه فرهنگی نپرداخته است. مشکلات ما از نبود نگاه فرهنگی به شهر است. کار فرهنگی این نیست که فقط بنر در شهر نصب کرده و از خودمان تشکر کنیم.

تمرکز فرهنگی باید بر روی کودکان باشد. چقدر از بودجه فرهنگی در این حوزه هزینه شده است؟ دو بار بعد از انقلاب، نماینده یونیسف به ایران آمد. اسفند ماه سال گذشته میزبان نماینده یونیسف در ساری بودیم و دستاورد این سفر این بود که درختی در پارک ملل کاشتند و نماینده یونیسف به آن آب داد. این حداکثر استفاده از یک نماینده سازمان بین المللی در ساری است. چرا کوچه های غفاری و چمران و نوبنیاد را به نماینده یونیسف نشان ندادیم تا بداند کودکان این مناطق در چه وضعیتی قرار دارند؟ چرا این نماینده سازمان بین المللی را به سطح شهر نبردیم تا به او بگوییم ساری شهر دوستدار کودک نیست. این شهر برای کودکان نه امنیت دارد نه جذابیت.

در همه ابعاد حوزه فرهنگی ضعف داریم اما میلیاردها تومان هزینه شده است. نگاه مدیریتی در شهر، فرهنگی نیست، همه از پشت تریبون می گویند مشکل ما فرهنگی است؛ خب این مشکل را حل کنید.

شان مردم ساری رسیده به جشن های خیابانی، در حالی که شان مردم ساری این نیست. مردم باید در سالن استاندارد، به تماشای اجرای کنسرت و تئاتر بنشینند. سینماهای ما باید اضافه شود نه اینکه سه سینما به یک سینما کاهش یابد.

چرا ساری را به عنوان شهر کتابخوانی معرفی نکنیم؟ چقدر مردم را ترغیب به کتابخوانی کردیم و چه میزان امکانات در این زمینه فراهم شد که مردم کتاب بخوانند؟ از مردمی که کتاب نمی خوانند چگونه انتظار داشته باشیم تغییرات اساسی در خود ایجاد کنند.

اینکه هر چیزی را بزرگتر از اندازه واقعی درست کنیم و نام المان بر آن بگذاریم و بابت این کار از خودتشکری داشته باشیم و این را کار فرهنگی بدانیم، اقدام غلط است. اینها کار فرهنگی نیست و این روند باید اصلاح شود.  یک المان انتزاعی در این شهر وجود ندارد تا شهروندان را به تفکر وادارد.

کار فرهنگی را جامعه فرهنگ و هنر باید انجام دهد. آخرین سازمان تخصصی شورا در سال 90 شروع به کار کرد. سازمان فرهنگی هنری تشکیل داده و کار را به دست اهالی این حوزه بسپارند. آن موقع است که هم کاری فرهنگی انجام دادیم و هم درآمد پایدار ایجاد کردیم.

در صورتی که در لیست اصلاح طلبان قرار نگیرید فعالیت در انتخابات را ادامه می دهید؟

شورا یک فعالیت اجتماعی است که جنس مردم نهاد دارد. اینکه در لیست اصلاح طلبان باشم یا نه چقدر می تواند در ادامه این مسیر موثر باشد باید عنوان کنم تا لحظه آخر در انتخابات می مانم وبود و نبودم در لیست، موثر در این تصمیم نیست. امیدوارم در نهایت هرچه اتفاق می افتد منجر به خدمت برای مردم شود.